ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Πέφτω σ’ ένα τέναγος βαθύ
κανένας δεν θα με λυπηθεί,
γίναν όσους ήξερα πουλιά
που΄ χουνε τριβόλια στη φωλιά.

Δάκρυα κυλάνε ποταμοί
τα αισθήματα μείναν εκκρεμή
παγωμένες τρέμουν οι καρδιές
γύρω πόδια για τρικλοποδιές.

Γυρίζω στην πόλη την τρελή
βλοσυρές ματιές όλο απειλή
μας κυνηγούν, γίναμε κογιότ
σκλάβους θα μας κάνουν τα ρομπότ.

Περπατάω και παραμιλώ
δράμα παίζω πού’ γινε μελό
τίτλους τέλους πού, πώς να τους βρώ
καρφωμένος πάνω στο σταυρό;

Στ’ άσπρο το ριζάφτι μου το κολτ
πυρπολεί το σώμα μου με βολτ
τ’ άδειο μου κουφάρι στο γραπτό
άγιο θα φαντάζει και σεπτό.

Δάκρυα κυλάνε ποταμοί
τα αισθήματα μείναν εκκρεμή
παγωμένες τρέμουν οι καρδιές
γύρω πόδια για τρικλοποδιές.