Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΤΟΠΙΟ

Κοίτα τα χέρια μου πως είναι μπογιατισμένα .
Πριν από λίγο ζωγράφισα στο ταβάνι ,
δυο ουρανούς και μία συννεφιά .
Θυμάσαι το τοπίο που ‘χες καρφιτσώσει
ψιθυρίζοντας στο μαξιλάρι μου ;
Τη σκιά του αντέγραψα μονάχα .
Και αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν ονειρεύομαι ,
ξύπνησα νωρίς χθες το βράδυ και δίχως να το καταλάβεις
ανακάτεψα με χρώματα τον κόσμο σου .
Θα το συνηθίσεις , θα δεις .
Το γάβγισμα ενός σκύλου και το φως που δεν νιώθει ,
είναι αυτό που σε τρομάζει περισσότερο
αφού έτσι έμαθες να ξεχωρίζεις την αλήθεια
των προσώπων μας .
Το ασπρόμαυρο κρασί που ξεχάστηκε
για πολυ καιρό στο κελάρι , κάντο ρυάκι στο πάτωμα .
Εσύ θα σηκώνεις ψηλά τη ματιά σου
και θα ταξιδεύεις πια .
Κράτα σφιχτά το λερωμένο χέρι μου
θέλω να πάμε μια βόλτα στις ζωγραφιστές επιθυμίες μου .
Θα με ρωτήσεις βέβαια για τα λόγια
που μετράνε οι μπογιές μου .
Εμείς , τα μάτια σου και οι ουρανοί μόνο .
Κι η συννεφιά ;
Μα η συννεφιά ειναι μοναδική , στην απεραντοσύνη των βημάτων
που την ακολουθούν ξέγνοιαστα .
Μη σε ενοχλούν αυτά περπάτησε μόνο
στο γαλάζιο μονοπάτι που σου χάραξα .
Δε θα ζεσταθούμε μιας και ο ήλιος βασίλεψε νωρίς
στη μουδιασμένη παλέτα μου .
Μόνο τα σημάδια του ξέχασε να αντανακλούν
στις χλωμές παλάμες των χεριών μου που βάφτηκαν
με ξένα χρώματα .
Είναι όμορφα όταν προσπερνάς τείχη
χωρίς να χρειαστεί να τα γκρεμίσεις .
Ας αναπνεύσουμε λοιπόν την καθαρότητα
του μπογιατισμένου αέρα .
Ας απολαύσουμε τη φωτεινότητα
που διασχίζει τα βλέμματά μας .
Κι ας ελπίσουμε να μη συννεφιάσει άλλο.
Λίγες ψιχάλες αρκούν ,
για να ξεβάψουν τέτοια τοπία .

Προβολές: 14

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 19 Αύγουστος 2009 στις 20:57

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Αύγουστος 2009 στις 21:12: Ας απολαύσουμε τη φωτεινότητα
που διασχίζει τα βλέμματά μας .
Κι ας ελπίσουμε να μη συννεφιάσει άλλο ...

Μιχάλη άνευ σχολίου !!! ... δεν έχω λόγια ... η χαρακτηριστική γραφή σου με παρασύρει κάθε φορά στη δίνη της !!! ...