Μας κλέβουν τον ιδρώτα

στις πλάτες μας χτυπούν ταμπούρλα

γιατί μας θεωρούνε βούρλα

και χαϊβάνια πρώτα.

Μας κλέβουν το φαΐ μας

και μας αρμέγουν σαν γελάδα…

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα κι άλλο μη με μαχαιρώνεις

μέλι την καρδιά μου κέρνα κι απ’ αγάπη να με λειώνεις.

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα, μα φαρμάκι μη μου δίνεις

απ’ των στεναγμών τη στέρνα και την πόρτα μη μου κλείνεις.

Όμορφο λουλούδι μου για πέρνα…

Αγναντεύω απ’ τ’ ακρογιάλι

ώρες μ’ ένα κανοκιάλι

μήπως και φανεί ποστάλι

που καιρό το καρτερώ

την αγάπη μου να φέρει

απ’ της ξενιτειάς τα μέρη,

να μυρίσει καλοκαίρι

κι εγώ λίγο να χαρώ.

Για ν’ ανάψω ένα κερί…

Οι ρεμπέτες ένα βράδυ

ανταμώσανε στον Άδη

το μαγκίτη το Βασίλη

κι έγιναν αμέσως φίλοι.

Και στο γλέντι, στο τραγούδι

κάηκε το πελεκούδι

κι όλοι με…

Μονάχοι κι έρημοι οι νεκροί στα μαύρα καταγώγια

ν’ ακούνε βαρεθήκανε θλιμμένα μοιρολόγια

και στείλανε μηνύματα στο χάρο να τους φέρει

το πιο κοσμοαγάπητο τούτης της γης τ’ «αστέρι…

Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι

έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη

πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας

γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα

στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,

γίναν τα τραγούδια πίκρας μοιρολόγια

βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια

οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;

Τα μύρια τα όνειρά μας πήγανε χαράμι

κι η ζωή…

Στο ίντερνετ και στο γιουτιούμπ

ψάχνω γιατρό σαν το Γιακούμπ

να μου βάλει μια καρδιά βαρβάτη

να στην κάνω δώρο στο κρεβάτι.

Θα ψάξω και για πλαστικό

για ίματζ μου νεανικό

κάποιον δηλαδή σαν το Φουστάνο

για φιλί να πάψω το ζητιάνο.

Στο ιξ στη ζωή μας τη ρηχή

όταν θα νιώθεις μοναχή

χρυσή θα γίνομαι βροχή

να σου μερώνω την ψυχή.

Και σε μια ζωντανή μετάδοση

την άνευ όρων μου παράδοση

θα’ χει η τιβί στα δυο σου…

Η ψυχή μου δεν μερώνει

στο σκοτάδι σαν νυχτώνει

μ’ εφιάλτες πως οδεύεις

σ’ άλλα μέρη να γυρεύεις

της αγάπης λυτρωμό.

Μ΄ άφησες μες στην ορφάνια

δίχως μια σταλιά ζωντάνια

κι έχω μακριά σου γίνει

δέσμιος στη σκοτοδίνη

λίγο πριν απ’ το γκρεμό.

Είσαι ντέρτι μου μεγάλο

κι απ’ το νου πώς να σε βγάλω,

πώς να σ’…

Βυθισμένα σπίτια στο άγριο σκοτάδι

έτσι είναι η ζωή μας που οδηγεί στον Άδη

πάνε κι οι σοδειές μας πάει και το βιος μας

γίγαντας στη λάσπη τράνεψε ο καημός μας.

Γύρω μας η πλάση μέσα στη μαυρίλα

στο γκρεμό τραβάμε και στην κατρακύλα,

γίναν τα τραγούδια πίκρας μοιρολόγια

βούλιαξε η ζωή μας στου χάους τα υπόγεια.

Πως θα τα περνάμε με αδειανά τα χέρια

οι άνοιξες να λείπουν και τα καλοκαίρια;

Τα μύρια τα όνειρά μας πήγανε χαράμι

κι η ζωή…

Αποσπερίτη μου κοντά μου τρέχα

στην καρδιά μου που’ χει τρικυμίες μπες

να στέκεσαι πραγματική γυναίκα

στων ανέμων μου τις άγριες ριπές.

Έλα Πούλια μου με γρήγορη τρεχάλα

στην αγκάλη μου την κρύα να χαρείς

τα χείλη σου που΄ ναι δροσιάς ψιχάλα

να με ξεδιψούν στο κάμα της ζωής.

Κοντά μου μείνε

λευκέ μου κρίνε κουράγιο δίνε

σε φτωχή ψυχή

που ΄ναι μοναχή τις λύπες σβήνε

στο σκόρπιο μου είναι σεισμός μου γίνε

κι…

Με πέτσινο μπουφάν πάνω στη χάρλεϋ

κομήτης γίνομαι με μιας του Χάλεϊ,

ανεμοστρόβιλος και πεφταστέρι

ο δρόμος σαν σχολειό κι εγώ ξεφτέρι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

κι η μηχανή θαρρείς κι ουρλιάζει

στη νύχτα σαν στοιχειό κι αγρίμι

κατ’ απ΄ του φεγγαριού τ’ ασήμι.

Πατάω δυνατά το γκάζι

τρελός των λεωφόρων καμικάζι.

Στ’ αυτιά τ’ ακουστικά κι ακούω Μάρλεϋ

και μοιάζω φάντασμα πάνω στη Χάρλεϋ,

απόκοσμη σκιά μες στον αέρα

που κάνει το…

Με το δισάκι μου στον ώμο

τα παλιά τ’ αφήνω πίσω

απ΄ το νου μου θα τα σβήσω

να μην μου προκαλούνε πόνο.

Στο μεγάλο μου σεργιάνι

τα μπαγκάζια δεν θα πάρω

δίχως ουσίες που γουστάρω

ελεεινό φρικιό κι αλάνι.

Χαράδρες θα περνώ,μπουγάζια

θα ξεσπάνε στα γεράκια

σε κορφές με τα «χαράκια».

με τ’ άνεμου τ’ άγρια νάζια.

Με την ψυχή λευτερωμένη

και καρδιά από γρανίτη

μια σπηλιά θα κάνω σπίτι

με το Θεό μου…

Τα χείλη μου αφίλητα

σαν τα παιδιά τ’ αμίλητα

στην καταιγίδα του πολέμου

ψυχή δεν με σπλαχνίστηκε

κι η ζήση μου σκορπίστηκε

σαν φύλλο στη ριπή τ’ ανέμου.…

Πριν με πάρει η κατρακύλα

τα ξερά μου χείλη φίλα,

πριν στην άβυσσο να πέσω

στο πλευρό μου θα σε δέσω

να μου διώχνεις το μαράζι,

τη βροχή και το χαλάζι

τ’ άσπρα να μου δίνεις χέρια

για απογείωση στ’ αστέρια.

Κι ο καιρός καθώς κυλάει

θά μας βρίσκει πλάι-πλάι

πίκρες ν’ απαλύνουμε

στην αγάπη μας δοσμένοι

κι ως τα μπούνια ευτυχισμένοι

πάντοτε θα μείνουμε.

Κι ο καιρός καθώς κυλάει

η ζωή θα μας μιλάει

το νέκταρ της να…

Αγναντεύω απ’ τ’ ακρογιάλι

ώρες μ’ ένα κανοκιάλι

μήπως και φανεί ποστάλι

που καιρό το καρτερώ

την αγάπη μου να φέρει

απ’ της ξενιτειάς τα μέρη,

να μυρίσει καλοκαίρι…

Φαντάρος εδώ που΄ μαι στο Κιλκίς

μια παγωμένη νύχτα Κυριακής

στημένος στη σκοπιά ως το πρωί

ταξιδεύω μέχρι τ’ όνειρο για λίγο

και με χαρά κοιτάζω τη ζωή

όταν μες στην αγκαλιά μου σε…

Τα μάτια σου που με κοιτούν σαν νάγια

λιγάκι πριν να επιτεθεί

μ’ έχουν ζαλίσει, μ’ έχουν κάνει μάγια

και ντέρτι μ’ άναψαν βαθύ.

Τα μάτια σου λάμπουν σαν πυροφάνι

στην κατασκότεινη βραδιά

κάθε φορά που τα…

Πού να είσαι μωρό μου πάθος ασίγαστό μου,

πού μένεις στεναγμέ μου εσύ

και γυρίζω τους δρόμους προσπερνώ τροχονόμους

σ’ αναζητάω κάθε στιγμή.

Πού να είσαι μωρό μου πάθος ασίγαστό μου

κι έχ’ η ζωή μου χρώμα σταχτί.…

Ξεκίνησες αγάπη μου λιμάνια νά’ βρεις άλλα

ματιά ζεστή δεν μού’ ριξες δεν μ’ είχες έγνοια στάλα.

Τα μάτια τα γαλάζια σου στου δρόμου τη διχάλα

ξεκίνησαν προθέρμανση για να με παίξουν μπάλα.

Αν και χρυσάφι σού’ ταζα κι αμύθητα παλάτια

πολλές φουρτούνες μού’ φερες και μ’ έκανες κομμάτια.

Πριν σβήσει το καντήλι μου για γύρισε αγάπη μου,

παράτα τα γινάτια.

Σε καρτερούν τα χείλη μου, σε θέλει το κρεβάτι μου,

ως και τα σκαλοπάτια.

Πριν τρέξει…

Μεθύσι και μεράκι μου,

φωτιά μου και σαράκι μου

πριν σβήσει το κεράκι μου

μπρος έλα στο…