ΠΟΙΗΣΗ

[JOHN P.]

Καλησπερίζω όλους και εύχομαι η Ποιητική γωνιά να γίνει αφορμή

για συνεχή ποιητική δημιουργικότητα.

Μυρωμένα κύματα

Χρυσαφίζουν τα μαλλιά σου στο φεγγάρι,

πέφτει πάνω σου το φως σαν επιφοίτηση

και τα όνειρά σου απλωμένα ήρεμα,

σαν τα γαληνεμένα κύματα.

Σε βλέπω στην αγκαλιά της θάλασσας,

σαν γοργόνα στη φεγγαράδα,

είσαι ντυμένη με αλμύρα ερωτική

και ρωτάς για την αγάπη σου.

Σε θέλω φεγγαρόφωτα λουσμένη,

όλο το σώμα σου με ασημιές αχτίδες,

ν' αρπάξω αιφνίδια μερικές απ' αυτές

και να σε δέσω πλάι μου.

Το ασημένιο σου κορμί,

ν' αντέχει κάθε σφιχταγκάλιασμα,

να καθρεφτίζεται πάνω του η γύμνια μου,

λουσμένη στο γλυκό αντιφέγγισμα.

Μιά γοργόνα είναι στη καρδιά μου

και περιμένει την αψευδή αγάπη μου.

Μαζί μ' εκείνη το μαθαίνει και η θάλασσα,

τα κύματα μυρώνονται από έρωτα.

Κρόσσια γίνονται οι φεγγαραχτίδες,

βυθίζεται πια η ομορφιά στα βάθη,

παραδομένη η αγάπη μου και ταξιδεύει.

Έφυγες και κρυώνω.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Στην ερωτική ποίηση το φεγγάρι, η θάλασσα, κάποια γοργόνα είναι πάντοτε παρούσες! Το θέμα είναι πως θα τα συντεριάσεις όλα αυτά και πως θα κατανέμεις την δυναμική των λέξεων μέσα στους στίχους ώστε στις αράδες να κυλά μια ρυθμική ........Το έφυγες και κρυώνω ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο το ποίημά σου. ΚΑΛΗΜΕΡΑ

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!