Ανέβηκα πάνω σε μια βουνοκορφή

κούρνιασα σε αετοφωλιά

είχα στη χούφτα φυλαχτό σπυρί

να ταξιδέψει στο βοριά

 …

Κοιτάς  στα μάτια το παιδί σου

στέκεται ορθή μπροστά σου ολόκληρη η ζωή

ένα χαμόγελο του έχει γιάνει την πληγή σου  

και καθαγιάζει τη φθαρμένη σου ψυχή

Ένα του νεύμα το χρυσάφι όλου του κόσμου

μια αγκαλιά του η πιο μεγάλη ευτυχία

μοσχοβολάει στο άγγιγμα του άρωμα δυόσμου  

το πρώτο κλάμα η πιο μεγάλη δοξασία

Στέκεις για ώρες το κοιτάς στέκει και ο χρόνος

Άγιο πνεύμα νοιώθεις κοντά σου στο πλευρό σου

οι…

Δε θα ξεπλύνουν τις πληγές τα δάκρυα στα μάτια σου

δε  θα κωλύσουν οι ευχές τα διάσπαρτα κομμάτια σου

δε διώχνονται τα λάθη σου μονάχα στη συγνώμη σου

δε ξεκουράζεται η ψυχή στο καθαρό σεντόνι σου

Η αντίδραση σου φορεσιά ,φωτιά συνοδοιπόρος σου

στο ανάθεμα  δεν ξόφλησες δεν πλήρωσες το φόρο σου

δεν κρύβεται η απόκρυψη μες στα ασημένια ράσα σου

οι χρυσαφένιες προσευχές  απτήν καυτή ανάσα σου

Αν είσαι αετός ψηλά…

Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν την Ιθάκη

και κάποιοι  άλλοι που έρχονται στην διαδρομή

στα πρωτοβρόχια γυρίζουν πίσω στο παλάτι

και ξαναρχίζουν μόλις κοπάσει η βροχή

Τζόγος δεν είναι με χαρτιά σημαδεμένα

μονά ζυγά ότι και  αν κάτσει θα σωθείς

με μια κουβέρτα τα όνειρα σου σκεπασμένα

στην πρώτη μπόρα θα τρέξεις κάπου να κρυφτείς

Στιγμές πλασάρεσαι σαν άγριο θηρίο

τάσεις που στέλνει ο μετασχηματιστής

όταν σε…

Πίσω από το τζάμι  το θολό

κοιτάζεις  μήπως βρεις μια ηλιαχτίδα

δεν είναι η μπόρα που τρομάζει το μυαλό

μα τι θα δεις μόλις κοπάσει η καταιγίδα

Στα μονοπάτια μιας τυφλής διαδρομής

κάποιοι  αφέθηκαν να τριγυρίζουν μόνοι

και όσο παλεύεις για φωτιά να ζεσταθείς

αυτοί πορεύονται με φορεσιά το χιόνι

Δεν είναι μόνο τα βασίλεια ψηλά

είναι το ψωμί ψηλά στον πεινασμένο

ζωή είναι για το σκλάβο να ξεφύγει απ’τα…

Είναι ο χρόνος σαν κερί που εξαφανίζεται

λιώνει στη φλόγα πάλι πίσω δε γυρίζει

και  όσο η σκέψη βουβή θα στέκεται και βασανίζεται

σπόρος στο χώμα διώχνει το χθες και ξαναρχίζει

Δεν είναι ο θάνατος του κόσμου η συντέλεια

ζωή που χάνεται μια νέα ζωή θα αρχίσει

δίπλα στο δάκρυ είναι  το χαμόγελο μια νομοτέλεια

και αν μένεις στάσιμος ο χρόνος φεύγει θα συνεχίσει

Είναι η ψυχή σου του ονείρου πεταλούδα

και ας την…

Χθες το πρωί πρώτη φορά πήγα να κυνηγήσω

ντύθηκα σενιαρίστηκα και πήγα για τον κάμπο

είπα στα άγρια ένστικτα και εγώ να εντρυφήσω

φούμο στη μάπα έβαλα έγινα ίδιος ράμπο

Μαζί με τον κουμπάρο μου  χαράματα κινήσαμε

έτσι γιατί του το έταξα μια μέρα πως θα πάμε

τα γυναικόπαιδα και οι δυο πριν φύγουμε φιλήσαμε

τους δώσαμε υπόσχεση μπεκάτσα πως θα φάμε

Μαζί μας πήραμε σκυλιά πουλιά για να φερμάρουν

πήραμε και το gps…

Ξύπνημα πρωινό ,άγριο ,κατακαλόκαιρο –δροσιά ακριβοθώρητο το δώρο του χειμώνα

νιρβάνα ύπνου ακόμα αντηχεί

σκόρπια λεπτά θολώνουνε ,ανάμνησης ,σκέψης παλιάς

 κάστρα που φτιάχτηκαν και γιγαντώθηκαν τα περασμένα χρόνια

κει στο παράθυρο γωνιά χώρος ελεύθερος στο άδειο το περβάζι

ένας σπουργίτης έφηβος πάνω στην κάψα της ζωής

με τάσεις αυτοκτονικές εκεί που λίγο πριν φώλιαζαν τα  γατιά

τους ρίχνει βλέμμα αδιάφορο περί άλλων…

Φτιασιδωμένη ζάχαρη δεν ακουμπάει το μέλι

μήτε τα πέντε τάλαρα δε φτιάχνουν μια λαχτάρα

αν φυλακίζεις πως θαρρείς θα κλέψεις την καρδιά της

κουφάρι θα έχεις στο πλευρό αν η καρδιά δε θέλει

τα αγκάθια και αν τα πότιζες και λίπασμα τους ρίχνεις

αγκάθια παραμένουνε δε γίνονται γιρλάντα

άμα δεν το έχει η ψυχή όσο και αν επιμένεις

δεν κάνουνε ούτε οι φωνές μήτε η μαγκιά το άντρα

όσο και αν κάνεις προσευχές και ανάβεις και…

Έχει η αγάπη μια πόρτα ανοιχτή

μονάχα ολόγυμνός  εκεί περιδιαβαίνεις

βλέπεις να γιάνει κάθε αγιάτρευτη πληγή

στη γέννα εκεί  όλη η ζωή δεν την καταλαβαίνεις

Είναι ο βοριάς το ανεμοσούρι  δυνατό

τούτος  ο άνεμος τα κόκκαλα παγώνει

μα αν αγαπάς δε συλλογίζεσαι καιρό

και κουλουριάζεσαι να ζεσταθείς στο χιόνι

πώς να μπορείς να σεργιανάς στους ουρανούς

χωρίς φτερά και δρόμοι δίχως σημαδούρα

και να πετάς να…

Όσο υπάρχει και ένα μάτι που δακρύζει

και ένα παιδί που δεν προσμένει χαραυγή

με βιά ο αγέρας τα κλωνάρια θα λυγίζει

και θα σκορπάει  τους καρπούς σάπιους στη γη

Όσο θα χάνεται του κόσμου η ελπίδα

μαζί θα χάνεται και η δόλια σου ευχή

δεν το ορίζει το όνειρο καμιά πατρίδα

ούτε θεό δεν ξεχωρίζει η προσευχή

Όσο θα πνίγονται στο αίμα τα βλαστάρια

τόσο ριζώνει το κακό μες την ψυχή

τα περιστέρια…