Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στο κέντρο του απείρου...

Μια διέξοδος μου απέμεινε,
να μπορέσω να ξεφύγω
μαζί σου ως τα αστέρια,
να ταξιδέψουμε σιωπηλά
μέχρι το κέντρο του απείρου…

Ξέρω ότι τα χείλη σου
διψάσανε να περιμένουν
μια άπιαστη σκιά, που
περιφέρεται γύρω σου,
να έχω την καρδιά σου
μες στα χέρια μου, και
να μην μπορώ να σε αντικρίσω.

Προβολές: 14

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 15:06: Ξέρω ότι τα χείλη σου
διψάσανε να περιμένουν
μια άπιαστη σκιά, που
περιφέρεται γύρω σου,
να έχω την καρδιά σου
μες στα χέρια μου, και
να μην μπορώ να σε αντικρίσω.

αχ ρε Νίκο
τι να πω ΑΦΩΝΟΣ!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 17:32: Εξαιρετικο!!!
καλησπερα Νικο

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 18:36: "Ξέρω ότι τα χείλη σου
διψάσανε να περιμένουν
μια άπιαστη σκιά, που
περιφέρεται γύρω σου,
να έχω την καρδιά σου
μες στα χέρια μου, και
να μην μπορώ να σε αντικρίσω. "

Ναι, ναι!!! Υπέροχο!!!