Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στο Ρίο

Ήμουν βιαστικός και πάλι

Σαν αντάρτης φορτωμένος

Με κρασί, γλυκά και βόλια,

Απ' της νύκτας τη πνοή.

Σε αυτό το καρναβάλι

Μια φορά ήμουν κρυμμένος

Κι έκλεβα τα πορτοφόλια

Φουσκωμένα από ζωή.

Δεν σκιαζόμουνα το κρύο

Γιατί έψαχνα να βρω,

Δυο παιδιά πούχω στο Ρίο

Ξεχασμένα από καιρό.

Ήμουν βιαστικός και πάλι

Σε μια πόλη μ' αναμνήσεις

Και το δάκρυ μου διαμάντι

Το πουλούσα για χρυσό

Στης ζωής τη βιοπάλη

Είναι φως οι συγκινήσεις

Απ' το σκοινί του ακροβάτη

Φύλαξε μου το μισό.

Γιατί σκιάχτηκα το κρύο

Στην Αχάϊα πιο εδώ

Δυο παιδιά πούχω στο Ρίο

Κοίταζα μήπως τα δω.-

Προβολές: 125

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Ιούνιος 2012 στις 10:18: Παρα πολυ ωραιο!!!

την καλημερα μου

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 12 Ιούνιος 2012 στις 16:08: βαθιά βιωματική η γραφή σου φαντάζει και 'αφηγειται' ιστορίες γλυκόπικρες και ειλικρινής.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Ιούνιος 2012 στις 21:48: Σαν νεράκι Νίκο!

Πάρα-πάρα πολύ καλό!!

Κι έκλεβα τα πορτοφόλια

Φουσκωμένα από ζωή.!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 13 Ιούνιος 2012 στις 5:54: ,

Πάρα πολύ καλό !!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 13 Ιούνιος 2012 στις 8:49: ανθρώπινο βαθιά Νίκο.

Σχόλιο από τον/την Katia στις 14 Ιούνιος 2012 στις 0:35: Εξαιρετικο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αν σου πω οτι ανατριχιασα διαβαζοντας το θα με πεις και παλι υπερβολικη?

Μπραβο κι απο μενα Νικ και την καλησπερα μου!