Τενεκεδούπολη

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Καθώς περπατώ

Στης τενεκεδούπολης τους χωματένιους δρόμους

Ο ήλιος σκουριασμένος

Κτυπάει σαν σφυρί πάνω στις στοιβαγμένες τρώγλες

Οι ρόδες του σαραβαλιασμένου φορτηγού

Που περνά τρεκλίζοντας σαν βάρκα μπροστά μου

Σηκώνουν σύννεφα καφετιάς σκόνης

Στον απελπισμένο αγέρα

Τα λουλούδια

Που τυχαία φύτρωσαν στις ρακένδυτες αυλές

Ανάμεσα σε παλιοσίδερα, βαρέλια, μπουκάλια

Και ρυπαρές πλαστικές σακούλες

Εισπνέουν τις αποπνικτικές αναθυμιάσεις

Ενός κόσμου εξαθλιωμένου και μαραίνονται

Τα ποντίκια

Ξετρυπώνουν από τα δυσώδη λαγούμια τους

Και χιμούν στα σωριασμένα σκουπίδια

Αναζητώντας

Πεταμένα κομμάτια τσαλακωμένων ζωών

Τα ζιζάνια μιλιούνια

Τσαλαβουτούν στα βρόμικα ξυπόλητα νερά

Η αρρώστια πλανάται παντού

Προσβάλλοντας τις μαραγκιασμένες ψυχές

Οι μάνες δυστυχισμένες

Με πρόσωπα ρυτιδιασμένα από τη φτώχεια

Χύνουν σαν ποτάμια τα μαυρισμένα δάκρυά τους

Τα παιδιά με γυμνά λιπόσαρκα κορμιά

Κλωτσούν ισχνά τα μπαλωμένα όνειρά τους.

Κι ανηφορίζοντας ολοένα

Προς τ’ απόκρημνα γρανιτένια βράχια

Που ορθώνονται σαν τείχη πελώρια

Πάνω απ’ την πυκνοκατοικημένη τενεκεδούπολη

Βλέπω τον ουρανό μελαγχολικό ν’ αναφωνεί:

«Πότε πια θα ξεσκουριάσεις ήλιε σ’ αυτές τις άμοιρες

Του πολιτισμένου μας πλανήτη γειτονιές;»

[γκατλούλα]

«Πότε πια θα ξεσκουριάσεις ήλιε σ’ αυτές τις άμοιρες



Του πολιτισμένου μας πλανήτη γειτονιές;»

Πότε?

[ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ]

KAΛΗΜΕΡΑ ΙΣΙΔΩΡΕ,,,,,,ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ......

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!
Μπραβο σου

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ !!!!!!!!!!!!!

[Στιχοπλάστης]

[Κατερίνα]

πετυχημένο Ισίδωρε!

[M alive s]

Διαπίστωση και αναζήτηση,
προβλημάτων και διεξόδων.

[ermioni]