Της ψυχής μας το στέκι
Φτιασιδωμένη ζάχαρη δεν ακουμπάει το μέλι
μήτε τα πέντε τάλαρα δε φτιάχνουν μια λαχτάρα
αν φυλακίζεις πως θαρρείς θα κλέψεις την καρδιά της
κουφάρι θα έχεις στο πλευρό αν η καρδιά δε θέλει
τα αγκάθια και αν τα πότιζες και λίπασμα τους ρίχνεις
αγκάθια παραμένουνε δε γίνονται γιρλάντα
άμα δεν το έχει η ψυχή όσο και αν επιμένεις
δεν κάνουνε ούτε οι φωνές μήτε η μαγκιά το άντρα
όσο και αν κάνεις προσευχές και ανάβεις και λαμπάδα
και ας φιλάς προς το σταυρό και πας και στο ξωκλήσι
και ας ρίχνεις ασταμάτητα χρώμα με τις οκάδες
η γάνα μαύρη στέκεται δεν πρόκειται να ασπρίσει
Αρχίνισες μια Κυριακή και κίνησες στην πόλη
είχες τον ήλιο οδηγό ατέρμονη λιακάδα
μα αφού έκλεισες τα μάτια σου ήλιο ξανά δε βλέπεις
εσύ θα βρίσκεσαι γκαβός σε αυτό που βλέπουν όλοι
Καλό ξημέρωμα σε όλους. Κάποιος κύριος δε με αφήνει να κοιμηθώ και είπα κάτι να γράψω.
Αφιερωμένο αν και ημιτελές στον Κράζων και στη γλυκύτατη Κωσταντίνα που διάβασα για ζάχαρη και την οικειοποιήθηκα.
Τώρα το είδα και απαντώ εν τάχει, χωρίς να το καλό διαβάσω, για να προλάβω την καληνύχτα σου. Σε ευχαριστώ για την αφιέρωση φίλε. Καλή σου νύχτα.
Ήτανε να μην πάρεις μπρος και τώρα ποιος σε πιάνει!
Δεν θα χυθούν γραμμάρια μα τόνοι το μελάνι!!!!
Μπαμ και μπουμ με στίχους βάρα
να χαιρόμαστε Χρηστάρα!!!!
Από τη μία ζάχαρη
φεύγω πάω στη άλλη.
Οι γλύκες και οι ομορφιές
μου έχουν φέρει ζάλη!!!
Πολυ ωραιο!!!
Κεφατους σας βλεπω σημερα!
Μπραβο έμπνευση και ταχύτητα!!!!!! Πανέξυπνο και ουσιωδες το ποιημα σου Χρηστο!!! Υπέροχη η κατακλειδα!!!!!!!!!!!!!
Είναι από τις λίγες φορές που στέκομαι τόσο πολύ σε ένα ποίημα γενικά. Είναι από τις λίγες φορές που η μη ύπαρξη καθολικής ρίμας δεν με πείραξε καθόλου, αφού στο ποίημα υπάρχει μια προσπάθεια ρίμας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ενώ διαβάζω ένα "ημιτελές" ποίημα, κατά τον δημιουργό του, δεν θα ήθελα να τελειοποιηθεί. Είναι η πρώτη φορά που με τέτοια εκφραστικότητα, η ματαιοπονία παρουσιάζεται μέσα από τόσες αντιθέσεις τόσο ξεκάθαρα ειπωμένη. Είναι για πολλαστή φορά που σε θαυμάζω. Ασχέτως που μου το αφιέρωσες λόγω της "βεντέτας" μας, είναι το καλύτερο ποίημα που μου αφιερώθηκε ποτέ. Ακόμα κι αν πολλάκις με θεωρείς υπερβολικό εδώ σίγουρα είμαι φειδωλός. Χρήστο άπειρα μπράβο σου.
δεν είναι κοπλιμέντο τα ρόδα δεν έχουν αγκάθια.
καληνύχτα Χρήστο.
Σχόλιο
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά