Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Μιχάλης13 (50)

ΞΕΝΩΝΑΣ

Οι τελευταίοι φίλοι αποκοιμήθηκαν νωρίς

στο γδαρμένο πάτωμα του ξενώνα .

Δεν ήξερα πως θα τους συναντούσα εκεί ,

να ξεμακραίνουν απ’ τον ύπνο μου λαθραία .

Κάτω από το χαλί είχα αφήσει τα ξύλινα κλειδιά

που ανοίγουν ετούτη την πόρτα .

Εκείνοι κατάκοποι καθώς ήταν δε σκέφτηκαν

να ακολουθήσουν το φως που δραπέτευε από τη χαραμάδα .

Και να που βρέθηκαν στο μέρος που φιλοξενούσα

τις περαστικές σκιές μου .

Έκλεινα τα αυτιά μου για να μην ακούω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:14 — 4 σχόλια

ΣΑΒΒΑΤΟ

Το Σάββατο δραπέτευαν από την πόρτα του ψυγείου

σκουριασμένα πουκάμισα .

Μας έπαιρναν αγκαλιά και χωρούσαν μέσα τους

εκείνες τις ζωές που ‘χαν κρεμάσει οι μανάδες μας

στον τοίχο για να τις καμαρώνουν .

Μας έσφιγγαν πολύ

ίσα να μην αναπνέουμε , ίσα να χαμογελάμε

στη νύχτα που περίμενε απ’ έξω να μας οδηγήσει

σε μια φωταγωγημένη Εδέμ των πολλών λυτρωμένων .

Διάσπαρτες μουσικές μας σκουντούσαν επίμονα στην πλάτη

για να τις προσέξουμε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 5 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:52 — 8 σχόλια

ΑΝΟΙΞΗ

Την είδα μου είπες , την Άνοιξη μας .

Ήταν εκεί , στη στάση του λεωφορείου σαν την ποδοπατούσε

το πλήθος με τα σκισμένα παπούτσια και το ομόηχο βουητό

της διπλανής σιωπής .

Τη γνώρισα μου είπες , αμέσως .

Κι ας πέρασαν από πάνω της οι αχνές γραμμές

κάθε ματωμένης παλάμης .

Στα μαλλιά της είχε πλέξει στεφάνι τα λουλούδια

που ‘χα αφήσει απότιστα στο βάζο .

Στα χέρια της κρατούσε το ξεραμένο κερί ,

το σχεδόν λαβωμένο από τη λειτουργία της Ανάστασης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 2 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:07 — 5 σχόλια

ΠΑΙΔΙ

Το παιδί που έμεινε τιμωρία δυο ζωές

γιατί λησμόνησε τα λόγια του δασκάλου

έψαξε να με ‘βρει εχθές ακολουθώντας

τα ξεβαμμένα χνάρια μου .

Εγώ σκάλιζα σε ένα παγκάκι με το λαβωμένο

σουγιά του παππού , τα αρχικά μας .

Θα θυμηθούν οι ηλιοκαμένοι Μάηδες

ότι κοντοσταθήκαμε εδώ πέρα βουβοί περαστικοί ,

σε ένα πρώτο ραντεβού που το ‘χαμε ξεχάσει .

Το παιδί μου έδειξε τις μελανιές που ‘χε φορέσει

στα χέρια για να το γνωρίσω .

Δεν είπα τίποτα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 30 Αύγουστος 2009 στις 12:30 — 3 σχόλια

ΟΠΑΔΟΣ

Έδεσα στο λαιμό μου σφιχτά το κασκόλ

των πιο απλών μου ιδεών για να υπερασπιστώ

τα κατακάθια τους , πρώτη φορά .

Κλώτσησα φρενιασμένα σωρούς από βιαστικές πέτρες

που ξεπετάχτηκαν στο διάβα μου .

Οι άλλοι άργησαν στο στιγμιαίο ραντεβού μας .

Θα ‘ρθουν και θα θυμίζουν

την αντίθετη όψη του καθρέφτη μου .

Μα τούτη τη φορά το φανατισμένο έμβλημα

που έραψε ο χρόνος στη μπλούζα μου ,

δε θα δεχτεί να απαλύνω τα βήματά μου .

Μέσα στις σφιγμένες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 25 Αύγουστος 2009 στις 21:29 — 1 σχόλιο

ΒΟΥΝΑ

Το πήραμε απόφαση εχθές να υψώσουμε βουνά ,

με τα γυμνά μας χέρια και τα πικρά μας στόματα μονάχα .

Βουνά ψηλά , καμαρωτά όπως εκείνα

που ανακαλύπταμε παιδιά κάτω από το μαξιλάρι

μαζί με τις σκόρπιες διδαχές των πατεράδων μας .

Πευκοδάση σκαρφάλωναν στο διάβα τους

για να ξαποσταίνουν κοπάδια από αγρίμια

στην πρόστυχη σκιά τους .

Κι εσύ κρυμμένη στον κορμό ενός δέντρου ,

να παραφυλάς με το λερωμένο φόρεμα και τα ξυπόλητα πόδια σου ,

προσμένοντας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 24 Αύγουστος 2009 στις 15:44 — 2 σχόλια

ΜΠΡΟΥΤΖΙΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ

Οι μπρούτζινοι σωτήρες της γενιάς μας ,

έφταναν με τους μεταξένιους τους χιτώνες

κάθε που φθινοπώριαζε στη γειτονιά .

Ένα χαμόγελο γυάλινο δένανε προσεχτικά

κόμπο στη γραβάτα τους .

Γέμιζαν με ξύλινους πάτους τα τρύπια τους

παπούτσια για να μοιάζουν ψηλότεροι

από τις σκιές μας .

Κι είχανε χτίσει στον πιο κάτω δρόμο

τον παράδεισο που μας στέρησε η νύχτα .

Μονάχα όταν τους έσφιγγες το χέρι

σου άφηναν ένα σκονισμένο αποτύπωμα .

Εμείς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 21 Αύγουστος 2009 στις 13:55 — 4 σχόλια

ΤΟΠΙΟ

Κοίτα τα χέρια μου πως είναι μπογιατισμένα .

Πριν από λίγο ζωγράφισα στο ταβάνι ,

δυο ουρανούς και μία συννεφιά .

Θυμάσαι το τοπίο που ‘χες καρφιτσώσει

ψιθυρίζοντας στο μαξιλάρι μου ;

Τη σκιά του αντέγραψα μονάχα .

Και αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν ονειρεύομαι ,

ξύπνησα νωρίς χθες το βράδυ και δίχως να το καταλάβεις

ανακάτεψα με χρώματα τον κόσμο σου .

Θα το συνηθίσεις , θα δεις .

Το γάβγισμα ενός σκύλου και το φως που δεν νιώθει ,

είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 19 Αύγουστος 2009 στις 15:56 — 6 σχόλια

ΦΛΟΓΑ

Θα ανάψουμε φωτιά σε τούτο το ξέφωτο

του τσιμεντένιου δάσους .

Πρέπει να ζεσταθούμε αυτή τη νύχτα

μιας και βρέθηκαν πολλοί με ένα παγωμένο γέλιο στο στήθος ,

ενθύμιο των καιρών .

Θα φέρω για προσάναμα τα απομεινάρια

του χωματένιου δρόμου μου .

Και έχω ποτίσει σωρούς από πλανεμένα χειρόγραφα

που ανθίζουν στο πάτωμα μου ,

ειδικά για μια τέτοια περίπτωση σύψης .

Θα ζωντανέψει μια φλόγα λυτρωτική και αδηφάγα .

Θα λαμυρίζουν τα πρόσωπα μας καθώς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 16 Αύγουστος 2009 στις 18:12 — 3 σχόλια

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

Είναι που βλέπω να ξεπετάγονται τα βήματά μου

πάνω στις ταράτσες αποκοιμισμένων σπιτιών .

Ύστερα σέρνομαι για να αποφύγω μια πτώση στα σύννεφα .

Έχει ένα βάρος περίσσιο ο ουρανός

σαν προσπαθείς να τον σφίξεις στην παλάμη σου .

Δεν ήθελα να χαμηλώσω τη ματιά μου .

Σπαρακτικές φωνές όλο συμπόνοια

και ήχοι από κενά κουφάρια ,

προσμένουν το θέαμα μιας πτώσης .

Είναι πολύ ψηλά εδώ πάνω .

Κρατά και ο αέρας μια παράξενη γεύση

που στεγνώνει τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 15 Αύγουστος 2009 στις 14:59 — 1 σχόλιο

ΓΛΕΝΤΙ

Λοιπόν απόψε , θα γελάσουμε δυνατά για ν’ακουστούμε

σε κάθε απόμακρη και σκοτεινή γωνιά των ουρανών μας .

Θα κάτσουμε όλοι μαζί γύρω από το τζάκι

και τότε εγώ θα πετάξω με μανία στη φωτιά ,

τα θλιμμένα παραμύθια της γιαγιάς ,

που ‘χα φυλάξει για καιρό στη φόδρα

του χιλιοφορεμένου μου τζιν παντελονιού .

Και από τη στάχτη τους θα φτιάξω τα βήματα ,

για τους καινούριους δρόμους που θα περπατήσουμε ,

από αύριο .

Κι ίσως ξεγελάσω τις ρυτίδες που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 13 Αύγουστος 2009 στις 15:13 — 4 σχόλια

ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Κίτρινα φώτα στις λεωφόρους της νύχτας μου .

Ήχοι σιωπής , πνιγμένα κορναρίσματα ,

ιστορίες ζωής που αγκαλιάζουν την φλεγόμενη άσφαλτο .

Στο φανάρι έχει ανάψει κόκκινο εδώ και αιώνες .

Και εγώ που έχω ξεμείνει

σε τούτο το μποτιλιάρισμα των ματωμένων ονείρων ,

προσμένω ακόμα να διασχίσεις το δρόμο μου .

Δε χωράνε πια , φοβισμένοι διαβάτες εδώ πέρα .

Μονάχα περαστικοί της φυγής , που κοιτάνε κατάχαμα γιατί δεν πρέπει να σ’αντικρίσουν στα μάτια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 9 Αύγουστος 2009 στις 18:47 — 2 σχόλια

ΥΓΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι που υποσχέθηκα να σου φέρω

το ξέχασα στην τσέπη του μπουφάν μου .

Μη μου θυμώσεις γι αυτό .

Φταίει η αλμύρα που κρατάω στα μάτια μου .

Έτσι ξεχνώ καμιά φορά τις διαδρομές μου .

Όμως σήμερα βγήκα νωρίς

να μαζέψω κοχύλια από την άσφαλτο .

Ύστερα θέλησα να κάνω μια βουτιά

στη σιωπή που κρύβει

το συνωστισμένο τσιμέντο του κόσμου μου .

Δεν δροσίστηκα .

Κι εσύ που έχεις αφήσει

κόκκινες πατημασιές στην άμμο

έτσι για να σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 3 Ιούλιος 2009 στις 16:17 — 3 σχόλια

ΑΝΑΣΑ

Απόψε στένεψε τούτο το δωμάτιο

και οι τέσσερις τοίχοι

γέρνουν απειλητικά προς τα πάνω μου .

Είναι που από παιδί φοβόμουν

τους διαλόγους μαζί τους .

Κι ας είχα τόσα πολλά να τους πω .

Το ποτήρι με το κρασί

έχει αδειάσει από καιρό .

Εσύ θα το πιες κάποιο βράδυ

από αυτά που κρυβόμουν

για να μη με δεις .

Όχι . Δεν ήθελα να με δεις .

Τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη

θα είναι εδώ , για να στο θυμίζουν .

Απόψε όμως θα πάρω ανάσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 1 Ιούλιος 2009 στις 11:39 — 3 σχόλια

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Χαράματα θα ‘ταν

σαν με ξύπνησαν φωνές παιδιών που παίζαν μπάλα

σε δρόμους που δεν έχω ταξιδέψει .

Στο ιδρωμένο βλέμμα τους

αντιφέγγιζε ο ουρανός .

Στα πόδια τους είχαν φτερά

αφού φορούσαν την ελπίδα κατάσαρκα

κάτω από το αθλητικό τους μπλουζάκι .

Χαρούμενες ιαχές , αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα ,

φιλίες αιώνιες δεμένες με τα χρώματα μιας πλατείας .

Τότε σε αναγνώρισα μέσα στην αθωότητα

αυτού του πλήθους .

Ήσουν εσύ , δεν μπορεί να μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 28 Ιούνιος 2009 στις 20:30 — 3 σχόλια

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΡΟΥΧΑ

Το ξέρω σε κούρασαν οι χειμώνες

να σε χτυπάει αλύπητα η βροχή .

Το ξέρω πως της νύχτας σου οι εικόνες

σου ‘χουν στοιχειώσει για πάντα την ψυχή .

Μα τώρα πια δεν είσαι μοναχή .

Βγάλε τα χειμωνιάτικα σου ρούχα

ήρθα την Άνοιξη μαζί σου να γνωρίσω

και το φαρμάκι στην καρδιά μου που ‘χα

το ‘κανα γέλιο για να στο χαρίσω .

Το ξέρω ότι κοίταζες τα αστέρια

κι έκανες κάθε βράδυ μια ευχή .

Το ξέρω πως σου πάγωσαν τα χέρια

γιατί δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 26 Ιούνιος 2009 στις 10:55 — 2 σχόλια

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

Ένα χαμόγελο ζεστό μ’ είχε σκεπάσει

από δυο χείλη που θύμιζαν ελπίδα .

Ύστερα άφησα τη νύχτα να περάσει

και από τότε δεν σε ξαναείδα .

Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία

χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .

Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία

είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .

Μια Άνοιξη που βγήκε για σεργιάνι

με δύο μάτια μαγικά και μαγεμένα .

Μα μία Άνοιξη ποτέ δεν φτάνει

για να γλιτώσει ένα Χειμώνα σαν εμένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 24 Ιούνιος 2009 στις 14:26 — 5 σχόλια

ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί

που κοίταζε μονάχο του τα αστέρια

και πάσχιζε να φτιάξει καλοκαίρια

χωρίς ποτέ να τα ‘χει δει .

Κι όταν του γκρέμιζε το όνειρο ο αέρας

και του ‘γινε ο χειμώνας πια συνήθεια

χωρίς να πει ποτέ του την αλήθεια

γελούσε στο ξεκίνημα της μέρας .

Τόσα χρόνια είμαι εδώ

Τόσα χρόνια τραγουδώ .

Για το τίποτα .

Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί

που ήθελε να φτάσει στο φεγγάρι

και πριν ο πόνος να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 21 Ιούνιος 2009 στις 15:37 — 2 σχόλια

Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ (ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΤΙΧΟΥ ΤΟΥ KITHARA.GR ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ)

Ένα παράπονο με καίει σαν φωτιά

γιατί γυρεύω μια αλήθεια απ’ όλους

μα είναι τόση των ανθρώπων η ψευτιά

στα λόγια και σ’όσους παίζουν ρόλους

μέχρι και στη δική σου τη ματιά .

Και τελικά η μόνη αλήθεια

που έχω δει

της μάνας μου τα παραμύθια

που μου λεγε παιδί .

Κάτι να θυμηθώ

Για να αποκοιμηθώ .

Ένα παράπονο με πνίγει σαν θηλιά

γιατί γυρεύω μια αλήθεια να μου πούνε

μα κρύβει ψέμα των ανθρώπων η μιλιά

στα λόγια και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 20 Ιούνιος 2009 στις 13:57 — 2 σχόλια

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΦΟΡΑΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ

Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με σκοτώνει

ίσως που η νύχτα ολομόναχο με βρίσκει

ίσως ο πόνος , που με σκεπάζει σα σεντόνι

ίσως που πνίγομαι γουλιά γουλιά στο ουΐσκι .

Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με ματώνει .

Είναι που μακριά σου κλείσανε όλοι οι δρόμοι

αφού κάθε μου βήμα ήταν ένα σ’ αγαπώ σου

μα για τα δάκρυά μου φταίει και κάτι ακόμη

πως το φεγγάρι πάλι φοράει το πρόσωπό σου .

Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με πεθαίνει

ίσως τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 18 Ιούνιος 2009 στις 11:53 — 3 σχόλια