Όταν σε πρωτοσυνάντησα γεννήθηκε,

μέσα μου μετά από καιρό η ελπίδα,

γεμάτη με χρώματα η ζωή μου αναστήθηκε,

στέγνωσε με φιλιά την δυνατή καταιγίδα.



Τα πράγματα δυστυχώς δεν εξελίχθηκαν,

όπως σαν ονειροπόλος σε πλάνη ποθούσα,

η αισιοδοξία και το κουράγιο διαλύθηκαν,

μόνο θλίψη κι απόγνωση πλέον μετρούσα.



Τι κρίμα τόσα σχέδια που κάναμε πήγανε χαμένα,

πετάχτηκαν σαν βότσαλα στο γιαλό…

Δύση και Ανατολή







Τα κόκκινα μενεξεδιά

του ήλιου σκαλοπάτια

ανεβαίνει η δύση,

πίνοντας τις τελευταίες

σταγόνες από κεχριμπάρι

που άφησαν οι κόρες του…



Σε βελουδένιο θρόνο

κάθεται αναπαυτικά

ακίνητη και σιωπηλή,

προσμένοντας με υπομονή

να ακούσει τα βήματα

του άρχοντα της νύχτας…



Τα βήματα του…

Μια ηρεμία φοβερή

που ξεκινάει την Αυγή,

σ’ αγγίζει μέσα στην ψυχή

στο κατευόδιο της μέρας που θα ‘ρθει.



Ανέτειλε ο ήλιος το Πρωί

σ’ ένα παράθυρο που ανοίγει στη ζωή,

με ένα κτύπο της Καρδιάς που προσπαθεί

να δώσει κίνηση στο σώμα που θωρεί.



Χαρούμενη η σκέψη που μπορεί

και γαληνεύει σ’ ένα φύσημα τ’ Ανέμου ως ευχή,

μπροστά στο χρόνο που προσμένει – καρτερεί

το προσδοκώμενο της τύχης που θα…

Λάκη παρά..λ..ειπωμένα.

 …

Η γλώσσα περισπούδαστη συχνάζει στα σαλόνια

το ποίημα στέκει στη γραμμή προσμένει το βραβείο

ο δάσκαλος επίσημος γραβάτα και κουστούμι 

και το παιδί μισή σταλιά κρυμμένο στο θρανίο



Τα γράμματα ,τα άρματα σκώνει ο λαός κεφάλι

έτσι είπε ο Ερνέστο στα βουνά φυλάτε τα βιβλία

άμα σου το έχει η καρδιά αητός γίνεται ο σπίνος

γίνεται ο γέρος αστραπή και οι…

Ο τόπος μου μιά ζωγραφιά

δυο λιόδεντρα ανθισμένα

μια γκρίζα εικόνα απ' το Μυστρά

και μια γραφή απ' τα ξένα.

Ο τόπος μου ξερά βουνά

να προσκυνάν' την Πλάση,

στασίδια για την Παναγιά

για τ' άστρα…

Προχωρείς μένα αδιάφορο βλέμμα

σένα κόσμο  βουτηγμένο στο ψέμα

πλησιάζεις στο σπίτι νυχτώνει

και η πόρτα αμέσως κλειδώνει

Ο ζητιάνος σου κτυπάει την πόρτα

εσύ κρύβεσαι και σβήνεις τα φώτα

απ’τις  γρίλιες κοιτάς και τρομάζεις

βλέπεις μια μορφή που της μοιάζεις

Και φοβάσαι πως έρχεται η μέρα

που τον ίδιο θα αναπνέεις αέρα

περιμένεις να έρθει η σειρά σου

όπως διατάξουνε τα αφεντικά σου

Σαν τρελή η καρδιά σου…

ΦΤΩΧΑΔΑΚΙΑ

Τα πικρότερα φαρμάκια,

Για όλα τα φτωχαδάκια,

Όποιο και να έχουνε χρώμα,

Κόβουν τη μπουκιά τους στο στόμα.

Πατεράδες, μανάδες και παιδάκια,

Δουλεύουνε μια ζωή σκλαβάκια,

Μα το πιο τραγικό ακόμα,

Χύνετε άδικα αίμα τους στο χώμα.

Τα αδύναμα τους κορμάκια,

Λιώνουνε όπως τα κεράκια,

Που γιατρός και νοσοκόμα,

Επάνω στο παγωμένο στρώμα.

Θεέ μου κόψε τα χεράκια,

Σε αδίσταχτα…

Ναι!  Εσύ, δεν υπηρέτησες  την παράνοια

εμφανίζοντας , ως  άλλοθι  την άγνοια?

Ποιος , εγώ?

Ναι!  Εσύ, δεν αμφισβήτησες  την λογική

παραδεχόμενος,  ως  σωτηρία την τρέλα?

Ποιος , εγώ?

Ναι!  Εσύ, δεν απέρριψες  τον σεβασμό

προωθώντας,  ξεδιάντροπα το θράσος?

Ποιος , εγώ?

Ναι!  Εσύ, δεν αναίρεσες την…

Τα φύλλα των δέντρων πέφτανε,

Το φθινόπωρο κι αν έφτασε,

Ακόμα η καρδιά στη θλίψη μαράζωνε,

Με το πόνο που στο πέρας τα πάντα νέκρωσε.



Στα πεσμένα φύλλα μετρούσα,

Τις απογοητεύσεις της ζωής,

Όσο κι αν κοντά σου περνούσα,

Δε με ‘ριχνες ούτ’ ένα βλέμμα στοργής.



Εσύ που ήσουν η πιο γοητευτική,

Απ’ όλα τα άνθη του παραδείσου,

Στα μάτια σου αντίκριζα την αρετή,

Όσο θλιμμένη…

ΕΧΩ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΩ

Έχω λόγο για να ζω,

Δεν βρίσκω τον κόσμο πεζό,

Να μείνεις για πάντοτε δω,

Σε χρειάζομαι κάθε λεπτό.

Όταν το χέρι σου κρατώ,

Με κάνεις άντρα δυνατό,

Μη πάθεις ποτέ κακό,

Βάζω στα στήθη σου φυλαχτό.

Για αλήθεια σε θαρρώ,

Το μισό μου το πλευρό,

Και δοξάζω το Θεό,

Με έμαθες να αγαπώ.

Όποτε σε γλυκοφιλώ,

Παίζεις μαγικό αυλό,

Τη καρδιά σου, το μυαλό,

Ας κλέβω…

Κουπλέ

Σκόνη στα μάτια μου…

Ειναι τόσο δυνατό αυτό το συναίσθημα

που δε μπορώ να αναπνεύσω

σαν να'μαι κάτω απ' το νερό

και εσύ δε με αφήνεις να βγώ,

να πάρω την ανασα που πρέπει,

για να ζήσω,γιατι μαζί σου πεθαίνω…

       Βαβέλ

Σαράντα τεσσάρων

λέξεων

χρωμάτων , αριθμών.

Πνευμάτων δίχως όρια

διπλών υπαινιγμών.

Μέσα σε φθινόπωρα

με τόνους ρυπαρών

στοιχείων

που διαβρώνουνε

μια χώρα διεθνώς.

Να ηχούν

με τόνους σύννεφων

 σε χώρους των ναών

κι η λογική τρεμάμενη

σε πλήθος στεναγμών.

Κι ο ήλιος

μια προστακτική

να περιμένει ολόθερμος

για να…

Ήλιος και Θάλασσα μαζί

μια μαγεμένη Κυριακή,

σ' ένα ξέφωτο Σεπτέμβρη που μπορεί

και γαληνεύει την ψυχή.



Μια ηρεμία νοητή

σ' ένα απάγκιο του ορίζοντα που ζει,

μέσα απ' της Θάλασσας και τ' Ουρανού μορφή

της όρασης θεσπέσια Ανατολή.



Ανέκφραστη η σκέψη που θωρεί

το κατευόδιο των φύλλων την αυγή,

σ' ένα τέλος που η φύση συμφωνεί

σ' ένα άγγιγμα της γης που καρτερεί.



Ήλιος και Θάλασσα μαζί…

Μάκη,  σε  λένε   εσένανε?

Μάκη,  με  λεν’  και  μένα

κι’  όλοι το λεν’  στους  Μάκηδες ,

δεν  στέκεται,  κανένας.

Όχι  να  περιαυτολογώ,

ούτε,  να  σε  εκθειάζω

οι  Μάκηδες  το  χουν  αυτό

είναι  όλοι,  ένας  κι’  ένας.



Ρεφρέν

Γεια  σου,  ρε  συνονόματε

γεια  σου, …

ΛΕΜΕ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

Λέμε δε φεύγουμε στα βουνά,

Να μη πονέσουμε ξανά,

Σα  τ’ ουρανου τα πετεινά,

Να έχουμε στο θόλο στεγανά.

Τρέχουμε μέσα στα στενά,

Άγνωστοι καθημερινά,

Έχουμε μάτια σκοτεινά,

Να λογούμε τα κατοπινά.

Λέμε δε φεύγουμε στα βουνά,

Να ψέλνουμε στο Θεό ωσαννά,

Να σταματήσει τα δεινά,

Στον κόσμο για παντοτινά.

Να μετέχουμε στα κοινά,

Να…

 Περίστροφο φως!

Περίσσιο φως

περίστροφο

εστιάζεται στο βάθος!

Aπ` το λευκό

 δεξιότερο

αναζητεί το πάθος…

Σε τεθλασμένα χρώματα

σπιθίζει διαθλάσεις…

Σ` αφόρητα κυκλώματα

ιδιοτελείς οάσεις !

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης