Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,537)

Όσο κι αν προσπάθησα (Με τραγούδι)

Live eκτέλεση σε συναυλία

Τραγούδι: Γιάννης Μηνάς & Μανώλης Μαρούλης

πιάνο: Γιάννης Πρεβενιός

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Όσο κι αν προσπάθησα εσένα να ξεχάσω,

όσο κι αν προσπάθησα να σε ξεπεράσω,

όσο κι αν προσπάθησα την φλόγα σου να σβήσω,

τα δικά σου τα δεσμά δε μπόρεσα να λύσω.

Έψαχνα την άνοιξη μα βρήκα το χειμώνα,

ήθελα λιακάδα μα έπιασε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 23:00 — 6 σχόλια

Σ’ένα όνειρο παλιό

Η φωτιά γκρεμίζει κάστρα

Μα’συ χάνεσαι στα άστρα

Σ’ένα όνειρο παλιό

Τον καπνό της δεν τον είδες

Και χαθήκαν οι ελπίδες

Στης ψυχής σου το βυθό

Της αγάπης πάρ'το ρίσκο

Μη βολεύεσαι στον ίσκιο

Της απέραντης σιωπής

Ήλιος και βροχή στα μάτια

Μα του έρωτα παλάτια

Ψάξε άλλα για να βρεις

Η ζωή θέλει αγώνα

Καλοκαίρι και χειμώνα

Στη χαρά και στον καημό

Να μην της γυρνάς την πλάτη

Ψάξε γι'άλλο μονοπάτι

Που δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 19:00 — 9 σχόλια

Θεία Δίκη

Ένα ζεϊμπέκικο που έγραψα μόλις τώρα και το αφιερώνω στον φίλο μου, τον Πρίγκιπα

Σου είπα πως στο τέλος πλησιάζεις

θα σου το πω άλλη μια φορά ξανά

πως είναι άδικο έμενα να θυσιάζεις

για να περνάς πάντοτε εσύ καλά

Σου είπα στο λαιμό έχεις σημάδια

θα σου τω πω άλλη μια ευγενικά

να μην γυρνάς αργά πίσω τα βράδια

Και μου γέλασες πολύ ειρωνικά

(ρεφρέν)

Σε μένα λάθη έκανες πάρα πολλά

την θανατική μου υπογράφεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 17:18 — 7 σχόλια

Μηδεν

Τρεχει για να φτασει ν' αρνηθει τον εαυτο του...

τον Θανατο και την Ζωη αυτοκτονησε παρεα

Το Φεγγαρι ανατελλει χλωμο

οχι απο την ελλειψη ορμονων

αλλα απο ντροπη γι αυτα που βλεπει...

Ενα δωρακι ,ενα γλυκο ,

ενα μπετονι πετρελαιο,μια μπουκαλα γκαζι

ακομα;

Ασε...πρεπει να παρουμε ψωμι αυριο.....

Που βρισκεται αυτο το κατι...παραπανω

που κατοικει;

για να πιστεψουμε οτι η συγκρουση αυτη

δεν ειναι η πρεσσα του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 14:14 — 9 σχόλια

ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ!...

Νύχτα πλανεύτρα

καρδιά μου φταίχτρα

άχαρα βράδια

κι ο πόνος βάρδια.

Κάλπικα χάδια

όνειρα άδεια

κι ένα φεγγάρι

μαργαριτάρι.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

Κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Γύρω προκλήσεις

ξυπνούν αισθήσεις.

Πέτρινο βλέμμα,

σπαθί το ψέμα.

Χαρές φευγάτες

σε στέρφες στράτες,

χάλκινα λόγια

σα μοιρολόγια.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Σα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

Στιγμών αθροίσματα

Στενό κι αδιάβατο , θυμίζει θάνατο

το άγριο του φόβου μονοπάτι

γέλια και κλάματα , παλιά οράματα

κουράστηκα να κουβαλώ στην πλάτη .

Στιγμών αθροίσματα , προκάτ αισθήματα

με πείσμα μ’ έχουν πάρει στο κατόπι

σε πλήρη άρνηση , λάθος απάντηση

συνειδητά μού δίνουν οι ανθρώποι.

Πως φεύγει μ’ απειλεί ,τ΄ ανήλικο φιλί

που εκπαίδευσα στα χείλη ν’ ασκητεύει

μα τώρα ανησυχεί, μού βγάζει την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 8 σχόλια

Πιασμένοι από την ίδια αναζήτηση....

Άν ζητήσεις και άν
νιώσεις την ανάγκη
να έρθεις κοντά μου,
θα είναι μια δύσκολη
απόφαση και από τους δύο,
να σύρεται η ελπίδα
ματωμένη από την
ατέλειωτη προσμονή..

Είμαστε και οι δύο
πιασμένοι από την ίδια
αναζήτηση, έρμαια
κλεισμένη η όψη σου,
να έχει υποδουλωθεί
και να υποχωρεί σε
μεμονωμένες αφoμοιώσεις.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 9:30 — 7 σχόλια

Η φυγή

Μια κρύα νύχτα που άνθρωπος δεν θα με δει

θα καβαλήσω ένα αστέρι και θα φύγω

όλοι θα ψάξουν αλλά κανείς ποτέ δεν θα με βρει

και ένα γράμμα απ’ όπου πάω θα τους στείλω

(ρεφρέν)

Σ’ όλους τους φίλους που σωστά μου φέρθηκαν

σ’ όλους αυτούς που δίπλα στάθηκαν σε μένα

σε αδυναμίες της στιγμής σαν παραφέρθηκαν

και μυστικά μου πρόδωσαν καλά κρυμμένα

Σ’ όλους αυτούς που μεγαλώσαμε μαζί

σ’ όλους αυτούς που μου ‘μαθαν να αγαπάω

με κόπο μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 1:30 — 6 σχόλια

Της ανατολής τα χρώματα

Σε είδα πάλι στις ανατολής τα χρώματα

σαν ένα ήλιο να γυρεύεις το ξημέρωμα

στης θάλασσας ξάπλωνες τα στρώματα

κι εγώ θυμάμαι στιχάκια σου αφιέρωνα

Σε λίγα χρόνια ζήσαμε τόσα πολλά

σαν καραβάνι μες στην μέση της ερήμου

αυτός ο έρωτας ποτέ δεν σταματά

με μάγια σ’ έδεσε για πάντα στην ζωή μου

(ρεφρέν)

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς εσένα

όπως και ήλιος χωρίς τον ουρανό

σε όνειρο δεν πίστεψα κανένα

γιατί είσαι δίπλα μου το μόνο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 20:30 — 6 σχόλια

Ισοβίτης

Όταν θα ρθείς μετανιωμένη κάποιο βράδυ

δεν θα μπορέσεις να φωνάξεις στο σκοτάδι.

Όταν θα `ρθείς, σιγά την πόρτα θα μου κρούσεις

τόσο σιγά, που μόνο εσύ θα την ακούσεις.

Μόνη θα κάτσεις όρθια, σκυφτή και λυπημένη

θα στηριχτείς στην `ξώπορτα την κλειδαμπαρωμένη.

Μετά το χέρι σου πάλι θα ξανασφίξεις,

θα δοκιμάσεις -μάταια- την πόρτα να χτυπήσεις.

Δεν θα μπορέσεις! Θα σκιαχτείς πάλι να μου φωνάξεις

δεν θα `χει αέρα, ν` ανασάνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 19:59 — 8 σχόλια

ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Πες μου πως έλειψες μονάχα για μια μέρα,

πες μου πως έφυγες να πάρεις λίγο αέρα,

κράτα το χέρι μου σ'ανοίγω την καρδιά μου,

γίνε αστέρι μου και γράψε στα όνειρά μου.

Μέτρα τα βήματα που κάναμε παρέα,

τα λάθη κύματα βουνά στην προκυμαία.

Κόπασε η θύελλα κι η θάλασσα είναι λάδι...

η αγάπη ατόφια ρίχνει πάλι παραγάδι!

Ρ

Και σ' αγαπώ και μ' αγαπάς

και όλα τώρα αρχίζουν,

τα λάθη τέλειωσαν με μας,

σαν ιστορία μιας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 4 σχόλια

Παίρνω ελπίδα να αναπνέω

Αν δεν υπήρχες εσύ
πόση παρανόηση
θα είχε πλημμυρίσει
την ζωή μου,
μια ακατάπαυστη
και υπόκουφη τρέλα...

Πάρε την δύναμη μου
και αποστράγγισε
όση ενέργεια
μου απέμεινε,
για να παίρνω ελπίδα,
και να αναπνέω άλλη
μια μέρα, με την σκέψη σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 12:05 — 5 σχόλια

Τα θέλεις όλα .......

Τον κόσμο θέλεις να κατακτήσεις

Δόξα και χρήμα να αποκτήσεις

Ψάχνεις να βρείς μια ευκαιρία

Στα όνειρά σου, στην ουτοπία

Τα θέλεις όλα –όλα δικά σου

Και ξεπουλάς και την καρδιά σου

Μεγάλες έχεις φιλοδοξίες

Ζείς τη ζωή σου χωρίς αξίες

Να γράψεις θέλεις ιστορία

Μέσ’απο ξέφρενη πορεία

Μεγάλος να γίνεις και τρανός

Κι όλοι να λένε ...να ο θεός

Έρωτες θέλεις μα και αγάπη

Μα λάθος παίρνεις το μονοπάτι

Καράβι είσαι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 7:00 — 6 σχόλια

Ήλιε μου και άνεμε (Με τραγούδι)

Live eκτέλεση σε συναυλία

Τραγούδι: Γιάννης Μηνάς & Μανώλης Μαρούλης

Κιθάρες: Γιάννης Μηνάς & Γιάννης Πρεβενιός

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Ήταν όλα ψεύτικα τα φιλιά τα χάδια σου,

μοναχός μου βρέθηκα τούτο το πρωί.

Σαν κερί που σώθηκε σβήσανε τα όνειρα,

και ο πόνος φώλιασε μέσα στη ψυχή.

(Ήλιε μου και άνεμε που είσαστε παντού,

ξέρετε που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 2:30 — 7 σχόλια

ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΣ

ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΣ

Που θες να πας,
τ’ άγρια χαράματα,
να αγαπάς,
τι ωφελούν τα δράματα.

Γιατί μου μιλάς,
μονάχα για σφάλματα,
ποιο να ξεγελάς,
κάναμε μαζί θαύματα.

Πια ας πετάς,
φωτογραφίες, γράμματα,
σ’ ότι ζητάς,
δε βοηθούν τα κλάματα.

Για ποιο με περνάς,
κι ανοίγεις τραύματα,
κρίμα που ξεχνάς,
τόσο ωραία μας πράγματα.

παντελής
+ 11/11/08

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 22:05 — 5 σχόλια

Στο κέντρο του απείρου...

Μια διέξοδος μου απέμεινε,
να μπορέσω να ξεφύγω
μαζί σου ως τα αστέρια,
να ταξιδέψουμε σιωπηλά
μέχρι το κέντρο του απείρου…

Ξέρω ότι τα χείλη σου
διψάσανε να περιμένουν
μια άπιαστη σκιά, που
περιφέρεται γύρω σου,
να έχω την καρδιά σου
μες στα χέρια μου, και
να μην μπορώ να σε αντικρίσω.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 13:25 — 4 σχόλια

Μέσα στο ατέλειωτο σκοτάδι...

Πάρε την πνοή μου
να σου κρατάει
συντροφιά, μέσα
στο ατέλειωτο σκοτάδι,
όταν κανείς δεν θα είναι
κοντά σου
να σου πιάνει το χέρι..

Μπορείς να με ζεσταίνεις
με τη ματιά σου,
όταν την καρφώνεις
και περιμένεις με αγωνία
να γράψω οτιδήποτε,
που πιθανόν να δυναμώσει
την αγάπη μας.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 5 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Κάθε μέρα και κάτι σε δουλειά να βρισκόμαστε και να έχουμε να λέμε!...

Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως παίρνουν φακελάκι κάποιοι γιατροί, αν όχι όλοι; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε τα μοναστηριακά ‘’real estate’’;

Σήμερα ανακαλύψαμε πως το αυτό συμβαίνει σε ότι θέλουμε να κάνουμε, είτε για να το πετύχουμε., είτε για πιο γρήγορα; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως οι Ιατρικοί Επισκέπτες πηγαίνουν στα Ιατρεία και όλα τα τοιαύτα και τόσα άλλα; Απότομο ξύπνημα μοιάζει, έ;

Μα όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 10:54 — 6 σχόλια

Aύριο πάλι...

Αύριο πάλι

Σήμερα είπα βάζω τέρμα,

δεν ξαναγράφω λέξη μια

αφού δε μου 'χει μείνει θέμα

εκτός από την ερημιά.

Πετώ χαρτιά και σημειώσεις,

μολύβι δεν ξανακρατώ,

να περιγράφω κι άλλες πτώσεις

και τις οδύνες σταματώ.

Μαχαίρι βάζω στα γραψίδια

να ζω τον πόνο μια φορά

και θα πετάξω στα σκουπίδια

κάθε γραπτή αναφορά.

Μα ξέρω δε θα το τηρήσω

κι αύριο πάλι θα ζητώ

χαρτί. μολύβι να μιλήσω,

μιας και το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 10 Νοέμβριος 2008 στις 21:30 — 6 σχόλια

Δεν αντέχω......

Δεν αντέχω ερωτά μου να σε βλέπω πάνω στ’άστρα

Και κλειστές νά’ναι οι πόρτες στων ονείρων σου τα κάστρα

Δεν αντέχω νύχτα -μέρα εγω νά’μαι μοναχή

Και η κρύα μοναξιά μου της χαράς μου φυλακή

Δεν αντέχω ερωτά μου να περνάς απο μπροστά μου

Και να κάνεις δεν με ξέρεις πως δεν ήσουνα δικιά μου

Δεν αντέχω την καρδιά μου που την πλήγωσες εσυ

Να σε αγαπά ακόμα κι ας την άφησες μισή

Δεν αντέχω ερωτά μου να γυρνάς αλλού τα βράδια

Και να ξενυχτώ με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 10 Νοέμβριος 2008 στις 20:00 — 7 σχόλια