Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

''ΣΑΤΩΡΕ''

Ήτανε λέει δυό καρδιές σ' ένα κρεβάτι
παίρνανε ρεύμα και τα σώματα φωτιά
ήτανε δυό, κι' η γη μονάχη
το ξέρανε, και κλαίγαν χωριστά

ήτανε λέει κι' ένα όνειρο φτιαγμένο
από του πάθους την πανάρχαια συνταγή
που θέλει ότι αγαπάς να μην ορίζεις
κι' ότι ορίζεις να σε κόβει σαν γυαλί

ήτανε κάποτε, κι'ας έμοιαζε αστείο
αυτό το τίποτα που έγινε πληγή
φεύγα να φύγω, να μην πούμε το αντίο
σαν μια υπόσχεση που αφήσαμε μισή

Προβολές: 65

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την αισχυλος στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:11: πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:19: πολυ δυνατο.ιδιαιτερα η δευτερη στροφη, που σαν παλιο αποσταγμα καιει τα χειλη,αναβει το μυαλο και ζεσταινει την καρδια.οσο για τον τιτλο ...κι αναποδα να τον γραψεις ξερεις οτι παντα θα φανερωνεται...

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 7:01

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:50: Πανεμορφο!!!
καλημερα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:22: φεύγα να φύγω, να μην πούμε το αντίο
σαν μια υπόσχεση που αφήσαμε μισή

!!!!!!!!!!!!! χωρίς λόγια, Χρύσα..

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:06: ήτανε κάποτε, κι'ας έμοιαζε αστείο
αυτό το τίποτα που έγινε πληγή

Χρύσα είσαι απίστευτη έτσι;

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:15: Προβάλλει διαυγής η πληγή
με μορφή αστείου
περιφέροντας επιθυμίες
κι απούσες ανάσες.