Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ (147)

Ρόδα μες στη στάχτη

Σήμερα πέφτει μι’ άγρια στάχτινη βροχή

Πάνω στης πολιτείας τα ρόδα.

Οι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 11 Μάρτιος 2010 στις 8:05 — 2 σχόλια

Στην ψυχή μου σκοτεινιάζει

Ξημερώνει σιγά σιγά στην πόλη

Κι ο ασυννέφιαστος ουρανός ασπρίζει

Μα στην ξάγρυπνη ψυχή μου

Σκοτεινιάζει και…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 10 Μάρτιος 2010 στις 8:42 — 4 σχόλια

Κάτω απ’ αυτά

Τα πάλλευκα μάρμαρα

Κείτεται ο ποιητής

Τα οστά του

Λες κι είναι ζωντανά

Αδιάκοπα τριζοβολούνε.

Τη μέρα που πέθανε

Ο ήλιος έδυσε νωρίς

Τα πουλιά σταμάτησαν

Μελωδικά να κελαηδούνε

Ο ουρανός ντύθηκε

Το σκοτεινό πέπλο

Της μεγάλης οιμωγής

Το φεγγάρι μελαγχολικό

Βούτηξε στα μαύρα δίχτυα

Της σιωπής

Τ’ αστέρια ξεχάστηκαν

Απ’ τις κρυψώνες τους

Να βγούνε

Τα λουλούδια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 9 Μάρτιος 2010 στις 11:14 — 4 σχόλια

Το κορίτσι της θάλασσας

Κρέμασες τον ήλιο με τις φλογερές του χαίτες

Σαν χρυσαφένιο μενταγιόν στο ρόδινο λαιμό σου

Και τύφλωσες τα μάτια μου της θάλασσας…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 8 Μάρτιος 2010 στις 11:44 — 4 σχόλια

Ζοφερή κοιλάδα

Στην κοιλάδα της καρδιάς μου
Ο ήλιος λησμόνησε ν’ ανατείλει.

Τα νυχτολούλουδα
Άνοιξαν τα σκοτεινά τους άνθη.

Τα χορτάρια μαράθηκαν
Απ’ την απελπισιά του ζόφου.

Τα ζωντανά δε βόσκουν πια
Σε ύπνο τρίσβαθο κοιμούνται.

Τ’ ανέμου οι βοές με πόνο σπάνε
Στα παρακείμενα υψώματα.

Κι οι νυχτερίδες γιγαντένιες
Τρέφονται μ’ αγάπες πεθαμένες.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 7 Μάρτιος 2010 στις 8:09 — 4 σχόλια

Ανασκαλεύοντας το παρελθόν

Καθισμένος

Στις όχθες του ποταμού

Που κυλά γαλήνια

Ανασύρω

Στη μνήμη μου

Τις μέρες

Που πέρασαν άσκοπα

Σαν τραγούδια

Χωρίς σκοπό

Τα λόγια

Που ξεστράτισαν

Μες στις καλαμιές

Τα δάκρυα

Που κύλησαν ανώφελα

Στα μάγουλα

Τις προσδοκίες

Που ενταφιάστηκαν

Σαν το νεκρό

Στο χώμα

Τα όνειρα

Που έσβησαν

Σαν το λυχνάρι

Που δεν έχει λάδι.

Κι έτσι απόμεινα

Ένα άδειο σαρκίο

Να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 6 Μάρτιος 2010 στις 9:07 — 4 σχόλια

Το νησί της λίμνης

Πάνω στη γαλάζια λίμνη με τους άσπρους κύκνους

Αντανακλά η ασημένια τής σελήνης αγκαλιά.

Παίρνω την άδεια βάρκα κι αργοσαλεύω τα κουπιά

Τ’ αστέρια λάμπουν μες στου ουρανού τη σιγαλιά.

Θέλω να φτάσω στης λίμνης το καταπράσινο νησί

Που χρόνια τώρα με προσμένει και με καλεί.

Τα πουλιά φτεροκοπάνε στο γαληνεμένο αγέρα

Και στις όχθες τα δέντρα γλυκά παίζουν φλογέρα.

Καθώς το πόδι μου πατώ στη νοτισμένη τη στεριά

Ακούω να θροϊζει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 5 Μάρτιος 2010 στις 9:41 — 6 σχόλια

Στην Αράχωβα

Στην γραφική Αράχωβα τούτο τον άγριο χειμώνα

Τα χιόνια κρυστάλλινα έχουν σκεπάσει τα σπίτια

Άσπρα κι ασάλευτα τα καημένα τα σπουργίτια…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 4 Μάρτιος 2010 στις 14:19 — 6 σχόλια

Στη φωτια της μαχης

Ο στρατηγός καβάλα στο ατρόμητο άλογό του

Περήφανα κατευθύνει την ατσάλινη στρατιά

Μια λάμψη δυνατή φωτίζει το πρόσωπό του

Καθώς θεριεύει της αδυσώπητης μάχης η φωτιά.

Οι λόγχες κροταλίζουν στον παγωμένο αγέρα

Το αίμα στάζει άλικο στο ασπρισμένο χώμα

Κι ενώ σιγά σιγά σκοτεινιάζει η θλιμμένη μέρα

Οι κραυγές διάσπαρτες ακούγονται ακόμα.

Τα πολυβόλα θερίζουν σαν στάχυα τα κορμιά

Και τα πουλιά κλαίνε τρομαγμένα στα κλαδιά

Ο ουρανός… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 3 Μάρτιος 2010 στις 13:30 — 6 σχόλια

Ένας πρόσφυγας από τη Σμύρνη

Κλαίει μες στου σπιτιού του την αυλή

Τα ξεριζωμένα δάκρυά του λίμνη

Ξεκούρδιστο και ματωμένο το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 2 Μάρτιος 2010 στις 4:17 — 7 σχόλια

Το τσίπουρο

Βάλε φίλε τσίπουρο να πιω

Το φεγγάρι είναι μελαγχολικό

Στο συννεφιασμένο ουρανό

Κι εγώ ανάβω από καημό.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 1 Μάρτιος 2010 στις 9:49 — 7 σχόλια

Κυριακή στο Μοναστηράκι

Σε γνώρισα απόψε Κυριακή

Κάτω στο Μοναστηράκι

Τ’ αστεράκια ασημί

Χρυσόδετο το φεγγαράκι.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 28 Φεβρουάριος 2010 στις 2:30 — 6 σχόλια

Ονειρεμένη αυγή

Εκείνη την ονειρεμένη αυγή

Καθώς ξυπνούσα

Άκουγα μες στην παραζάλη…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Φεβρουάριος 2010 στις 10:30 — 7 σχόλια

Τενεκεδούπολη

Καθώς περπατώ

Στης τενεκεδούπολης τους χωματένιους δρόμους

Ο ήλιος σκουριασμένος

Κτυπάει σαν σφυρί πάνω στις στοιβαγμένες…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 26 Φεβρουάριος 2010 στις 10:13 — 8 σχόλια

Ξαφνική νεροποντή

Ράγισε ο ουρανός κι άρχισε ξαφνικά να βρέχει

Τα μάτια μου βουτηγμένα μες στα μπλάβα σύννεφα

Κοιτούν απ’ το παράθυρο του πανοραμικού σπιτιού μου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Φεβρουάριος 2010 στις 8:57 — 7 σχόλια

Μες στο χιόνι η Λιβαδειά

Και τα κουκλόσπιτα παγωμένα

Τα μολυβένια σύννεφα βαριά

Κι εγώ μαζί με σένα.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 24 Φεβρουάριος 2010 στις 8:56 — 10 σχόλια

Θαμμένο όνειρο

Τη θλιβερή νυχτιά που πέρασε

Στο υγρό από το κλάμα χώμα

Ο νεκροθάφτης άσπλαχνα έθαψε…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 23 Φεβρουάριος 2010 στις 9:30 — 7 σχόλια

Ένας λυπημένος γλάρος

Αχ, σήμερα ο ουρανός δακρύζει

Η καρδιά του ραϊσμένη και θολή

Η πικροθάλασσα συνέχεια αφρίζει

Κι ένας γλάρος κλαίει και πονεί.

Στα βράχια κάθεται λυπημένος

Γιατί η αγαπημένη του έφυγε μακριά

Ο άνεμος κακός ξεσπάει με μένος

Και τα πλοία μες στη συννεφιά.

Αχ, σήμερα ο ουρανός δακρύζει

Η ψυχή του μπλάβα και μουντή

Η πικροθάλασσα συνέχεια αφρίζει

Κι ένας γλάρος κλαίει και πονεί.

Στα βράχια κάθεται λυπημένος

Γιατί του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 22 Φεβρουάριος 2010 στις 14:16 — 11 σχόλια

Ο ερχομός του έρωτα

Οι χρυσοκίτρινες αχτίδες του ήλιου

Διέλυσαν τα άραχλα πηχτά σκοτάδια

Η ξάγρυπνη ψυχή μου ξεχείλισε

Σαν άγριο ποτάμι…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 20 Φεβρουάριος 2010 στις 22:12 — 12 σχόλια

Στο Σκαραμαγκά

Στο Σκαραμαγκά πετούν οι γλάροι

Και τ’ άσπρα καράβια αγκυροβολημένα

Στη λίμνη Κουμουνδούρου το φεγγάρι

Κι η λαβωμένη μου η καρδιά σαλπάρει.

Στο Σκαραμαγκά πετούν οι γλάροι

Και τ’ αυτοκίνητα περνούν φωτισμένα

Τ’ ανάγλυφα σύννεφα ταξιδεύουν σμάρι

Κι η ταλανισμένη μου η ψυχή σαλπάρει.

Στο Σκαραμαγκά πετούν οι γλάροι

Και τα σπιθάτα αστέρια ασημοντυμένα

Η θάλασσα αργοσαλεύει με γαλάζια χάρη

Κι η γκριζωπή μου η ματιά σαλπάρει.… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 20 Φεβρουάριος 2010 στις 8:40 — 8 σχόλια