Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ξαφνική νεροποντή

Ράγισε ο ουρανός κι άρχισε ξαφνικά να βρέχει

Τα μάτια μου βουτηγμένα μες στα μπλάβα σύννεφα

Κοιτούν απ’ το παράθυρο του πανοραμικού σπιτιού μου

Την απέραντη μελαγχολική πολιτεία

Που ασταμάτητα δέρνεται

Από σταγόνες χοντρές

Σαν μεγάλες θαλασσιές χάντρες

Τα πορτοκαλένια φώτα των φανοστατών

Στους σκοτεινιασμένους δρόμους

Αχνοφέγγουν σαν τα πολύκλωνα όνειρα που έκανα

Οι διαβάτες τρέχουν γρήγορα να προφυλαχτούν

Κάτω απ’ τα στέγαστρα των γκριζαρισμένων κτιρίων

Πριν βραχούν μέχρι το κόκαλο

Οι πωλητές στα πεζοδρόμια

Μαζεύουν αστραπιαία

Την απλωμένη πραμάτεια τους

Τ’ αυτοκίνητα με τζάμια θολωμένα

Τσαλαβουτούν στις τεράστιες λίμνες που σχηματίστηκαν

Εκτοξεύοντας μ’ ορμή πίδακες αφρισμένου νερού

Οι δεκοχτούρες στις μουσκεμένες πλατείες

Φτερουγίζουν για να κουρνιάσουν στις φωλιές τους

Τα δέντρα στους κήπους απροστάτευτα

Πίνουν την απρόσμενη οργή του μελανιασμένου ουρανού.

Δεν τις μπορώ λοιπόν τούτες τις σκυθρωπές ώρες

Που σαν πελώριες σκιές την ψυχή μου σκεπάζουν

Που σαν νιφάδες χιονιού την καρδιά μου παγώνουν

Που σαν πυρωμένες βελόνες τη θύμησή μου πληγώνουν.

Ανέτειλε σε παρακαλώ ξανά ήλιε μου χρυσέ

Διώξε τα μπλάβα σύννεφα

Και τις ματόβρεχτες πληγές

Που η ξαφνική νεροποντή άνοιξε στα σωθικά μου γιάνε.

Προβολές: 35

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Φεβρουάριος 2010 στις 9:00: Πανεμορφο!!!
Καλημερα

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 25 Φεβρουάριος 2010 στις 17:33: όπου να 'ναι θα φανεί το ουράνιο τόξο
και έχει κάτι χρώματα Ισίδωρε......
όμορφα σαν το ποιήμα σου!
την καλησπέρα μου