Ονείρων συνάντηση

[JOHN P.]

Το  δωμάτιο  ήταν  μικρό.

Ξαπλωμένη  στο  άφθαρτο  ερωτικό  κρεβάτι,

μέσα  στα  μεταξένια  σύννεφα  του  κόσμου  της,

μέσα  στην  ευωδιά  του  τριαντάφυλλου  που  μύριζε  το  κορμί  της,

αναστέναζε  και  ονειρευόταν.

Ένα  σώμα  που  ζητούσε  με  λαχτάρα 

να  χορτάσει  το  όνειρό  της,

να  σπαρταρήσει  σε  μιά  επιθυμία, σε  ένα  καυτό  λαχάνιασμα,

χωρίς  αντίσταση,  με  αναστάτωση.

Κάθε  βράδυ  ζωγράφιζε  το  όνειρό  της,

με  λογισμούς  και  χτυποκάρδια.

Με  τα  φωτεινά  της  μάτια  κλειστά, να  μη  χαθεί  το  όνειρο.

Ονειρευόταν,

τη  ζεστή  αγκαλιά  του, που  θα  τη  χωρούσε  ολόκληρη.

Άπλωσε  δειλά  τα  χέρια  ν’ ανοίξει  δρόμους  και  μέσα  σε  αστραπές,

προσγειώθηκε  το  όνειρό  της,  στην  αγκαλιά  του  δικού  του  ονείρου.

Ζεστή  αγκαλιά  σαν  τα  φτερά  περιστεριού.

Άκουγε  τη  πιό  γλυκιά  μελωδία,

τη  μελωδία  δυό  ονείρων.

Ύστερα  ήρθαν  χάδια  και  αγκαλιάσματα  ρυθμικά.

Χάδια  που  είχαν  το  βελούδινο  από  φτερά  πεταλούδας,

αγκαλιάσματα  με  άρωμα  από  λικέρ  τριαντάφυλλου,

ανακατεμένα  με  χαμόγελα,  λόγια  και  δάκρυα.

Χαμόγελα,  που  καθρέφτιζαν  την  απόλυτη  αγαλλίαση.

Λόγια,  που  οδηγούσαν  σε  δρόμους  αληθινής  εκμυστήρευσης.

Δάκρυα  για  συγνώμες,

 που   αργοπόρησε  η  συνάντηση  των  ονείρων.

Μέσα  σε  μιά  άβυσσο  ευτυχίας,

εξομολογήθηκαν  τον  έρωτά  τους  και  πήραν  ευλαβικά,

σαν  θεία  μετάληψη  τα  φιλιά  τους

και  σαν  αντίδωρο  τις  υποσχέσεις.

- Μέσα  σε  αρώματα  και  σε  φιλιά, θα  βρεθούμε  πάλι.

Δύο  όνειρα  που  χώριζαν  προσωρινά,

για  ερωτικούς  εξαγνισμούς.

Μέχρι  το  άλλο  βράδυ.

Με  τα  υγρά  της  μάτια  πάντα  κλειστά,

για  να  μη  στάξουν  οι  σταγόνες  της  ευτυχίας  της.

Κι  αυτό  το  δωμάτιο,

ήταν  τόσο  μικρό,

για  να  χωράει  τέτοια  όνειρα.

[Nefeli riga]

Τα  όνειρα, η συντροφιά στην μοναξιά μας..Τα όνειρα, η Ελπίδα να ευοδωθούν οι ελπίδες μας.. τα όνειρα είναι τελικά η..παρηγοριά μας?? η η αυταπάτη μας?

Πολύ ωραίο

Κι  αυτό  το  δωμάτιο,

-ήταν  τόσο  μικρό,

για  να  χωράει  τέτοια  όνειρα.- ετσι είναι, πολλές φορες τα όνειρα μας δεν χωρουν ουτε στην σκεψη μας και όμως ονειρευόμαστε..

[Παντελής]

θα παραμείνουμε μια ζωή στα όνειρα παράφοροι εραστές.