Στην ψυχή μου σκοτεινιάζει

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Ξημερώνει σιγά σιγά στην πόλη

Κι ο ασυννέφιαστος ουρανός ασπρίζει

Μα στην ξάγρυπνη ψυχή μου

Σκοτεινιάζει και μαυρίζει.

Όλη τη νύχτα πίνω ουίσκι

Αφού η φυγή σου μ’ έχει συγκλονίσει

Γεμάτο αποτσίγαρα το γυάλινο τασάκι

Μα άδειο της καρδιάς μου το κανίσκι.

Ξημερώνει σιγά σιγά στην πόλη

Κι ο αδάκρυτος ουρανός ασπρίζει

Μα στη μοναχική κάμαρά μου

Σκοτεινιάζει και μαυρίζει.

Όλη τη νύχτα σκέφτομαι εσένα

Τα γαλανά σου μάτια τα φωτοβόλα

Στάχτη τώρα πια έχουν γίνει όλα

Αχ, πού είναι τα όνειρα τα προδομένα.

Ξημερώνει σιγά σιγά στην πόλη

Κι ο αστιγμάτιστος ουρανός ασπρίζει

Μα στην αλουλούδιαστη αυλή μου

Σκοτεινιάζει και μαυρίζει.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Μεσα στη θλιψη του Πανεμορφο!!!
Την καλημερα μου

[Ειρήνη]

Με τις αντιθέσεις του και τις εικόνες του, όπως πάντα, πολύ ωραίο
παρ' ότι πικρό!!!!

[Κατερίνα]

κι η δική μου ώρες ώρες , αλλά όχι για πολύ...
καλό Ισίδωρε!

[ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Ερωτικό , πονεμένο αλλά πολύ όμορφο!!!!!