¨Ηρθα απόψε σαν βροχή
και καταιγίδα ο σεβντάς μου
μες την δικιά σου την καρδιά
μήπως φυτρώσει ο έρωτας μου
θα ψάξω νάβρω την σκισμή
στ΄απόκρυφα σου μονοπάτια
με μια βελούδινη βροχή
μέσα απο τα δυό μου μάτια
ρεφ
μα πως να βρεί τον τρόπο να περάσει
πέτρα η καρδιά σου,δεν θα μπορέσει
για να φτάσει
μα κεραυνό θα ρίξω να την σκίσει
και της αγάπης λουλούδι
να ανθήσει
Παρέμεινα δίπλα σου
να ξεχωρίζω τα βλέφαρά σου,
κι ας ήξερα ότι δεν μπορώ
να σε φτάσω, αιματοβαμμένος
ο χρόνος αποσιωπά εσώκλειστος,
σε μια τυφλή αναπαράσταση
με αφανείς νεκρούς ήρωες,,,
Τι θα πεις πριν πλαγιάσεις,
ότι μίκρυνε ο κόσμος πάνω
και κάτω από τα πόδια σου,
πως δεν υπάρχει γη, υποχώρησε
και αντίκρισες το πρόσωπο
της αγάπης μας αληθοφανές,
σε όλη την κρυφή του έκταση.
Προστέθηκε από τον/την santana στις 21 Νοέμβριος 2008 στις 11:22 —
5 σχόλια
Εσύ που ήρθες ξαφνικά μες την ζωή μου
σαν δώρο απ’ τον ουρανό,
αναστατώνεις ριζικά την ύπαρξη μου
γιατί έχεις γίνει ένα κομμάτι απ’ τον εαυτό μου
κομμάτι άγνωστο μα όμως δυό φορές δικό μου.
Ρ
Είσαι εσύ σαν το νησί
που δεν έτυχε να πάω
κι αν ποτέ δεν τόχω δει
νοιώθω πως το αγαπάω,
δεν μπορεί πιο δυνατή
ο Θεός χαρά να δώσει
έχω τόσο τρελαθεί και είναι η αγάπη τόση.
Ήμουν πουλί χωρίς φωλιά - ένα αηδόνι δίχως λαλιά.
Ιστιοφόρο χωρίς πανιά - με στου πελάγου την ερημιά.
Ήρθες εσύ με στη ζωή μου, τη σκοτεινή κι άναψες φως,
της σκουριασμένης ύπαρξης μου, τη μηχανή έβαλες μπρος.
Ήρθες εσύ με στο χειμώνα, κι έφερες τη καλοκαιριά,
ήρθες εσύ να μου ζεστάνεις, τη παγωμένη μου καρδιά.
Κόρη παρθένα λούζοταν σ’αφρούς μ’όμορφο σώμα
λιτά μαλλιά , κοφτή θωριά, ροδακινί το στόμα...
Οι Μούσες τη βαφτίσανε σε ασύδοτη γαλήνη
και «Λευτεριά» την είπανε την κόρη μας εκείνη.
Είχε τα κάλλη των Θεών και των Μοιρών το φθόνο
«πώς ένα πλάσμα απόκοσμο γεννήθηκε στο χρόνο;»
Κι έτσι καθώς λουζότανε στο οχυρό της μέσα
κι άστραφτε ολόκληρη θαρρείς σαν Ήλιου πριγκιπέσα
Να σου σιμώνει την πολύ, άγριο παλληκάρι
στη όψη όμορφο παιδί, στο χέρι είχε… Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Αθανασία στις 19 Νοέμβριος 2008 στις 16:12 —
10 σχόλια
Χρεωκοπήσαμε και πάρτε το χαμπάρι
Θα κυνηγάμε το ευρώ με το φανάρι
Αν δεν ανήκετε στους ήδη βολεμένους,
Ελάτε στη Σχολή για … χρεωκοπημένους!
΄Όχι όπως μάθατε και όπως σας μαθαίνουν,
φίλοι μου όπως τα βρήκατε και κει που σας πηγαίνουν!
Γυρίστε πίσω το ρολόϊ και το χρόνο,
Πάρτε τα όρη, τα βουνά, που έχουν κι οξυγόνο.
Στήστε τσαντίρι σε όποια βρείτε παραλία
Κι έτσι αποφεύγεις το βραχνά που λέγεται Εφορία.
Και το νερό και τη ΔΕΗ , τι να… Συνέχεια
Πιο πολύ ζεστάθηκα, από την
ζωηρή ματιά σου, που
απλώθηκε επάνω μου
και με συγκλόνισε σύγκορμα…
Από τώρα και έπειτα,
μπορώ να έχω τα χείλη σου
σαν ζωγραφιά μπροστά μου,
μια ανείπωτη χαρά να
σκιαγραφείται στον ορίζοντα,
αφού η υπομονή μου για σένα
γίνεται μυστήριο και αλήθεια.
Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Νοέμβριος 2008 στις 10:30 —
6 σχόλια
Από τα μέλη του site Ειρήνη , sofia , Γιάννης Πρεβενιός , spartinos
Κυριακή 16 Νοεμβρίου μεσάνυχτα και κάτι....
Με αφορμή ένα βίντεο που νιόπαντροι χορεύουν,
ο Αξιώτης κι οι Αξιώτισες θαρρώ χορό γυρεύουν......
Ειρήνη
Γιάννη, δε γίνεται να αντισταθώ.....Θα τον σύρω! Γιάννης
Σύρε Ειρήνη το χορό κι εγώ θα τραγουδάω,
κοτσάκια από τη Νάξο μας που τόσο αγαπάω. Ειρήνη
Αφού λοιπόν… Συνέχεια
-Γεια σου...
καιρο εχω να σε δω...
(ενα σκαστο φιλι στο μαγουλο)
-Να σε κερασω κατι;... το συνηθισμενο;
Ενα κοκτεηλ παρακαλω! ''Κυματισμους"
-Πως εισαι;
-Οπως θα'μαι αυριο...αστα μη τα ρωτας...
πες μου για σενα...
-Ακομα πινω, θελεις κι εσυ;
-Εχω καιρο να σου ζητησω...
-Σε "καιει" κατι ιδιαιτερα η θα'θελες ολικη διαγραφη
-Ενα φιλι σου μοναχά στα χειλη......ειν αρκετο για μενα
-Το Φως της ημερας ειναι μοναχα μια… Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 15:30 —
6 σχόλια