“ Ίσως ”  ο  μεγάλος  έρωτας  να  είναι  ρίσκο,

σε  σένα…

Τα  βράδια  που  μένουμε  οι  δυό  μας  μόνοι,…

Το  δωμάτιο  ήταν  μικρό.

Ξαπλωμένη  στο  άφθαρτο  ερωτικό …

Σηκώνοντας  το  βαρύ  σταυρό …

Σε  τραβούσε  απ’ το  χέρι  του  πόθου  το  μεθύσι,

σου…

Μιά  ξεχωριστή  αποκλειστική  προετοιμασία

διακόπτει  όλα  τα  ασήμαντα…

Σε  πέτρινη  σιωπή  όταν  βραδιάζει  σε  ζητάω,

με  απαλή…

Καλησπερίζω όλους και εύχομαι η Ποιητική γωνιά να γίνει αφορμή

για συνεχή ποιητική δημιουργικότητα.

Μυρωμένα κύματα

Χρυσαφίζουν τα μαλλιά σου στο φεγγάρι,

πέφτει πάνω σου το φως σαν επιφοίτηση

και τα όνειρά σου απλωμένα ήρεμα,

σαν τα γαληνεμένα κύματα.

Σε βλέπω στην αγκαλιά της θάλασσας,

σαν γοργόνα στη φεγγαράδα,

είσαι ντυμένη με αλμύρα ερωτική

και ρωτάς για την αγάπη σου.

Σε θέλω φεγγαρόφωτα…