Στο γενναίο συνταξιούχο φαρμακοποιό Δημήτρη Χρίστουλα

Στο Σύνταγμα, στης υποδουλωμένης μας πατρίδας την καρδιά

Ένας ασπρομάλλης άνθρωπος γενναίος περήφανα περπατά

Τα μπλάβα του μάτια κοιτούν το κοινοβούλιο μελαγχολικά

Και στην αγνή ψυχή του σαν σύννεφο φωλιάζει η απελπισιά.

Τα βήματα του σβήνουν κάτω από ένα μουντό αψηλό δεντρί

Η τελευταία του κραυγή ηχεί μέχρι τον πληγιασμένο ουρανό

«Όχι, δεν θα ψάχνω σαν σκουλήκι στα σκουπίδια για φαΐ»

Και στο…

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Τα λόγια σου

Μέσα στα οκτώ λεπτά που σου ‘χανε παραχωρηθεί

Για να μιλήσεις στη λαοθάλασσα

Μπροστά στο μνημείο Λίνκολν

Σπάζανε σαν τσεκούρια του ρατσισμού τα δεσμά

Τα συνθήματά σου

Φτερουγίζανε προς τις τέσσερις πύλες του ορίζοντα

Σαν λευκά περιστέρια

Το όνειρό σου

Σαν ανθηρό της άνοιξης λουλούδι

Είχε φυτρώσει στης καρδιάς μας τα παρτέρια.

Κι όταν η σφαίρα καρφώθηκε στο σώμα σου

Οι φτωχογειτονιές των…

Από τα κεραμίδια του κάτασπρου σπιτιού στο λόφο

Έρεε ακατάπαυστα ο πόνος τ’ ουρανού.

Το χαμόγελο του ήλιου είχε πια ξεψυχήσει

Τα παράθυρα της δύσης είχαν βαφτεί βαθιά μαύρα.

Το σπίτι μέσα ολότελα έρημο κι ακατάστατο

Από τους τοίχους σαν πίδακες ανάβλυζαν κραυγές.

Το ρολόι σταματημένο στη σκοτεινή ώρα

Τα οστά των νεκρών στο σανιδένιο πάτωμα χυμένα.

Τα πλήκτρα του πιάνου κοκαλωμένα

Το εμβατήριο του θανάτου στον αέρα σκορπισμένο.

Στον…

Ο επαναστάτης
Αλυσοδεμένος στο κελί του
Κι οι δήμιοι θηριώδεις
Προετοιμάζουν τα μαστίγια.

Ο ένας τότε ρωτά:
«Από πού ν’ αρχίσουμε;»

Κι ο άλλος
«Άσε το σώμα
Το μυαλό του έχει αιχμές
Ας το λειάνουμε».