Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιανουάριος 2010 Καταχωρίσεις ιστολογίου (247)

ταξίδι

η νύχτα ήρθε να με πάρει

ταξίδι γύρω απ το φεγγάρι

κλειστά τα μάτια μια σκέψη

ξεφεύγω από της γης την έλξη

σε σμήνη ονείρων αιωρούμαι

πλέω, στο άπειρο κινούμαι

δίχως πυξίδα ούτε χάρτη

πανί λευκό χωρίς κατάρτι

σκοπό δεν έχει αυτή η πτήση

πετώ , απλώς, όσο κρατήσει

ζωή το καύσιμο, της εμπειρίας

το τίμημα είναι, μικρής πορείας

διαλύομαι ήσυχα και σμίγω

με ότι υπήρξε πριν να φύγω

χρώμα θα γίνω των… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 16:30 — 10 σχόλια

ο γαϊδαρος μου

Διακοσαπενηντα ευρω για σημα

και για σερβις αλλα τοσα

και γι ασφαλεια σ’ ενα μηνα

δε μου φτανουν τετρακοσα.

Θελω λαστιχα καινουρια

τα παλια εχουνε λιωσει.

Λυση μονο τα γαϊδουρια

καποτε μας ειχαν σωσει.

Και ετσι πηρα γαϊδουρι

τον ονομασα Γιωργακη

επειδη φερνει στη μουρη

τ’ αρχηγου χωρις μουστακι.

Γλυτωσα λοιπον το σημα

με τον γαϊδαρο Γιωργακη

που δεν θελει και βεντζινα

μονο λιγο χορταρακι.

Του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 10:25 — 13 σχόλια

Γλυκιά παρωδία Μάτια παλάτια Γύρο, γύρο γυρίζουν στις καρδιάς τα μονοπάτια στοχεύουν μ’ αγγίζουν Έρχεσαι μένεις στου μυαλού τους διάδρομους πανηγύρι στήνεις σε παράνομους χώρους Με κοιτάς με λαγν…

Γλυκιά παρωδία

Μάτια παλάτια
Γύρο, γύρο γυρίζουν
στις καρδιάς τα μονοπάτια
στοχεύουν μ’ αγγίζουν

Έρχεσαι μένεις
στου μυαλού τους διάδρομους
πανηγύρι στήνεις
σε παράνομους χώρους

Με κοιτάς με λαγνεία
ψυχή μου φωνάζεις
στη γλυκιά παρωδία
τους παλμούς μου ανεβάζεις

3-01-10 Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 4 Ιανουάριος 2010 στις 0:05 — 6 σχόλια

εικοσι χρονια μετα.

Γκριζα μαλια, καποιες ρυτιδες
αγνωστο προσωπο τωρα κοιτω
δε βλεπω πια πυγολαμπιδες
και το φεγγαρι πια δε κρατω.

Που ειναι ‘κεινο το παιδι
τον κοσμο που 'θελε να αλλαξει
δεντρο ψηλό, γερο κλαδι
οταν ηταν δεκαξι.

Στον κοσμο αυτον περαστικος
συμβιβασμενος, βιαστικος
ρυτιδες και γκριζα μαλια
που 'ναι τα χρονια τα παλια.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 18:46 — 11 σχόλια

Παιδί ακόμα...

Απ' τα δεκάξι
διαπιστώνω,
δεν έχω αλλάξει
μέσα στο χρόνο.

Όλα 'ναι ίδια,
καρδιά και σώμα,
χωρίς φτιασίδια,
παιδί ακόμα.

Ψυχή που σφύζει
από ζωνιάνια,
φτάνει και σχίζει
τα επουράνια.

Της εφηβείας
έχω τη λάμψη,
ίχνος κακίας
δεν μ' έχει σκάψει....

Δεν με λαξεύει
του χρόνου σμίλη,
δεν με ξοδεύει
κάθε σκαμπίλι.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 20 σχόλια

Δεν μπορώ να εξηγήσω

Δεν μπορώ να εξηγήσω

της καρδιάς μου τον καημό

ούτε να τη λησμονήσω

και σαλτάρι το μυαλό

Μια φοβάμαι την αγάπη

μια της νύχτας τη φωτιά

τ'αδειανό το μονοπάτι

που'χει άπονη ματιά

τ'όνειρο το προδομένο

που μου κόβει τα φτερά

το καντήλι το σβησμένο

που μου κλέβει τη χαρά

Δεν μπορώ να εξηγήσω

της ψυχής μου τα κενά

ούτε και να τη μισήσω

κι ας με πνίξεις ερημιά

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 10 σχόλια

Τα πρώτα ποιήματα της Ειρήνης μας(Απ' το χρονοντούλαπο μου)

ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Κάθε ελπίδα έφυγε,

Κάθε όνειρο έγινε ατμός,

Κάθε τραγούδι έσβησε απ’ τα χλωμά χείλη.

Τίποτε δεν υπάρχει πια,

Μόνο ερείπια, νεκρά όνειρα,

Βουρκωμένα μάτια

Σκοτάδι και απόγνωση.

Κάτι όμως θα κρατήσει κι αυτή

Μια ανάμνηση μακρινή

Κι ένα τριαντάφυλλο

Λουλούδι της αγάπης τους.

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Ένα παράθυρο έμεινε πάλι ορθάνοιχτο.

Δυο μάτια κοιτάζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 11:49 — 9 σχόλια

Ύλη ερωτική ...

*

Από τα μύρια της αυγής δροσάτα χρώματα ,

διάλεξα το μενεξεδύ να βάψω ,

τα όνειρά σου και τους στίχους που σου έγραψα ,

και στα κοχύλια γιά τη μουσική να ψάξω .

Αιχμαλωτίσθηκε η σκέψη μου στο χθες θαρρείς ,

για ένα φιλί τα χείλη διψασμένα ,

πόθος και ηθική γεννούν αισθήματα ,

ακαταμάχητα , ένοχα , διχασμένα .

Γοργόνα γίνεσαι πάντα στη σκέψη μου ,

γλυκειά φωνή που φτερουγίζει στο μυαλό μου ,

ύλη του έρωτα , μέσα μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 9:01 — 14 σχόλια

Μεγαλες Προσδοκιες

Τι εταξες στον πονο σου

να δωσεις...

Του κοσμου οι σημαιες αραχνιαζουν

στον ιστο τους,

καιγονται οι ιστοριες μας μεσα,

στον πυρετο τους,

..κι αν ολα σου φαινονται ,

διαδοσεις..

κρυβεις τη γυμνια σου ,

μεσα σε διαδηλωσεις.!!

Τα ματια φεγγουν κεινα,

τα παμπονηρα.

σαν που ξεχυθηκαν σκυλια

απ΄τις ντουλαπες τους,

μοιαζουν οι βρωμικες που φορεσαν,

οι καπες τους,

που΄ χουν στοιβαξει απο κατω,

..τοσα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 3 Ιανουάριος 2010 στις 3:30 — 7 σχόλια

καταλαβαινεις αγαπη μου;;;;

Η κατασταση μου λες πως εχει παραγινει

δεν αλλαζω εγω με τιποτα κι ολο κοιταω τα μινι.

Μα στο 'χω πει χιλιες φορες και θα στο πω αλλες δεκα

πως ουτε ο Αδαμ δεν μπορεσε μονο με μια γυναικα.

Γι αυτο οταν ο Θεος απ’ το πλευρο του εφτιαξε την Ευα

απο το αλλο του πλευρο εφτιαξε την…ilieva

και ετσι του Αδαμ εσπασε η ανια

εμοιαζε αλλωστε με το γνωστο μοντελο απο την Ουκρανια.

Καταλαβαινεις αγαπη μου, καταλαβαινεις

ή μηπως ακομα συνεχιζεις να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 23:05 — 15 σχόλια

Καλή Χρονιά

Γιορτές!!! Φώτα, φωνές, συντροφιές!!!

Προς τι όλα αυτά; Τι θέλουμε πραγματικά;

Μάλλον όλοι γυρεύουμε εικόνες, μνήμες, προορισμούς, ίσως και συνεπιβάτη για να συντροφεύει το ταξίδι της μοναχικής ψυχή μας.

Εύχομαι σε όλους σας την νέα χρονιά να βρείτε την Ιθάκη που γυρεύετε!!!

Χρόνια Πολλά…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 21:47 — 9 σχόλια

Εμμονή.

Μια ψηλή κορυφή με πεύκα ακίνητα και στο βάθος το φόντο ένος βιολετί ουρανού... Η παράξενη λάμψη του φεγγαριού σε μια ερημική,χειμωνιάτικη εξοχή,ίδια σε μια Αυγουστιάτικη νύχτα με πανσέληνο,ίδια μετά από χρόνους πολλούς σε μια συγκινητική αυλή γεμάτη συντριβάνια.

Ένα λιβάδι γεμάτο μουσκεμένες παπαρούνες κι αμέτρητες πεταλούδες κι αρώματα μεθυστικά και χρώματα,πολλά χρώματα,χρώματα φανταχτερά πάνω στα φτερά ενός παραδείσιου πουλιού που πετά αργά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 21:06 — 6 σχόλια

Προσμονές

Προσμονές

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αφού εξαργύρωσαν τις ηδονές

με προσευχές

Θυσίασαν χείλη κατακόκκινα

και πόθους σκοτεινούς

Μαχαίρι ανάμεσα στα πόδια τους

η στέρηση

Τώρα προσμένουν ανταμοιβή

στα μαραμένα σώματα

Μα πώς να ανθίσει η ροδιά

το καταχείμωνο;

Ο βοριάς περνάει ανάμεσα

στα σκέλια της

Παγώνουν οι επιθυμίες στο χιόνι

των μαλλιών

Όσοι σφάξατε τα όνειρα

με οράματα

Θρηνήστε τώρα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 20:44 — 11 σχόλια

Μέρα με χιούμορ!

Πρωτοχρονιά.

Λαμπερή νύχτα.

Μεθυσμένη από αγάπη

Βασιλόπιττες

Και στόχους

Όπως

Να πάρω το αίμα μου πίσω,

Να ξεπεράσω τον πήχυ,

Να εναντιωθώ,

Να τα καταφέρω.

Πρωτοχρονιά

Κρύα μέρα

Ζαλισμένη από ελπίδες

Κι ευχές.

Όπως

« καλή χρονιά».

Πρωτοχρονιά.

Μέρα με χιούμορ!

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 17:04 — 9 σχόλια

ΤΑ ΣΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΙΑ

Τα σα'ινια του περαία,
νόμιζαν παιρνούν ωραία,
μα τους μπαγλαρώσανε,
στην στενή τους χώσανε..

τώρα η μαγκιές κι οι τρέλες,
εκόπικαν σαν κορδέλες,
τους εχώσαν στη στενή,
σ'ένα σκοτείνο κελί..

πούλαγαν παλικαριά,
κάνανε κατεργαριά,
νόμιζαν πως ειν τσακάλια,
μα άρχισαν τα παρακάλια..

τώρα πλέων τα σαίνια,
την πατήσανε και κείνα,
τα βουτίξαν ενα βράδυ,
και τους έβγαλαν το λάδι...

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 13:19 — 15 σχόλια

ΣΤΗ ΛΑΥΡΑ ΤΗΣ ΜΑΛΑΡΙΑΣ

Δεν τα γουστάρω άλλο τούτα τα καρνάγια

Να επισκευάζω τις στιγμές τις πόρνες

όρτσα Θα ρίξω , με λαμαρίνες σκόρπιες

Έλα κι εσύ πριν μας τελειώσει η μαλάρια

Να μην με ψάξεις στων πειρατών τη χάρτα

Δεν θα με βρεις στην όαση της siwas

Μην μ’ αγναντέψεις απ’ τις πλαγιές της Ίδας

Σε καπηλειό θα ‘μαι δίπλα σε άδεια μπουκάλια

Δώσε πουνέντε Παναγιά να φυγουμ’ απ τα βράχια

Σκούζει στα κόντρα το σκαρί καθώς πλευρίζει

Μόνο μια χούφτα σκόνη έχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 13:00 — 6 σχόλια

Τομές …

*

Τη μπλε γραμμή των οριζόντων τέμνοντας

μοιράστηκα σε όλο τον πλανήτη ,

στη ράχη του μονόκερου ιππεύοντας

διάβηκα του Αχέρωντα την κοίτη .

Το χθες κατακερματισμένο βρίσκεται

στα τέσσερα σημεία κάθε χάρτη ,

μέσα σε κάθε πλοίο που μπαρκάρισα

σε κάποιο ηλιοβασίλεμα του Μάρτη .

Ιχνηλατώντας μυστικές συχνότητες

κατάδυση στο είναι μου θα κάνω ,

θεοί και μεταφυσικές οντότητες

μου χάρισαν αρχαίο πορτολάνο .

Λέξεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 8:00 — 13 σχόλια

Που είναι

Που είναι

Που είναι αυτή η φωνή

που ηχούσε σαν μελωδία

στα αυτιά μας κάθε βράδυ

και μας ταξίδευε στην ευτυχία

Που είναι τα βράδια

που τα λόγια ήταν μυρωμένα

μοσχοβολημένα από έρωτα

μέχρι να χαράξει η μέρα

Όλα αυτά χαθήκανε

είχαν ημερομηνία λήξεις

εμείς παρασυρθήκαμε

κι’ ήρθανε η πλήξεις

Ούτε το τραγούδι μας

ακούγεται πια ωραίο

μας παρέσυρε ο χρόνος μας

και το τέλος είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 2 Ιανουάριος 2010 στις 1:02 — 6 σχόλια

Ρίμα συνωστιζόμενη...

Ρίμα ετερόκλητη ανηλεώς και ασταμάτητα με βομβαρδίζει

χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς καμία συνοχή...,

αδημονεί για μιά διαφυγής θυρίδα, ελεύθερη να φτερουγίζει

σαν άλλη μιά πεταλουδίτσα εφήμερη στην εξοχή...

Πιάνω μολύβι και χαρτί αδίκως προσπαθώντας

να τιθασεύσω την ορμή των στίχων που πιέζουν,

τρεχάτοι συνωστίζονται, στριμώχνονται, ακολουθώντας

τη σκέψη μου όπου Ερατώ και Ευτέρπη κλεφτοπαίζουν...

Πέφτουν σα νά 'ταν βρόχινο νερό πάνω στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 1 Ιανουάριος 2010 στις 21:45 — 13 σχόλια

Γράμμα από έναν αγανακτισμένο...

.

Ξέφυγα λίγο από το χάος των γιορτών

και είδα στα e-mail μου ένα γράμμα

φίλος που αγανάκτησε, παθών

κάνει τον πόνο του σε 'μέ, ρεκλάμα....

Το παραθέτω αυτούσιο λοιπόν

δείτε και 'σείς την αγανάκτησή του

και ίσως στήσετε επί σκοπόν

το νόημα η την επανάστασή του.....

====================================

Θέε μου ! Ποτέ δεν τελειώνουνε

σ' αυτόν τον κόσμο οι μ@λάκες,

παντού και πάντα με στοιχειώνουνε

οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 1 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια