ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Πού να είσαι μωρό μου πάθος ασίγαστό μου,
πού μένεις στεναγμέ μου εσύ
και γυρίζω τους δρόμους προσπερνώ τροχονόμους
σ’ αναζητάω κάθε στιγμή.
Πού να είσαι μωρό μου πάθος ασίγαστό μου
κι έχ’ η ζωή μου χρώμα σταχτί.
Σταματώ τους διαβάτες και πού είσαι ρωτώ
μου γυρίζουν τις πλάτες και με λένε τρελό.

Στη στροφή στα φανάρια τα δικά σου τ’ αχνάρια
όλο ψάχνω να βρω,
για ν’ ακούσεις καλό μου μες στη μέση του δρόμου
πως τρελά σ’ αγαπώ.
Στη στροφή στα φανάρια σ’ όνειρά μου ανάρια
θα σ’ αναζητώ
στο γιορτάσι της πλάσης για να με συναρπάσεις
να με πας στο Θεό.

Πού να είσαι ψυχή μου πούλια κι ανατολή μου,
πού ζεις φωτιά και λάβα καυτή
κι αρχινώ την τρεχάλα τα φιλιά στάλα-στάλα
σαν διψασμένη να στα πιω γη.
Πού να είσαι ψυχή μου πούλια κι ανατολή μου
κι ειν’ η ζωή μου μια φυλακή.
Σταματώ τους διαβάτες και πού είσαι ρωτώ
μου γυρίζουν τις πλάτες και με λένε τρελό.

Στη στροφή στα φανάρια τα δικά σου τ’ αχνάρια
όλο ψάχνω να βρω,
για ν’ ακούσεις καλό μου μες στη μέση του δρόμου
πως τρελά σ’ αγαπώ.
Στη στροφή στα φανάρια σ’ όνειρά μου ανάρια
θα σ’ αναζητώ
στο γιορτάσι της πλάσης για να με συναρπάσεις
να με πας στο Θεό.