θὰ γράφω μέχρι νὰ τελευτήσω,

ἀπ' τὴν "Γωνιὰ"  δὲν θ' ἀποστατήσω.

Ἀσφαλῶς καὶ θὰ γράφω μέχρι τὴν ὑστάτη στιγμὴ,

ποὺ ὁ Χάρος θἄρθει νὰ μὲ πάρει.

Κι' ἐπειδὴ δὲν ἔχει χαμπάρι

γράψιμο, τὸ Τέρας, τὶ σημαίνει,

" - Σκάσε!", θὰ τοῦ πῶ, νὰ περιμένει...



...νὰ τελειώσω. Θὰ τρομάξει, θὰ τὸν πάρουν οἱ…

Παράξενο κι απίστευτο

κι όμως αληθινό,..

ο σκύλος μου , τον φίλο μου

τον είχε για εχθρό!.

Kάθε φορά που  έβλεπε

τον φίλο μου να δεις,

σαν νάμπαινε στο σπίτι μου

κλέφτης και ληστής.

Κι ένα βράδυ βρήκα στο σπίτι

αντί για φίλο,.. έναν αλήτη,

διπλό μαχαίρι μες την καρδιά μου

γυναίκα- φίλος…

             Η τελεία

Ρωτάς τι είσαι;

Σκέφτομαι…..

Δεν υπάρχουν εισαγωγικά

να σε ανοίξω….

Διαλυτικά να σε αναλύσω…

Δεν είσαι μία παύλα …

Για να σου μιλήσω…

Μακάρι να ήσουν τόνος

Για να σε τονίσω….

Ένα κεφαλαίο γράμμα

Κάτι για να αρχίσω…

Έστω μια υπογεγραμμένη

Λίγο να σε υπογραμμίσω…

Ένα κόμμα που διστάζω

Για να σε προχωρήσω….

Ίσως ένα θαυμαστικό

Που θα σε…

εικοσιενός ετών ...

περάσανε τα χρόνια.

Μεγάλωσα με ψευδαισθήσεις

που δεν άντεξαν στο πέρασμά τους.

Φύσηξε δυνατά ο άνεμος και 

μου πήρε και το λίγο που κρατούσα για μένα ...

Με κοίταξα στα μάτια

και απόρησα τι δεν έβλεπα τόσον καιρό.

Το είδωλο σταμάτησε πια να μου χαμογελά,

ακόμη κι οι φωτογραφίες έπεσαν από τα κάδρα.

εικοσιενός ετών!

Παλεύω ακόμη να με "στήσω" ...

ΓΕΡΑΓΙΔΕΣ

Αχ! μάτια μου τις είδες,

Τις ωραίες γεραγίδες,

Κολυμπούνε στα ποτάμια,

Μέσα στα ξερά καλάμια.

Δεν είναι παραμύθι,

Ξυπνούνε από τη λήθη,

Και φουμάρουν αρειμάνια,

Σε ερημωμένα χάνια.

Ρίχνουνε φωτοβολίδες,

Νεαρές…

Έψαχνες να βρεις μέρος στο χαλάζι να κρυφτείς

και αν σε πετύχει η μπόρα τι σε νοιάζει

μπίλια νερού είναι και εσύ γουστάρεις να βραχείς

μα είναι η ιδέα πιο πολύ που σε τρομάζει

Συνήθισες να πίνεις ένα βότανο πικρό

σου ‘παν δεν είναι πρέπον η τεκίλα

και εσύ που κάποτε δε καταλάβαινες Χριστό

τώρα μου προκαλείς ανατριχίλα

Στα είκοσι σου είχες για πρότυπο τον Τσε

ξεθώριασε όμως μέχρι τα σαράντα

μεταλλαγμένος…

Σκυφτός καπιστρωμένος στρατιώτης

κάμπτεται από τη βροχή

με βήματα σερνάμενα

που τραυματίζουν γη και αίμα.

Επιστροφή σε χώρα υπό κατοχή.

(Δε βρέθηκε στα μέρη αυτά ποτέ Εχθρός)

Στον κρότο του πολέμου

πέφτοντας στον όλεθρο του αόρατου εχθρού

με λεηλατημένες ιαχές.

Δε βρέθηκε όμως το μαύρο του θανάτου

χάνοντας στον συρφετό του χαλασμού

με δεμένες καρδιές.

Σκυφτός…

ρὲ Τσίπρα, θέλεις ἐπανάσταση,

διαδικτύου μιὰν ἄλλη διάσταση;

Ὅποιος ἀπαγορέψει τὸ διαδίκτυο,

ὄργιο προτείνω ποίησης-ὁλονύκτιο.

Κι' ἄπαντες, χωρὶς σάλιο, νὰ πηδήξουμε,

ἅπασες τὶς τρύπες του νὰ διαρρήξουμε·

κι'…

Όλα τα θέλω τα κρυφά κι όλα τα φανερά του

σε μια ρεκλάμα ζωγραφιά…

ἐπιτάφιος θρῆνος,

νιαουρεπωδύνως.

Γιατὶ, μπαμπὰ Κλινὸ,

μ' ἄφησες ὀρφανὸ;

Τὶ θ' ἀπογίνω, ἔ;

Μοῦ κόβοντ' αἱ πνοαὶ,

στενάζω καὶ κλαίω,

κι' οὔτε "νιὰρ" δὲν λέω

σὲ κανένα! Πενθῶ.

Πές μου πῶς ν' ἁμυνθῶ

στὴν κακία…

Ένας μαγκιόρος Κρητικός

Χρονώ νε εννενήντα

Ένα ομπέτι‹ κίνησε

Και 'πήεŒ στην Αθήνα

           ---.---

Στιβάνια, βράκᎠφόραγε

Γιλέκο και σαρίκι

Κι είχε στο αίμα του αντρειά

Φωτιά και ζοριλίκι

            ---.---

Στους δρόμους επορπάτιενε

Ωσάν το κυπαρίσσι

Και τσ' Αθηναίους…

Αναιμία

(Δεν μου κόβεται η ανάσα από την ομορφιά ενός Κήπου

καθώς ο νους χωρίζει τα φυτά του κήπου σε βρώσιμα και άχρηστα)…

La fiamma ( Η φλόγα )



Mια φωτιά...

Λικνίζεται...

Μια φωτιά ....Κατακόκκινη!

Μια φλόγα …Που χαϊδεύει,

το ξύλο αργά…αργά .....

Στριφογυρίζει γύρω του....

Σαν φίδι κουλουριάζεται,

σε δέντρου το κλαδί .....

Του ψιθυρίζει ερωτόλογα....

Χορεύει αισθησιακό χορό...

Κι αυτό…

Φουντώνει ακόμα πιο πολύ…

Νιώθει να τσουρουφλίζεται…

Γίνεται κατακόκκινο…

Από τον πόθο…

Θέλει να την τραβήξει μέσα του..

Να σμίξουν..

Το καυτό…

Έχουμε τα πόδια για να περπατάμε, τα χέρια για ν'αγγίζουμε, την καρδιά για να νιώθουμε, το κεφάλι για να κοιτάμε ψηλά.





2-2-12…

Το παρελθόν σου είναι λευκό,

ασήμι και διαμάντι,

όνειρο μοιάζει μαγικό

και κόλαση του Δάντη.

Το παρελθόν σου είναι φωτιά,

πειρατικό ιστιοφόρο,

μοιάζει με μαύρη σαιτιά,

σε στοχευμένο χώρο.

Το παρελθόν σου φανερό,

καράβι στολισμένο,

σέρνεται ο χρόνος στο νερό,

με μάτι ζαλισμένο.

Το παρελθόν σου φυλακή,

σε τόπο μεγαλείο,

είναι για μένα προσευχή,

πολύτομο βιβλίο.

Το παρελθόν…

Είμαστε οικόσιτα σκυλιά, αλυσοδεμένα

με ράχες σπασμένες, μαντρωμένα

ο κόσμος τελειώνει στην εξώπορτα

και ο τρόμος απλώνεται στα πρόσωπα.

Εκπαιδεύσιμοι, μόνοι ζούμε στις αυλές

δαρμένοι και δεμένοι θρηνούμε στις γιορτές.…

ΑΣΕ ΜΕ



άσε με κι εγώ θα βρω το θάρρος να μπορέσω

στα βλέφαρά σου να σταθώ, να δώσω μιά να πέσω

να πιστεύω άσε με, πως κάτι θα κερδίσω

απόψε με την ήττα μου που θα μονομαχίσω

 άσε με ...   άσε με ...



άσε με να βρίσκομαι στ' ασήμαντα τα πράγματα

να 'μαι η λύση ανάγκης όταν σε πιάνουν κλάματα

κοντά σου να υπάρχω κι όμως να μη φαίνομαι

να πέφτω στη φωτιά σου χωρίς ποτέ να καίγομαι

άσε με... άσε με...



άσε με τα εφεδρικά να είμαι τα…

Μου 'πες,  σιχάθηκες το ψέμα

Μα την αλήθεια πώς…

Δειλία

Έρημος η ανάσα του ανέμου

θωπεύει την οργή

έκανες τάμα την σιωπή

σαν αποτσίγαρο έσβησες φωνή.

 …