Πιτς φιτίλι.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Λάκη παρά..λ..ειπωμένα.

 

Ο  επώδυνος  τοκετός, τα κουραφέξαλα, οι κοτσάνες,  το κέρασμα  και, το αράπικο φιστίκι.

 

Βρε, βρε χρόνια και, ζαμάνια άκουσα, μια γνωστή φωνή ,να φωνάζει πίσω από την πλάτη μου.
Γύρισα αντικρίζοντας  ποιον άλλον τον Λάκη.
Δεν πρόλαβα, να σταυροκοπηθώ όταν εκείνος,  χαμογελώντας  συνέχισε…
Κύριε  Μάκης  μας!   Όλα κι’ όλα η συνάντηση μας, δεν σηκώνει καζούρα γι’ αυτό, θα μου επιτρέψεις  να κεράσω προσφέρθηκε, με ευγενικές  τσιριτσάτζουλες.
Μπα ο Λάκης  έτσι ευδιάθετος , χαρούμενος , γελαστός , καμαρωτός  και επιπλέον, να επιμένει,  για κέρασμα?  Δεν  μπορεί  κάποιος  φούρνος,  θα  γκρεμίστηκε,  συμπέρανα  σιωπηλός…
Ξέρω, ξέρω, θα απορείς  για την στάση μου ξαναείπε λες  και, κατάλαβε το αρνητικό μου  σκεπτικό όμως,  φίλε αγαπητέ  μην ανησυχείς  γιατί,  ευθύς  εξ’ αρχής  στο κατέστησα  σαφές.  Η  σημερινή μέρα  είναι ,για  μένα ξεχωριστή γιορτή, θα πρόσθετα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα  για σένα  αποκρίθηκα, με τις αισθήσεις  μου τεταμένες  ρωτώντας  ωστόσο, από  ανθρώπινη περιέργεια.
Και από πού Λάκη μου, σου προέκυψαν τα χαρμόσυνα?
Προ ολίγου ,πληροφορήθηκα το ευχάριστο και, πετώ στα σύννεφα κύριε Μάκη μας.
Κι’ αν επιτρέπεται  τι είναι αυτό, που σ’ έκανε, να ταξιδεύεις στα επουράνια?
Επιτέλους  το αποκτήσαμε κύριε  Μάκης  μας!   Αποκτήσαμε το πρώτο, δεν είναι κοσμοϊστορικό γεγονός?
Εμ’ πες μου έτσι χριστιανέ  μου!  Πραγματικά  αυτό, αποτελεί ευτυχές  γεγονός . Σου αποδίδω ολόψυχα τα συχαρίκια μου, να σας  ζήσει!
Ευχαριστώ, ευχαριστώ  και, βέβαια να μας  ζήσει  γιατί ,είναι η αλήθεια κύριε Μάκης  μας,  χρόνια το παλεύαμε.  Ξοδευτήκαμε ,ταλαιπωρηθήκαμε  αλλά,  τέλος  καλό, όλα καλά,  αποκρίθηκε  σχεδόν συγκινημένος .
Μπράβο, Λάκη!  Αφού  λοιπόν είναι έτσι, δεκτό το κέρασμα  ξανάπα, ενώ εκείνος  αλλά  μπρατσέτα  ήδη, με τράβαγε στο ζαχαροπλαστείο  συμπληρώνοντας.
 Δεν βλέπω την ώρα και την στιγμή, να σου εκμυστηρευτώ  την  ικανοποίηση μου.
Και, δεν μου λες  Λάκη η σύζυγος, είναι καλά? 
Θέλει και, ρώτημα κύριε  Μάκης  μας  εκείνη, πλέει  σε πελάγη ευτυχίας.
Φαντάζεσαι,  τόσα χρόνια  την προσωπική και, σωματική  της ταλαιπωρία  χώρια  η αγωνία  της  και ,σαν γυναίκα  καταλαβαίνεις  τι θέλω να πω.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, να μεταφέρεις  και σ’ εκείνη τις  ιδιαίτερες  ευχές  μου.
Το μόνο εύκολο το μεσημέρι κιόλας, θα  τις  αποδώσω.
Τελικά  Λάκη μου τι σου είναι η τεχνολογία.
Ποια, τεχνολογία  κύριε Μάκης  μας?
 Η  εξωσωματική διότι, όπως  μαθαίνουμε  οι μοντέρνες γυναίκες  με παρόμοιο  πρόβλημα  εκεί, προσφεύγουν.
Ασφαλώς  Λάκη και το μωρό, θα είναι τετράπαχο  ε’?   Τι είναι, αγόρι η κορίτσι, δεν μου είπες?
Ποιο, μωρό κύριε Μάκης  μας  ποια, εξωσωματική?
Μα,  προ ολίγου, δεν μου ανακοίνωνες   γεμάτος  περηφάνια  ότι, αποκτήσατε  το πρώτο σας, τέκνο?
Εγώ, αναφέρθηκα  εγώ, σε  τέτοια κουραφέξαλα?
Εμ’ ποιος  εγώ βρε Λάκη?  Δεν προθυμοποιήθηκες  μάλιστα,  να με κεράσεις, για τον  σπουδαίο  τοκετό,  που σας έλαχε?
Τι  λες  κύριε Μάκης  μας!  Που, σκέφτηκες  τέτοιες  κοτσάνες?  Εγώ, μιλούσα, για το πρωτογενές  πλεόνασμα  το οποίο, αποκτήσαμε όλοι μαζί  εσύ, δεν νιώθεις  υπερήφανος  και  τρισευτυχισμένος?  Φώναξε την ατάκα του  αφήνοντας  με αμανάτι, να κρατώ το …υποβρύχιο  στον αέρα  ενώ, χασκογελώντας   προτού, τον  πάρει και, τον σηκώσει  εξαφανίστηκε αφήνοντας  απλήρωτα,  τα κεράσματα…
Που, θα μου  πάει,  δεν θα τον πετύχω?  Ίσως  τότε, άνευ παρεξήγησης  καταλάβει  στο..  πίτς  φιτίλι τι σημαίνει, φιστίκι  αράπικο στο, το και, το  ο  αμάκας!