Ευχές μοναξιάς

[JOHN P.]

Σε  πέτρινη  σιωπή  όταν  βραδιάζει  σε  ζητάω,

με  απαλή  μουσική  και  με  μάτια  κλαμένα,

στην  άδεια  μου  νύχτα  το  φεγγάρι  κοιτάω,

είναι  τόσο  λαμπερό,  που  μου  θυμίζει  εσένα.

 

Σε  άσβεστη  φλόγα  οι  αναμνήσεις  σιγοκαίνε,

ράγισμα  στις  καρδιές  σε  μιά  ατέλειωτη  νυχτιά.

Πως  μπορώ  να  σκουπίσω  ματάκια  που  κλαίνε ;

Πως  μπορώ  να  σου  σβήσω  την  ένοχη  φωτιά ;

 

Με  το  μυαλό  λασπωμένο  από  τόσες  ορέξεις,

προσπαθώ  να  βλέπω  μιά  συγκεκριμένη  εικόνα,

στολίζω  τη  μορφή  σου  με  μουσκεμένες  λέξεις,

απ’ το  φεγγαροπρόσωπό  σου  διώχνω  το  χειμώνα.

 

Η  απουσία  σου,  αίμα  που  στάζει  λίγο-λίγο,

και  εσύ  παρούσα  πάντα  μόνο  στο  χαρτί,

στην  αγγελική  σκιά  σου  τον  πόνο  μου  πνίγω,

και  ακόμη  προσπαθώ  να  καταλάβω  το  γιατί.

 

Στα  βλέφαρά  σου  κρεμάω  του  ήλιου  το  φως,

να  γίνει  στα  μάτια  σου  μιά  χρυσαφιά  πλημμύρα,

να  παίρνει  τις  ευχές  απ’ την  ψυχή  μου  ο  Θεός,

να  σε  σκεπάσει  με  της  αγιοσύνης  τη  πορφύρα.

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!