Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΦΗΝΟΜΑΙ...

Τη θάλασσα κοιτώ
τους πόνους μετρώ
και γαληνεύω.

Δεν είσαι πια εδώ
απόμεινα κι εγώ,
το κύμα να θωρώ
και ν' αγναντεύω.

Αφήνομαι στο μπλέ
το χρώμα της , βαθιά
και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,
με μια ζεστή αγκαλιά
το σύμπαν μου γελά
και σε λατρεύω.

Γαλήνη στην ψυχή
ανάσα στο κορμί
κι ανατριχίλα...

Ναι, είμαι δυνατή
για μια καινούργια αρχή,
σα δέντρο που γεννά
καινούργια φύλλα.
==================================
Από την Συλλογή μου με τίτλο FREMITI Ακαδημία ENAM -BARI 2003

Προβολές: 26

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 12:39: Θαυμασιο!!!!
καλημερα Νικη

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 15:22: Νϊκη μου γράφεις όμορφα, την πένα την ορίζεις,
εικόνες μέσα στο μυαλό, σε όλους μας χαρίζεις.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 16:45: "Ναι, είμαι δυνατή
για μια καινούργια αρχή,
σα δέντρο που γεννά
καινούργια φύλλα."

Ωραίο, πολύ ωραίο Νίκη!!!

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 21:24: Νίκη τι να σου
αφου οτι γράφεις
ΓΡΑΦΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ONEIRODROMIO στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 22:18: Γαλήνη στην ψυχή
ανάσα στο κορμί
κι ανατριχίλα...

πολυ γλυκο....ταξιδευει!

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 1:59: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 18 Νοέμβριος 2008 στις 21:50: Αφήνομαι στο μπλέ
το χρώμα της , βαθιά
και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,
με μια ζεστή αγκαλιά
το σύμπαν μου γελά
και σε λατρεύω.

ΑΦΗΝΩΜΑΙ ΚΑΙ ΛΙΩΜΑ ΓΙΝΟΜΑΙ....ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ..