Καλοκαίρι

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ


Καλοκαίρι στης καρδιάς σου τ’ Άγια τα μέρη
όπου λούζονται με φως χίλιοι Αγγέλοι,
και ένας ήχος της Αγάπης που προσμένει
για να φέρει τη χαρά της ευτυχίας τη χαμένη.

Καλοκαίρι μια λάμψη κι ένα χρώμα που διαβαίνει
του Ουρανού με ανεμελιά που περιμένει,
μιας αυγής το ξύπνημα που φέρνει
τη δροσιά σ’ ένα φτερούγισμα δοσμένη.

Καλοκαίρι κολασμένοι - προδομένοι-λυτρωμένοι
σ’ ένα άγγιγμα ψυχής που καταφέρνει,
το ανούσιο να διώχνει που ανεβαίνει
μες τον Αύγουστο που χάνεται πεθαίνει.

Καλοκαίρι μια ανάσα του Θεού που ανασταίνει
ένα χέρι που ξεψύχησε στ’ Αγέρι,
σ’ ένα δρόμο της ζωής που περιμένει
τ’ ομορφότερο ν’ ανθίσει Καλοκαίρι ! . . .