Έπιασαν τα τσάρα –τσούρα

φθινοπωρινή μαστούρα

έφερε το βοριαδάκι

και ντουγρού, για το τσαρδάκι.

Η φου-φου θα είν’ απούσα

που καιρός, για τέτοια λούσα

το κρασί θα με ζεσταίνει

μέχρι ιδρώτα, θα μου φέρνει.

Έχω και παλιά κουβέρτα

δόξα το Θεό αβέρτα

κάθετα κι’…

Κουπλέ

Θα κάνω το τσιγάρο μου

προτού να απαντήσω,

στα νέα τα συγνώμη σου

η θα τα απορρίψω.

Δύσκολη η απόφαση

κι’ αν πρέπει να τη πάρω

ίσως, τσιγάρα αρκετά,

θα πρέπει να φουμάρω.

Ρεφρέν

Καρντάσι, για όσα μου κάνες,

τη γνώμη, για να…

.Όλα τα νιάτα μου,

ως μαθητής τα πέρασα

καθηγητής  θαρρώ

πήρα πτυχίο, όταν γέρασα

καθώς της νιότης μου

περίεργα μαθήματα

τα κατανόησα,

σαν έγιναν παθήματα.…

Η κοιλιά μου γουργουρίζει

πως, πεινάει μου θυμίζει

τη καλώ να ησυχάσει,

θ’ έρθει η ώρα να χορτάσει.

Πότε είναι αυτή η ώρα,

με ξαναρωτά με φόρα

δε το βλέπεις, ζάλη έχω

αν δε φάω, δεν αντέχω!

Τη ποτίζω, με νεράκι

μπας και τη ναι καλοπιάσω

ε΄ αφεντικό…

 Κουπλέ

Θεοί και δαίμονες,

στα σκόρπια όνειρα μου

πάλι κι’ απόψε

βρέθηκαν να διαφωνούν

οι πρώτοι προσπαθούν

να σώσουν το μυαλό μου

ενώ, στη τρέλα οι άλλοι,

με καθοδηγούν.

Ρεφρέν

Στη διαμάχη…

Κουπλέ

Δε θέλουμε ημίμετρα,

δε θέλουμε άλλα μέτρα,

με ψέματα χορτάσαμε

φουλάραμε ως τα μπούνια,

γι’ αυτό και τα αντίμετρα

το λέμε νέτα-σκέτα

θέλουμε να ναι…

Πριν από σένα

τυχερό αστεράκι,

σε περίβλημα ανυπαρξίας

έφεγγα.

 Στην εξώπορτα του χρόνου

ελαφρύ αεράκι,

ασυνόδευτης αύρας

παρέστεκα.…

Κουπλέ

Τίποτα άλλο, δεν ήθελα

το καλοκαιράκι,

μια βαρκούλα διθέσια

με λευκό πανάκι.

Τίποτα άλλο, δεν ήθελα,

στο μικρό βαρκάκι,

την αγάπη απέναντι…

Μπορεί περίφημα

να θεωρείς πως τα λες

ωστόσο,

ευελπιστείς πως κάποιος,

θα σε πιστέψει?

Για να το κάνει,

θα πρέπει κατ’ αρχή

να σ’ ακούσει

οπότε,

γνωρίζεις πολλούς

που ενδιαφέρονται ν’ ακούσουν

οι πιότεροι,

διαρκώς μιλάνε

μονολογούν αφελώς

κι’ αν απορείς το γιατί

Μάλλον και διότι,

αποφεύγουν να σκέφτονται

καθώς η σκέψη απαιτεί…

Εξάσκηση, στη σιωπή.

Αποδοχή της μοναξιάς.

Ηρεμία…

Απ’ την αρχή αυτή η αγάπη

ήταν λάθος

γιατί,  ποιότητα, δεν είχε

ούτε βάθος,

μια σαρκική συναλλαγή,

ήταν το κάθε μας φιλί

που έσβηνε μόλις,

μας τελείωνε το πάθος

κι’ ο πρώτος ενθουσιασμός

ο ερωτικός παροξυσμός

βαριές…

Μια κοινωνία είμαστε

…πολιτισμένη,

στο διαδίκτυο διαρκώς

προσκολλημένη,

για ένα κλικ που

επιβραβεύει το καημό μας,

στον έρωτα, τη μοναξιά

η το Θεό μας!

Μια κοινωνία δυστυχώς,

μ’ άγραφους νόμους

που επικροτεί επιμελώς

τους παρανόμους

δέχεται αυτάρεσκα

να παίζει, στο ίδιο έργο

το δάσος χάνει μα,

καλύπτεται, στο δέντρο.

Κι’ όμως, αυτή η κοινωνία

κάθε μέρα

…απλώνει όνειρα

που μοιάζουν…

Πρωί, πρωί με τη δροσούλα και καθώς εισέπραξα το φιλοδώρημα της επικουρικής μου σύνταξης αποφάσισα, «μπας και πάνε τα φαρμάκια κάτω» να κεράσω, στον εαυτό μου, ένα σπέσιαλ, Ελληνικό, στο καφενείο!

Πάνω εκεί ,στην απολαυστική μου προσπάθεια να σου και σκάει μύτη ο Λάκης.

…Σταυροκοπήθηκα φτύνοντας και τρείς φορές στο κόρφο μου με την ελπίδα να μη, με πάρει χαμπάρι μα του κάκου…

Ο αφιλότιμος, με …σβέρκωσε αρχίζοντας…

Κύριε, Μάκης μας καλημερούδια…

Επειδή μόλις προ…

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1412

Όλοι, σε παραδέχονται

και σ’ επικαλούνται

μα, σαν το διάβολο θαρρείς

που απέχει απ’ το λιβάνι,

σαν σκάσεις μύτη και φανείς

αμέσως, σε αρνούνται

κι’ είναι απορίας άξιο

άραγε τι, φοβούνται?

Στην απουσία σου νερό,

στο όνομα σου πίνουν

λέγοντας λόγια σεβασμού

πανάξια, για σένα

όμως, στη παρουσία σου

τρέχουν και δε γυρνούνε,

σαν ποντικοί που οσμίζονται,

τη μυρωδιά της γάτας!

Περίεργο που θα το πω

μάλλον και…

Η εποχή μας ανατρέπει θεωρήματα

δύο μόνο όψεις πως, δεν έχουν τα νομίσματα

με κάποιο τρόπο, κρύβουν κι’ άλλες διαστάσεις

που επιδιώκουν ως εκ’ τούτου, να το ψάξεις.

Κι’ αν διαιρέσεις τις αξίες, σε ρινίσματα,

υποβαθμίσεις εκτιμήσεις η πορίσματα,

δήθεν αμφίσημα εδάφια με πλάνη

γιρλάντα κάνεις και το ακάνθινο στεφάνι!

Ως παραδόξως τα ενδόξως εκφυλίζονται,

ενώ τ’ ανώφελα διαρκώς, αναβαθμίζονται

εγκαθιστώντας την ασέλγεια, σε βάθρο,

για να…

Το αιδοίο γιατί γιόρταζε

είπε να κάνει πάρτι,

στο πέος στέλνει πρόσκληση,

για γλέντι, στο κρεβάτι

εκείνο μόλις το μάθε

όλο χαρά γεμάτο

φόρεσε το σκουφάκι του

καμαρωτό και νάτο.

Στου αιδοίου κοντοστάθηκε

το χαμηλό πορτάκι

καθώς εκείνο άνοιγε,

με νεγκλιζέ … γουνάκι..

Καλώς μου το. Καλώς μου το…

Έλα τι, στέκεις έξω?

Από λαχτάρα ίδρωσα

να μπω μήπως, σε βρέξω?

Μα τώρα, λόγια είν’ αυτά

εσύ κι’ αν είσαι…

Θυμάμαι εκείνη την υπέροχη στιγμή

τότε, που ζήτησες μαζί μου να χορέψεις,

κι’ ήταν τα ματιά σου γλυκά, μενεξεδί

που, δεν απέφυγα εσύ, να με πλανέψεις.

Θυμάμαι ήταν, μια πανσέληνο τρελή,

στην αγκαλιά σου, σαν με κράταγες σφιγμένη

όλοι τριγύρω, μας κοιτούσαν γελαστοί

κι’ εγώ στον ώμο σου, ανέμελα ριγμένη.

Έπαιζε εκείνο το υπέροχο ταγκό

και με το πάθος σου, με είχες συνεπάρει

ίσα που πρόφταινα ν’ ανταποκριθώ,

στα βήματά σου, στου ρυθμού…

Τάλε -κουάλε.

Τριακόσιες τόσες μέρες,

που είμασταν παρέα

κλαίγαμε, στα άσχημα

γελούσαμε, στα ωραία

πες μου, πως τις ξέχασες

κι’ ένα κρύο βράδυ,

σαν το κλέφτη έφυγες

μέσα, στο σκοτάδι?

Κάποιοι μου το…

Υπάρχουν δάκρυα πολλά

δάκρυα, κάθε είδους

του πόνου της παρηγοριάς,

δάκρυα λύπης η χαράς

ζήλειας, που καίνε τη καρδιά

ύπουλα, επιδεικτικά

γκρινιάρικα, σαν παιδικά

μέχρι και δάκρυα, μίσους!

Νεύρων, απόλυτου θυμού,

και εθισμού επίσης

απαίτησης, παροξυσμού,

ύποπτα, ολίγον πονηρά

και τα’ άλλα.. τα σιωπηλά,

που εξιλεώνουν του μυαλού

η της ψυχής κάθε σκλαβιά

και ντρέπεσαι να δείξεις.

Δάκρυα πίκρας, ξεπεσμού…

Κουπλέ

Φόρτωσα όνειρα, χρυσές ελπίδες,

πήρα τα νιάτα μου και μια ευχή,

κανόνες τήρησα όπως μου είπες

και συστρατεύτηκα, πρώτη γραμμή.

Στα μονοπάτια σου έδωσα μάχες,

για αξιοπρέπεια, ιδανικά

στις ιαχές…