Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιανουάριος 2010 Καταχωρίσεις ιστολογίου (247)

Τον Ηλιο να δοξάζουμε

Εμείς διαλέγουμαι το φως

απ'το βαθύ σκοτάδι

που έχει κρύψει ο Θεός

στου καντηλιού το λάδι

Εμείς χαρίζουμε χαρά

κι ανάσα στη ζωή μας

να 'ναι του ονείρου τα φτερά

άρμενα στην ψυχή μας

Κι όπως ξυπνάμε το πρωί

και φεύγουνε τ ’αστέρια

ας κάνουμε όλοι μιαν ευχή

με άπλωμένα χέρια

τον ήλιο να δοξάζουμε

που χάραξε η μέρα

και στη ζωη να γνέφουμε

να πάει πάρα πέρα

Εμείς χαράζουμε σκοπό

δεν μένουμε στα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 14 Ιανουάριος 2010 στις 0:30 — 23 σχόλια

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΕ ΑΣ ΜΠΕΙ ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΟΣ APPEL PRODUCTIONS //ΕΧΕΙ ΑΝΑΡΤΗΘΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ///ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 23:52 — 2 σχόλια

Λυση στην κριση του τουρισμου.

Φετος ολες οι προβλεψεις

πως τουριστες δε θα ‘ρθουνε

και θα κανουμε μαυρα ματια

αν κανα τυχαια δουμε.

Σε Hotel αεροπλανα πλοια

ακυρωνονται οι κρατησεις

και μας πιανουν οχι μια

αλλα τρεις χιλιαδες κρισεις.

Και ο φιλος μου ο χρηστος

που χρωσταει επιταγες,

θα πουλαγε και το κορμι του

για να ξανακουσει ‘’yes’’

Και ο φιλος μου ο Σπυρος

εχει απο περσι στοκ

κατι μπυρες κατι ουζα

και στη καταψυξη χοτ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 23:00 — 14 σχόλια

λυκαυγες

Μια πλωρη ειχα

και τη χαρισα στα κυμματα,

για να την δερνουνε

κι αυτα,

μοναχα να μην στεκουν,

Ετσι για συντροφια

στη δινη τους αναμεσα

να γνεφει στην αγρυπνια.

Πως να τ΄ανθισει

η αμοιρη που ανθισμα δεν θελουν,

λυσσομαννανε

μοναχα,

σαν φτανουν το χρησμο τους

αφηνονται παν΄στους αφρους,

και χανονται σαν εποχες

σε τουτη δω τη γυμνια.

#

Εχει και μια πανσεληνο

σαν της Σαπφους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 22:30 — 8 σχόλια

Και συ τέκνον Τζόρνταν;

Οι τελευταίες σταγόνες της ξαφνικής καλοκαιριάτικης μπόρας, θύμιζαν έντονα τους στερνούς σπασμούς, μιάς βίαιης εκσπερμάτωσης. Ήρεμες, γαλήνιες, χαλαρωτικές, μα και μ’ αυτή την αίσθηση κενού, που πάντα ακολουθεί το τέλος του οργασμού!

«Το πιο άχρηστο πράγμα στο κόσμο είναι η ομπρέλα», σκέφτηκε ο Τζόρνταν, « ποτέ δεν την έχεις όταν τη χρειάζεσαι, κι όταν την κουβαλάς σα μαλά--ς, ποτέ δε βρέχει»

Τζόρνταν, Ιορδάνης δηλαδή. Το Τζόρνταν του το κόλλησαν στο γυμνάσιο στην Κοκκινιά, και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 18:50 — 4 σχόλια

Έλα και διώξε την ομίχλη

Έξω απ’ το μεγάλο της Γλασκόβης λιμάνι στη Σκοτία
Το βαπόρι μας μες στην πυκνή ομίχλη είναι χαμένο
Η σταχτί του κόρνα βραχνιασμένη απανωτά σφυρίζει
Κι εγώ ορθός στη γέφυρα με λαχτάρα να ’ρθεις περιμένω.

Θέλω κείνο το ωραίο γαλάζιο φόρεμα να φορέσεις
Και το χρυσό μενταγιόν που σ’ αγόρασα απ’ τη Μαρσίλια
Έτσι σαν νεράιδα ανάλαφρη, ολόδροση και γλυκιά
Την καρδιά μου που μελαγχολεί απόψε θα γιατρέψεις.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 18:49 — 4 σχόλια

Αδιέξοδο...

Ολοι μου λένε είσαι γκρεμός

Όλα σε σένα ο εχθρός ο ανελέητος χαμός

Κι όμως το είναι μου σπαράζει που δεν σ’έχω…

Ολοι φωνάζουν μακριά

Από την ψεύτικη γητειά την αγκαλιά σου

Κι όμως η σκέψη μου φωνάζει τ’όνομά σου

Όλα σε σένα νοσηρά

Ανήλιαγα λημέρια όσα μου τάζεις

Κι όμως εκεί θέλω να μπώ να με κοιτάζεις

Όλα για σένα ένα μη

Μια απαγόρευση αυστηρή η ύπαρξή σου

Όμως σκοτώνομαι για μια στιγμή μαζί σου…

Το αδιέξοδο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 16:44 — 4 σχόλια

ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Στην οδο τη αμαρτιας

περπατησαμε εμεις

και απο γνωστου και φιλους

δε μας θελει πια κανεις

ερωτας μας συνεπηρε

και μας σηκωσε ψηλα

που οι ενοχες δε φτανουν

κι αναθεματα δεν πιανουν

κι η αγαπη ξεγελα

--------------------------------

Ρ

-------------------------------

Ομως εφτασε η ωρα

τη αληθειας της πικρης

και το πιο πικρο ποτηρι

θα το πιω και θα το πιεις

τη κατακραυγης ποτηρι

γιοματο με δηλητηριο

σ εξορια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 16:34 — 3 σχόλια

TΙ ΠΑΘΑΙΝΩ Η ΚΑΛΟΥΛΑ!!!

Στο τηλέφωνο σε παίρνω
εσύ όμως το χεις κλείσει
στα μηνύματα που στέλνω
δε μου έχεις απαντήσει.

Και το έριξα στη μάσα
τι παθαίνω η γυναίκα
τρώω μέχρι και ποτάσσα
κι έχω γίνει σαν ντερέκα.

Πιο φαρδιά πια έχω γίνει
απο αψηλή καλέ μου
αχ μωρέ αγαπουλίνι
πριν να σκάσω μίλησε μου.

Ήμουνα μία βαρκούλα,
τώρα φορτηγό καράβι
η ψυχή μου η καλούλα
τα πανιά γι' απόπλου ράβει.

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 14:00 — 9 σχόλια

Σε λάτρεψα

Σε λάτρεψα
Στίχοι: Μητροπούλου Μιμή

Πόσα βράδια χαλάλισα
για σένα να γραφώ
πόσα βράδια ξενύχτησα
όνειρα να πλάθω

Πόσα δάκρυα έχυσα
πάνω στη μελάνη
πολλά χαρτιά έσκισα
για μια αγάπη πλάνη

Πόσες φορές σε ύμνησα
πάνω στη γραφή μου
άλλες φορές σε μίσησα
που μπήκες στη ζωή μου

Πόσο πολύ σε πόνεσα
εγώ το ξέρω μόνο
πόσο όμως σε λάτρεψα
δεν στο ‘χω ειπωμένο

23-10-09

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 13:07 — 9 σχόλια

Σβηστά κεριά …

*

Άναψα του μυαλού μου τα σβηστά κεριά

δειλά προχώρησα στα κρύα σκαλοπάτια ,

φωνές τριγύρω μου ... στοιχειά κι αερικά ...

καρφιά στην πλάτη μου δέκα χιλιάδες μάτια .

Ποιός είμαι άραγε τον ίσκιο μου ρωτώ

καμμιά απάντηση το ξέρω δεν υπάρχει ,

ψίθυρος έγινα ... γυμνός ακροβατώ ...

ήρωα τέλος το κορμί μου θέλει νάχει .

Άχραντο φως και μυστικά πρωτόκολλα

ο χρόνος δικαστής το χθες με κατακρίνει ,

πύρινα δάκρυα που τέμνουν τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 7:35 — 8 σχόλια

Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

που ο Θεός σταμπάρει,

του κόσμου όλα τα βάρη

νά 'χουν επωμιστεί,

κάποιες ψυχές παράφρονες

που στων καιρών τις δίνες

παίρνουνε τις ευθύνες

για ό τι γκρεμιστεί.

Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

μες του βοριά το μάτι,

στου πόνου το παλάτι

τους βγάζει το στρατί,

μπροστά τους του ορίζοντα

τα τέσσερα σημεία

το άδικο κι η βία

όπου επικρατεί.

Υπάρχουνε κάποιες ψυχές

που τρων όλη τη…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 13 Ιανουάριος 2010 στις 0:00 — 15 σχόλια

Μια ζωή ........

Μια ζωή γραμμένη σε ποιήματα

Σε ανώφελα του πάθους κρίματα

Σε όνειρα κ’ελπίδες σκέτα σκόνη

Ανάσα ο αγέρας που σκοτώνει

Και των ματιών μας τ’άψυχο φως

Στη νύχτα φαντάζει σαν θεός

Μια ζωή τρελά παραστρατήματα

Σε ανέλπιδα της μοίρας κύματα

Σε αγάπες κ’αισθήματα ληγμένα

Σε παιχνίδια της καρδιάς στημένα

Χαρές ταγμένες στην μιζέρια μας

Στη γη, στον ουρανό , στ’αστέρια μας

Μια ζωή δειλά παραπατήματα

Σε ανέμελα της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 21:18 — 9 σχόλια

Αντίο

Έχοντας ορίσει το χρόνο άφιξης τους,

οι αλλαγές στην ζωή μας,αιφνιδιαστικά

εμφανίζονται.Και καθοριστικά.

Αντικατροπτίζουν.Ανακαλύπτουν.

Στροφές και συμπεριφορές.

Δεκτικές κι αντιδραστικές.

Ικανές να ανατρέψουν τις αντάρες.

Που εντός μας θεριεύουν,καταναλώνοντας

της ψυχής μας αποσπάσματα.

Που ηδονικά τις ανάσες μας αποσπούν,

και πυκνώνουν ανεξέλεκτα.

Παρορμητικά αποφασίζω,

ανώριμα να εκραγώ και

όσο με πιέζουν,να τις πιέσω.

Τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 15:00 — 18 σχόλια

H KAΛΟΥΛΑ ΜΟΥ ΨΥΧΟΥΛΑ!!!

Δε σου ζήτησα ποτέ μου

απ αγάπη τίποτ αλλο

εσύ όμως ουρανέ μου

πόνο μου έδωσες μεγάλο.

Όλη σου την είχα δώσει

τη ψυχή μου τη καλούλα

και σου είχα αφιερώσει

τα ποιήματα μου ούλα.

Βάρα Αποστόλη βάρα

χτύπα με και ας πεθάνω

κι αν με λες παραπονιάρα

ούτε ένα αχ θα κάνω.

Η καλούλα η καρδιά μου

κι η κορμοστασιά στο μνήμα

τα διακόσια τα κιλά μου

πως θα λοιώσουνε εκείνα.

Όμως και από τον τάφο

από… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 11:33 — 12 σχόλια

Άλλος …

*

Μέσα σ`ένα αεροπλάνο τη συνείδησή μου χάνω ,

Γολγοθάς μπροστά μου πάλι , σαν πεθάνω ποιός θα ψάλλει ,

στο κορμί μου χίλιες σφαίρες , ψυχοράγισμα στις ξέρες ,

σαν διάττοντες αστέρες πάνε κι έρχονται οι μέρες ,

έκλεισα τα μάτια λίγο , μήπως έτσι και ξεφύγω ,

ψάχνοντας στην ηρεμία , ψυχική ισορροπία ,

κι έτσι ... μια ανάσα πήρα ... χάθηκα στου νου τη σπείρα ,

φως ... φωνές ... ορμές και σκέψεις ... ποιό μπορείς να παραβλέψεις ...

εξουσία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 10:30 — 11 σχόλια

Μοναχική μου αγάπη

Μοναχική μου αγάπη, λύπη μου ασημιά

στης νύχτας τους καθρέφτες προβάρω φορεσιά...

Να βγώ με το φεγγάρι δυο ημερών μωρό

να παίξουμε στο ζάρι ζευγάρωμα κρυφό...

Στης σιγαλιάς τους ήχους τραγούδι μυστικό

με τον αέρα στέλνω το λάγνο του σκοπό...

Να φτάσει στην καρδιά σου ν'αλλάξει το σφυγμό

ν'αγγίξει τα μαλλιά σου χάδι μου μαγικό...

Των αστεριών γεφύρι να ενώσει δυο πνοές

που αντίκρυ κατοικούνε σε χωριστές ζωές...

Απόψε ν'αναστήσει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 10:00 — 6 σχόλια

στο περβολι τ΄ουρανου

Φυσηξε ενας ερωτας

μαγιαπριλα γιοματος

και γιοματαρι γιομισε

του βαρελιου ο πατος

Του βαρελιου της ανοιξης

με νεες χαρμολυπες,

..τα χερια της σαν λυκνιζε

ανθιζανε τουλιπες.

Και χερουβειμ κατεβηκαν

γεφυρια να κρατανε,

στα συννεφα που στησαμε

να μην παραπαταμε

Γεφυρες για ν΄αλλαζουνε

ονειρα οι καρδιες μας,

ν΄ακροβατουνε γελαστες

σαν σμιγουν οι ζωες μας

Καρδιες που τις εταζουνε

η μια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 23:02 — 10 σχόλια

Ξημέρωσα στο Χάραμα ( μελ )

Στη μόναξιά μου φόρεσα

μαύρο , μακρύ φουστάνι.

Πικρά στη φόδρα χώρεσα

τραγούδια του Τσιτσάνη.

Συννεφιασμένη Κυριακή...

Κι έπινα του θανάτου

να ζαλιστεί η λογική

μεσάνυχτα Σαββάτου...

R : Ξημέρωσα στο Χάραμα

με δυο ποτήρια μπρος μου

και το δικό σου τ' άρωμα

μυριστικό του κόσμου.

Της Γερακίνας είμαι γιός...

Ας ήμουν και γεράκι

κι όχι στα νύχια καθενός

φτωχό περιστεράκι....

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 22:30 — 27 σχόλια

Το ναυάγιο

Το ναυάγιο

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Ναυαγισμένο καράβι τσακισμένο

Σε ρούφηξε η θάλασσα

Και σ’ έφτυσε στην άμμο

Σαν κουκούτσι

Τουρίστες μαθητές και δάσκαλοι

Άφωνοι αγναντεύουν

Από ψηλά σαν θαλασσοπούλια

Το αφρισμένο κύμα

Να γλείφει το σκουριασμένο σου κουφάρι

Σε μηχανές και μνήμες αποτυπώνουν

Την εικόνα ενός θανάτου

Το θάνατο ενός ονείρου

Και ο μύθος προσκαλεί

Τη φαντασία μας σε γλέντι

Με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 11 Ιανουάριος 2010 στις 19:24 — 11 σχόλια