Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σκισμένα λάβαρα ...

Ο ταυτισμός στην ανθρώπινη φύση είναι ενδιάθετος , βιολογικός . Χρόνια τώρα , μια σκέψη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του πνευματικού μου οικοδομήματος περί των σχέσεων πλοίων και ναυτικών . Η ακραία σκέψη που αν και θα σας καταθέσω , δεν σκοπεύω δογματικά να επιμείνω για την ορθότητα της , ότι ο ίδιος o εαυτός μας και όχι το φθαρτό υλικό σώμα μας αλλά η ψυχή μας η ίδια , ένα ψήγμα του πυρήνα της , δεν φέυγει ποτέ από το πλοίο μας , μα βρίσκεται εκεί . Και θα βρίσκεται για πάντα εκεί . Και θα είναι για πάντα ένα κομμάτι του .
Όπως το ίδιο πιστεύω ότι συμβαίνει και με όλους τους υπολοίπους όσους σχετίζονται με οποιοδήποτε τρόπο μαζί του .
Το εσώτερο είναι μας δεν φεύγει ποτέ από το πλοίο . Ακόμη και όταν ξαμπαρκάρουμε , ένα κομμάτι μας παραμένει για πάντα εκεί .
Η υπαρξή μου βρίσκεται κατακερματισμένη και διάσπαρτη στα μήκη και τα πλάτη όλης της γης εγκλωβισμένη στο σκαρί του κάθε πλοίου που υπηρέτησα , μαζί με εκείνη του ναυπηγού και του κάθε τεχνίτη της γυάρδας που χτίστηκε .
Kαι παραμένει εκεί , εως εκείνη τη στιγμή …εκείνης της μέρας , που το καράβι μας νικημένο από την άνιση μάχη με τον πανδαμάτωρα χρόνο , θα παραδώσει ολοκληρωτικά το πνεύμα του στον καλό Θεό των κουρασμένων καραβιών .
Έως το τέλος του χρόνου …

Σκισμένα λάβαρα …

Αναύλωτο καράβι σε παροπλισμό
στης Ελευσίνας τα νερά αργοπεθαίνεις ,
δόξες παλιές που πέρασαν αναπολείς
αρχαίες θάλασσες κροσσάρεις και διαβαίνεις .

Είναι τ`αμπάρια σου γεμάτα πο σκουριά
τα καταστρώματα χρόνια παρατημένα ,
αυτά που μύριζαν μουράβια και μπογιά
τώρα αφρόντιστα και παραμελημένα .

Άδειες οι μέρες σου κυλούν μονότονα
ξεψυχάς άδοξα σε κάποια ντάνα ,
νοιώθω τον πόνο σου και σε αισθάνομαι
σα να μας γέννησε η ίδια μάνα .

Κι όσο κοιτάζω … λιώνω κι ενώνομαι
με τα μπρακέτα σου και την ψυχή σου ,
γίνομαι σώμα σου και συ κομμάτι μου
καρδιά μου πάλλεται η μηχανή σου .

Ένα σκαρί και γω που παρασύρομαι
στης γης τα ρεύματα και τους κυκλώνες ,
με τα πανιά μου σκισμένα λάβαρα
μα να που επέζησαν μες τους αιώνες .

* * *

Προβολές: 22

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Μάιος 2009 στις 21:04: Καταπληκτικο!!!
καλησπερα Γιαννη

Σχόλιο από τον/την ΑΙΟΛΟΣ (Τάκης Τσαντήλας) στις 10 Μάιος 2009 στις 21:50: "Μ΄ όλους τους φίλους μας απόψε τους ωραίους
τους ανυπότακτους και άγιους μαζί
τους ναυαγούς, τους σαλταδόρους και λαθραίους
στιχομεθούμε και γλεντούμε με ρακί.."

Άψογος και υψιτενής πάντα ο λόγος σου φίλε Γιάννη..
Καλά ταξίδια εύχομαι νάχεις.. Με τους ανέμους ευμενείς και ούριους..

Σχόλιο από τον/την Μαίρη στις 10 Μάιος 2009 στις 22:14: bootiful !!!!! Kαλησπέρα Γιάννη!

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 11 Μάιος 2009 στις 0:07: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Μάιος 2009 στις 0:45: Ένα σκαρί και γω που παρασύρομαι
στης γης τα ρεύματα και τους κυκλώνες ,
με τα πανιά μου σκισμένα λάβαρα
μα να που επέζησαν μες τους αιώνες .

Συναρπαστικός και στο κείμενο και στο ποίημα!!!!
Καλό ξημέρωμα Γιάννη!
Καλή εβδομάδα!

Σχόλιο από τον/την morsecode στις 8 Ιούνιος 2009 στις 23:30: το μπαρκο δεν τελειωνει ποτε ......εγω εχω κρατημενο απο καθε καραβι που εκανα την σφυριχτρα του σωσιβιου.