Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μοναχική μου αγάπη

Μοναχική μου αγάπη, λύπη μου ασημιά
στης νύχτας τους καθρέφτες προβάρω φορεσιά...
Να βγώ με το φεγγάρι δυο ημερών μωρό
να παίξουμε στο ζάρι ζευγάρωμα κρυφό...

Στης σιγαλιάς τους ήχους τραγούδι μυστικό
με τον αέρα στέλνω το λάγνο του σκοπό...
Να φτάσει στην καρδιά σου ν'αλλάξει το σφυγμό
ν'αγγίξει τα μαλλιά σου χάδι μου μαγικό...

Των αστεριών γεφύρι να ενώσει δυο πνοές
που αντίκρυ κατοικούνε σε χωριστές ζωές...
Απόψε ν'αναστήσει τ'αλλοτινό μαζί
το πάντα που χωράει στη σκέψη στην ψυχή...

21-10-09

Προβολές: 15

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 11:29: Των αστεριών γεφύρι να ενώσει δυο πνοές
που αντίκρυ κατοικούνε σε χωριστές ζωές...
Απόψε ν'αναστήσει τ'αλλοτινό μαζί
το πάντα που χωράει στη σκέψη στην ψυχή...

μεγαλούργημα όλος ο στίχος σου Έφη.

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 17:00

Σχόλιο από τον/την Gavri Irene / Γάβρη Ειρήνη στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 20:34: ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΦΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 22:18: Ωραιότατο!!!!

Σχόλιο από τον/την Χωρολάτρης στις 12 Ιανουάριος 2010 στις 23:23: Θαυμάσιο είναι...Εχει τα πάντα αν το προσέξει κάποιος καλά..με ασημίζουσα¨" θωριά μπορεί και μιλάει στην σκέψη, στη ψυχή...