ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ





Καλοκαίρι στης καρδιάς σου τ’ Άγια τα μέρη

όπου λούζονται με φως χίλιοι Αγγέλοι,

και ένας ήχος της Αγάπης που προσμένει

για να φέρει τη χαρά της ευτυχίας τη χαμένη.



Καλοκαίρι μια λάμψη κι ένα χρώμα που διαβαίνει

του Ουρανού με ανεμελιά που περιμένει,

μιας αυγής το ξύπνημα που φέρνει

τη δροσιά σ’ ένα φτερούγισμα δοσμένη.



Καλοκαίρι κολασμένοι - προδομένοι-λυτρωμένοι

σ’ ένα άγγιγμα…

Χρυσό φεγγάρι θα πλέξω

σε βαθύ γαλάζιο εργόχειρο

την καταχνιά θα κλείσω έξω

απ’ της καρδιάς τον αυλόγυρο.

Κι ένα παιδάκι θα βάλω

τη γη να παίζει στο χέρι του

κι ένα κοράσι με ζάλο

να σφεντονά το τσεμπέρι του.

Τους ήχους θα ζωντανέψω

οι ανθρώποι για να χορέψουνε

τη σκοτεινιά θ' αποπέψω

οι πίκρες να δροσερέψουνε.

Αργά να πλέει στο κύμα

θα πλέξω πλοίο σε θάλασσα,

σε κάθε μας δειλό βήμα

μια Πλατυτέρα…

Πότε θα σιγήσουν τα κανόνια,

πότε θα ξανάρθουν χελιδόνια

να χτίσουν τιτιβίζοντας φωλιές

από στέγες κάτω και μπαλκόνια

και θα πάψουν πότε τα μαχαίρια

πάνω να τροχίζονται σ’ ακόνια

με μίσος να τα μπήγουν σε κοιλιές;

Όταν λιώσουν κάποτε τα χιόνια

στις κρύες τις ανθρώπινες καρδιές.

Πότε τα λευκά τα περιστέρια

θα καθίσουν σε καθάρια χέρια

μια στάλα να γελάσει κι ο φτωχός

που από της ζωής του τα τεφτέρια

λείπει στα κατάμαυρά του…

Φωλιά μου, λημέρι, στήριγμά μου,

αύρα καλοκαιρινή,

δικιά μου, μικρή σταλαγματιά μου

απ’ τη λίγη μου ζωή.

Καρδιά μου, φωτιά στα όνειρά μου,

πάθος μου και ταραχή,

γλυκιά μου, σαν βρίσκεσαι κοντά μου

ξαναγίνομαι παιδί.

Φως μου, είσ’ εσύ το φως μου,

μα κι ο ίδιος εαυτός μου

και με κυβερνάς.

Φως μου το φιλί σου δος μου

γύρω μου σαν φύλλο δυόσμου

να μοσχοβολάς.

Φως μου, είσ’ εσύ το βιός μου,

μες στην έρημο του κόσμου…

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ



Σε πρώτο Πλάνο η ζωή

σε δεύτερο η θέση,

Ακραία πόλη η ομορφιά

και η Ακρόπολη πριν πέσει..

Μόνο οι Ήρωες μπορούν

αυτή να την κρατήσουν

είναι Ημίθεοι εκεί

που οι άλλοι θα λιγοψυχήσουν...

Κόντρα στο ρεύμα

θα σταθούν

τα χέρια θα υψώσουν

και τ' Αγιο Δισκοπότηρο

επάνω θα σηκώσουν.

Εκεί που Κρύβονται οι μικροί

και οι μεγάλοι μόνο βλέπουν,

οι Ημίθεοι ΑΌΡΑΤΟΙ θα γινούν…

Αχ νοιώσε με, νοιώσε με στο βαθύ μου σκοτάδι

μη φεύγεις, μα σώσε με, μη μ΄ αφήνεις ρημάδι.

Αχ νοιώσε με, νοιώσε με να υπάρχω ακόμα

στο λάγνο σου κλώσε με το φιδίσιο σου σώμα.

Θα γυρνώ στο κατόπι σου μιαν ολόκληρη ζήση

νά’ μαι στο γλεντοκόπι σου το γλυκό σου μεθύσι.

Να ρουφώ το σιρόπι σου στων φιλιών την πλημμύρα

και να παίρνω της νιότης σου τις δροσιές και τα μύρα.

Άγγελέ μου και φάρε μου φόβους κύματα πάρε μου,

τα σκοτάδια μου σβήνε μου.…

Έχουμε κέφια με τα σπασμένα μας κεφάλια.

Να κάνουμε θόρυβο, να παίξουμε ροκιές.

Ο Εμπειρίκος κάθεται και τρώει στραγάλια.

Εμείς με τέρμα το γκάζι και επικίνδυνες στροφές.

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή Αδέσποτα λόγια.…

ΑΝΘΙΖΕΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ





Μες της Ψυχής τα τρίσβαθα

Ανθίζει Καλοκαίρι

και η Θάλασσα Αχολογά

στου Χρόνου το Παρτέρι . . .

Αρώματα που Απλώνονται

απ' της Καρδιάς τα Βάθη

και Αφήνονται Ανέμελα

σε ενός Παράδεισου την Χάρη . .

Ένας Σταυρός που Ακροβατεί

στης Δόξας το Σοκκάκι

και Λούζεται η Παντάνασσα

στης Πεθυμιάς το Αυλάκι . . .

Πάρε ψηλά στον Ουρανό

το χρώμα που σου δείχνει

την Κόψη που…

Πώς πια να ζήσω στον κόσμο, αν δεν με καρτεράς στη γωνιά,

να ξεχειλίζεις με δυόσμο τον κρύο και βαρύ μου χιονιά.

Πώς πια να ζήσω στον κόσμο, αν δεν μου δίνεις τον ώμο

για μετερίζι στην απονιά κι αν δεν μου φέγγεις το δρόμο

ν’ ανοίξω προς τα σένα πανιά.…

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΡΕΕΙ



Κοιτάζω στον Ορίζοντα

Αχνή φιγούρα η Σκέψη (μου),

Περιδιαβαίνοντας τα

Σύννεφα

ο Ήλιος στο Απένατι Βουνό Γελά...

Είναι άραγε η Ώρα των ΘΕΩΝ ;;;

Και γιατί οι Θεοί μας Καταδέχοντε ;

Ίσως γιατί θέλουν να γίνουν Ίδιοι

με μας

για μια Στιγμή ...!

Ας αυτοσαρκαστούμε

λοιπόν μπροστά τους

για να δούνε τα ενδόμυχα

της ψυχής μας.

Ακροβατόντας στο χρόνο

διψάμε για την…

Νά’ ταν πλοίο μας το μπάνιο και με μένα καπετάνιο

να σε σεργιανώ παντού

της αγάπης μας το «κάρμα» οι «σαμάν» για να’ ναι χάρμα

θα ξορκίσουν με βουντού.

Με το γραίγο, το σιρόκο θα τραβάμε για Μαρόκο,

για Κολόμπο και Μαντράς…

ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΩ





Μιά Αγάπη που θα Ζει

από του Άπειρου την Έλξη

και ενός Αγέρα την Ψυχή

στο Βλέμα ενός Καθρέφτη

που Αμφισβητή . . .

Κάνε το Χρόνο Όνειρο

και ενός Λεπτού την Σχέση

περπάτημα στην Πρόθεση

και ενός Σύνδεσμου την Θέση . .

Συναίσθημα που Χάρισε

του Γέλιου σου η Πλεύση

σε Πέλαγα Ατελείωτα

και ενός Ορίζοντα την Γεύση . . .

Την Αγκαλιά μου σου Χαρίζω

με το πέπλο…

*****************************************************************

*~*~* απά στην Ροδονάτη Γη . . ! *~*~*

  " Απά στην Ροδονάτη Γη , ψυxήμου . . . καρδιάμου 

παντοτινά μαzί ! ! ! Έxει πομείνει μιαν σιωπηρή κραυγή

& μιαν ανοικτή πληγή που…

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ







Πάνω στην Κόψη του Σπαθιού

περπάτησα και ενός ΘΕΟΥ

Το Άγγιγμα Κατάλαβα . .

Σ' Ανάπαυσης το Ξύπνημα

και μιας Αυγής το Μύνημα . . .

Πάρε του Χρόνου την Εικόνα

και Μάντεψε στου Χρώματος τη Νότα . .

Στο Άπειρο σε Συναντώ

και το Όνειρο Αφήνω να

Ταξιδεύει στο Κενό . . .

Πλημμύρα από Συναισθήματα

μέσα απ' της ΑΓΑΠΗς Τα Αισθήματα . .

Κίνηση σε Θέση του…

Νομίζω φτάνει η ώρα μου

Αντίστροφα μετράω

Τα χρόνια δεν μου χαρίστηκαν…

ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΣΕΣ





Χέρι που δικαίωσες

για πάντα την ζωή,

σ’ ένα Ηλιοτόπι

που έμελλε καθάριο

να περάσει.



Δρόμοι διαβήκαν δύσκολοι

με ατραπούς που αφήνουν,

σ’ ένα τους ζύγιασμα απλό

του ανέμου να περάσει,

μέσα απ’ το διάφανο κενό

στου χώρου το Γιορτάσι.



Χρυσή και Μυριοστόλιστη

Ζωή –κατ’- απ' το Ηλιοτόπι,

του αιώνα τούτου έφερε

Αγάπη μέσα απ ‘ τη (Θεία)…