Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,507)

πόθος

Κέντημα αφήνουν ήσυχα οι στιγμές, κρυφά

σε άγριες, πάνω, θάλασσες και ήλιους θυμωμένους

μια τζούρα θα φυσήξει απ τα τσιγάρα τα στριφτά

πριν να βουτήξει ο έρωτας ξωπίσω απ τους πνιγμένους.

κόβεται η ανάσα μου στη ράχη των κυμάτων

αρχαίο τόξο ευλίγιστο τινάζεις το κορμί

αφήνω μες τα μάτια σου κατάστιχα κριμάτων

για να τα σβύσει δια παντός η άγρια ορμή

κλωστές λεπτές βαπτίζονται στη δίνη των χρωμάτων

χορδές που τις χαϊδέψανε του πόθου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:59 — 7 σχόλια

Είναι στιγμές.....(μελ )

Είναι στιγμές

Που λαχταρώ

Τα όμορφά σου μάτια

Λάθη του χθες

Όταν μετρώ

Που μ’έκαναν κομμάτια

Είναι στιγμές

Που…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:00 — 7 σχόλια

κρασια μπυρες και ουζα

Σ’ ενα μπαρακι πιναμε

εγω και ο κολλητος μου,

μια μικρη γνωρισαμε

στα υψη ο ανδρισμος μου.

Και πιναμε και τριβαμε

και οι δυο μας την μικρουλα

αποψε θα γνωρισουμε

και εμεις λιγη χαρουλα.

Και ηπιαμε κρασακι

μπυρες και κατι ουζα

βρε λες το κοριτσακι

να το παρουμε παρτουζα;

Στο σπιτι μου και οι τρεις

την γλυκα να γευτουμε

μ’ αυτη μας ειπε, πληζ,

πρωτα κατι να πιουμε.

Και ηπιαμε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 30 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:59 — 8 σχόλια

Ρεσάλτο στο όνειρο

Δαγκώνω το μαχαίρι μου σφιχτά.

Eνα ρεσάλτο ετοιμάζομαι να κάνω.

Στιγμές να διώξω που σε σέρνουν μακριά

Σε ένα όνειρο που λέει ότι σε χάνω...

Πολέμου χρώματα βαμμένο το μυαλό.

Μ’ αυτό σε βλέπω, σε ποθώ και σε αγγίζω.

Ξέπνοος πλέω σε μακρινό, μαύρο, γιαλό.

Ξυπνάω μακριά σου-- μόνος-- και λυγίζω.

Βαθιά, χαράζω στο στήθος μου, γραμμή.

Χρόνο, αμέτρητο, μετρώ μέχρι το βράδυ.

Είσαι η σκέψη μου ατόφια και κρυφή.

Να ζωντανέψεις περιμένω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:13 — 10 σχόλια

Οι λίγοι καθυστερημένοι ανάμεσα στους σημερινούς ανθρώπους

Του Φώτη Κόντογλου

Φαγώθηκε ο άνθρωπος με την καινούρια θρησκεία του, τη μηχανική επιστήμη, και τώρα απολαμβάνει τα καλά της, κι από μέσα του κι απ’ έξω του. Με τα αεροπλάνα τα λεγόμενα αεριωθούμενα, που κάνουν σαν διαβόλοι, και λιανίζουν την ατμόσφαιρα και την κάνουνε κιμά, με τους ασύρματους, με τα ραντάρ, με τους πύραυλους, και με τ’ άλλα τα διάφορα σατανικά εφευρήματα, γίνηκε κόλαση ο κόσμος, μ’ όλο που έλεγε η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:30 — 7 σχόλια

πριγκιπισσα αντιο

Ηταν καποιο απογευμα θυμαμαι του Απριλη

γνωστα τα δυο τα ματια σου, οικεια τα δυο σου χειλη

σταθηκα και σε κοιταξα, ρωγμη εκανε ο χρονος

βρεθηκα σε αλλη εποχη και ξαναηρθε ο πονος.

Ησουν τοτε πριγκιπισσα και εγω ενας χωρικος

σε εσωσα απο ενος αρπαγεα το χερι

τυχαια μ’ εστειλε σ’ εσενα ο θεος

σαν μ’ ειδε τραβηξε αυτος σπαθι, και ‘γω μονο μαχαιρι.

Πρωτος με χτυπησε αυτος, τρυπωντας τα πλευρα μου.

Ειδα την φρικη στα ματια σου, στο προσωπο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 29 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:04 — 8 σχόλια

Κόντρα στη φύρα του καιρού

Το δρόμο πήρα κι άφησα

χίλιες φορές ναυάγησα

σε αγιασμένα χώματα

σ' αλλόκοτα καμώματα.

Με βλέμμα κατακόκκινο

και την ψυχή μου κόσκινο

κόντρα στη φύρα του καιρού

μες το γαλάζιο του νερού

φωτιές άναψα κι έσβησα

απ΄τα χαμένα κέρδισα.

Πόθους απαρηγόρητους

που μ' είχανε στην πλώρη τους

είπα και αφουκράστηκα

μέσα στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:14 — 10 σχόλια

ΕΧΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ

ΕΧΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ

Έχω και εγώ τα καλά μου,

όλα τα συμπράγκαλα μου,

γιατί να στεναχωριέμαι,

τη ζωή μου να βαριέμαι.

Έχω και εγώ τα καλά μου,

και τα χαρτομάντιλα μου,

όσο και να τυραννιέμαι,

ξέρω δεν ξαναγεννιέμαι.

Έχω και εγώ τα καλά μου,

είμαι με τα συγκαλά μου,

και έτσι παρηγοριέμαι,

άνθρωπο δε καταριέμαι.

Έχω και εγώ τα καλά μου,

και τα χαρτομάντιλα μου,

όσο και να τυραννιέμαι,

θεέ δε σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 — 8 σχόλια

μετεμψύχωση

Πρώτη φορά στη Βαβυλώνα

--Αιώνες πριν—κάποιον χειμώνα

Είδα τα μάτια σου βρεγμένα

Δυο δάκρυα κύλησαν για μένα

Σε βρήκα πάλι-- και συ με είδες--

Σε μια πομπή στις πυραμίδες

Άλλος μεθούσε απ τα φιλιά σου

Λιωμένος μες την αγκαλιά σου

Με των αστεριών τα φώτα

Γυμνή λουζόσουν στον Ευρώτα

Χορέψαμε μαζί στη Σπάρτη ...

Φεύγω στη μάχη μήνα Μάρτη

Αθήνα , φέτος, ένα βράδυ

Κορμί που τρέμει για ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:04 — 10 σχόλια

Μέμονα

Πλατύ μαχαίρι δίκοπο εξέπνευσαν

μάτια διάφανα

εξεταστικά

Η μοναξιά λαβώνει

όταν ποθεί

η ψυχή

τ' ανεκπλήρωτα

Εκείνα

τα ενσύνειδα ασύνειδα

που λάθρα σκάρτα

ξέπνοα αγχόνια

λουσμένα αίμα νεκρό

τις τύψεις

αδέκαστες

in medias res

δήθεν καθαρτήρια επιστρέφουν

να εξιλεώσουν

να καθαγιάσουν

να γιάνουν

να ανασύρουν

από της όρφνης

τις ανταύγειες

που εκχύνονται

άκαιρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 3:00 — 19 σχόλια

Λυτά μαλλιά

Τα κόκκινα μαλλιά μου θα φορέσω.
Ελεύθερα θα τα αφήσω
να κατρακυλήσουν στο λαιμό.
Στους ώμους.Στους γοφούς
Ο παγωμένος άνεμος
θα τα αγγίξει να ζεσταθεί.
Κι ο χρόνος θα τα χαϊδέψει
να παγώσει.
Ακίνητος θα μείνει
Να καρτερεί μαζί μου
τις ανάσες που θα γίνουν ορμές.
Τις ματιές που κάψουν
τις κόκκινες φλόγες.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:11 — 11 σχόλια

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
αφηστε με στα ονειρα να ζησω
ειναι η αληθεια σας σκληρη
τα ονειρα για μενα θα κρατησω.

Βουνα που γινονται θεοι
στην θαλασσα να ψαχνω για γοργονες
σειρηνες, ατλαντιδες, μυστικοι ωκεανοι
κρυμενα ερμητικα μεσ’ τους αιωνες.

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
το ψεμα το δικο μου προτιμαω
βασιλιας ιπποτης ναυαγος
αναλογα πως φερνει ο καιρος
την αληθεια σας, μ’ονειρα πολεμαω.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:30 — 9 σχόλια

Έπεσα απ'τα σύννεφα

Έπεσα απ'τα σύννεφα
σαν μου'πες το αντίο
άλλα εγώ περίμενα
όχι χιονιά και κρύο

Ψέματα πάντα έλεγες
πως μ'αγαπάς στ'αλήθεια
να σε πιστέψω έκλαιγες
όπως τα παραμύθια

Μα στη ζωή είναι γραφτό
να παίρνεις ότι δίνεις
για κάθε πίκρα και καημό
πικρό καημό θα πίνεις

Τα όνειρα πετάξανε
γίνανε αυταπάτες
όλα όσα μου τάξανε
πήρανε άλλες στράτες

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:00 — 10 σχόλια

Παραφρόνησες καρδιά μου -σοβαρό και όχι μπορδελιάρικο της πλάκας, ούτε να πειράζω τη λαίδη ή τον Χάχη κ.λ.Κρίνετέ με αυστηρά!

( Άγιος Νείλος, 1999

της Υπαπαντής ,7.10 το πρωί, πριν να πάω εκκλησία

Κώστας )

Παραφρόνησες καρδιά μου

κι όπου να 'ναι αγαπάς.

Στα χαμένα σπαταλιέσαι

κουτουρού καρδιοχτυπάς.

Κυνηγάς τις παντρεμένες

και τις δεκαεξάχρονες.

Αγαπάς τις μπορδελιάρες

και τις πενηντάχρονες.

ΡΕΦΡΕΝ

Τι συμβαίνει ρε καρδιά

κι έχεις πέσει χαμηλά

κι έχεις τάσεις σκοτεινές

κι αυτοκαταστροφικές ;

Παραφρόνησες καρδιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κώστας στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:28 — 8 σχόλια

Ανατολη

Ανατολικά δύουν οι καρδιές των ποιητών

Στο κάλεσμα σειρήνας και ανύπαρκτων θεών

Στα ανάγλυφα σκαλίσματα στην όψη των ναών

Στις σάρκινες λέξεις που ντύνουν τη γύμνια των ψυχών

Όταν οι θεοί μιλούν με σημάδια και θύελλες

Ο ποιητής ακούει το σύρσιμο των βημάτων

Στα αόρατα αφήνετε σαν κατάρα στις ύαινες

Ράβοντας την σάρκα των άξιων θανάτων

Χέρι τρεμάμενο αραδιάζει το βίωμα, τη γνώση

Χωρίς όμηρους η αλήθεια συστρέφει την πτώση

Άκρο υπάκουο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:38 — 7 σχόλια

''ΣΑΤΩΡΕ''

Ήτανε λέει δυό καρδιές σ' ένα κρεβάτι
παίρνανε ρεύμα και τα σώματα φωτιά
ήτανε δυό, κι' η γη μονάχη
το ξέρανε, και κλαίγαν χωριστά

ήτανε λέει κι' ένα όνειρο φτιαγμένο
από του πάθους την πανάρχαια συνταγή
που θέλει ότι αγαπάς να μην ορίζεις
κι' ότι ορίζεις να σε κόβει σαν γυαλί

ήτανε κάποτε, κι'ας έμοιαζε αστείο
αυτό το τίποτα που έγινε πληγή
φεύγα να φύγω, να μην πούμε το αντίο
σαν μια υπόσχεση που αφήσαμε μισή

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:08 — 8 σχόλια

Εννια οργασμοι

Μεσα στην νυχτα ακουστηκε, εννια φορες ''αχ Γιαννη''

ξυπνησε κι' η γυναικα μου, ''τι διαολο της κανει;;;;''

Την αλλη μερα με εβαλε να παω να τον ρωτησω

και μην ξεχασω τιποτα, σημειωσεις να κρατησω.

Χτυπω,ανοιγει μια καλονη, μια θεα, μια Αφροδητη,

τραυλιζοντας την ρωτησα αν ειναι ο Γιαννης σπιτι.

Τον φωναξε και ερχεται ενας καραφλος πενηνταρης

με κοιλια μεγαλη, τριχωτος, πραγματικος αρκουδιαρης.

Του ειπα για τον λογο επισκεψης του λεω θα σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 — 6 σχόλια

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΣΕΛΗΝΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΣΕΛΗΝΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ

Τα μάτια σου δεν με θωρούν

τα χείλη σου δεν καίνε

και συ μου λες να προσπαθώ

να νιώσω τι μου λένε.

(Ρ)

Για ποια σελήνη μου μιλάς

τι όνειρα μου φέρνεις

εγώ δεν μένω πια εδώ

τι θέλεις τι γυρεύεις.

Δεν είμαι δω και πια δε ζω

έπαψα να ελπίζω

πώς να στεριώσει το φιλί

σε χρώμα μόνο γκρίζο.

Έχω ξεχάσει ν’ αγαπώ

ν’ αγγίζω τους πλανήτες

με νιώθει μόνο η βροχή

μαζί με τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την mytilinia στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:54 — 6 σχόλια

Μέσες - άκρες

Μεσημέρισε.

Πριν από ένα μήνα

Πέρναμε τον κατήφορο

Για τη θάλασσα.

Τώρα , για τις αναλύσεις.

Τις επιθέσεις.

Τις νέου τύπου ηθικές.

Κακοσουλούπωτοι τύποι

Με τακτική κοντορεβυθούλη

"Αναχωρούν" ,

Αφήνοντας πίσω τους

Χαλικάκια - νάρκες

Που πανικόβλητοι

Πατούν.

Άλλοι , με ύφος

Ιερού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:59 — 11 σχόλια

ΑΝ

Αν με τον ήλιο έχω γίνει ταίρι

και τατουάζ στην πλάτη τον φορώ

είναι γιατι το φως στα μάτια μου έχει δέσει

και σε σκοτεινό με οδήγησε βυθό

αν γυμνή χορεύω και σε κάρβουνα αναμμένα

και λεν πως από χρόνια είμαι τρελή

καλύτερα λέω να με πνίγει μιά ιδέα

παρά βολεμένη στη δικιά τους φυλακή

κι αν τα τραγούδια μου παλιά και ξεφτισμένα

στ' αυτιά τους δεν χωράει μουσική

πεθαίνω βράδυα με τα όνειρα βαμμένα

τ' άλλο πρωί να με γεννάει η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:24 — 10 σχόλια