Δεν ξερω αν ηταν ονειρο, μα εμοιαζε μ’ αληθεια
οταν απ’ τον υπνο μου πεταχτηκα ενα βραδι.
Πονο ενιωσα να βγαινει απ’ τα στηθια
οταν μια σκια ξεπροβαλε, απ’ το πυκνο σκοταδι.
Ποιος εισαι τον ερωτησα με περιεργεια και τρομο
δεν με αναγνωριζεις, με ρωτησε, γεματος απορια.
Ταξιδεψα για ‘σενανε μεσα στο χωροχρονο
για να σε σωσω απ’ αυτην που ‘χεις γραψει ιστορια.
Κοιταζοντας καλυτερα αντικρυσα εμενα
μα σιγουρα πολυ, πολυ πιο…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 16:11 —
15 σχόλια
Βγήκαν τ’ αστέρια λυπημένα
Μονά ψηλά στον ουρανό
κ’ εκείνα μοιάζουν μ’ εμένα
όπως τις ώρες μου περνώ
δάκρυ στα μάτια μου κυλάει
και ψιθυρίζω τα’ όνομα σου
ο χωρισμό σου με πονάει
πόσο μου λίπη το άγγιγμα σου
Θέλω μα μάθω πως περνάς
ποτέ για μένα αν ρωτάς
κάτι δικό μου αν θυμάσαι
που ταξιδεύεις και που να σε
αχ να γινόταν να είσαι εδώ
έστω για λίγο να σε δω
μόνο δύο λέξεις να σου πω
συνήθεια μου σ’…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 14:03 —
11 σχόλια
Τρεις φίλοι και μια κοπελιά
Χωρίς ανάσα και μιλιά
Πήραν μια μέρα τα βουνά
Να δουν χωριά Ζαγοριανά
Πριν πέσ’η νύχτα φθάσανε
Πίκρες, καημούς ξεχάσανε
Πότε κοιτώντας ουρανό
Πότε του Βίκου το βυθό
Γεφύρια γύρω γέρικα
Πέτρινα και λεβέντικα
Φαντάζουν όλα σα θεριά
Κι είν’ η ανάσα τους βαριά
Τρεις φίλοι και μια κοπελιά
Πετάξανε σαν τα πουλιά
Μες τα μάτια τους εικόνες
Από παλιότερους αιώνες
©…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Οκτώβριος 2009 στις 13:30 —
15 σχόλια
Μετά από ένα ακόμα τσιμπούσι λέξεων,
αυτή τη φορά από το blog του Don Psychote..
( http://donpsychote.blogspot.com/ )
Και με ολιγην αλά κρεμ από το γνωστό ''Ανατέλλω'' συν 2 τζούρες από το ''ΓΚΡΡΑΟΥΝΓΚ''
του δίσκου ''ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΔΩ'' του Ιωάννη Αγγελεκα
…με βγήκε τούτο..
Όταν η πόλη δεν είναι εδώ
Βγαίνουν οι λύκοι και ουρλιάζουν
Ρίχνουν ανάσες νικοτίνης στο θεό
Και το διάολο ματιάζουν
Όταν οι λύκοι δεν είναι…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:27 —
12 σχόλια
Τα στιχάκια αυτά βγήκαν μετα από ένα σπουδαίο τσιμπούσι λέξεων
Από τα ποιήματα της Maria_Adouaneta (δε με λένε Μαρια)
Ιστότοπος: Ουλαλουμ
Ο ΧΡΟΝΟΣ
___________
Ο χρόνος είναι μια κακιά ημέρα
Που κλείνει πάνω σου σα να΄ναι βέρα
Τρέχει σαν διάολος απ΄ άλλους πλανήτες
Και βγάζει λιακάδα μόνο γι΄ αλήτες
Τσαλακώνει έρωτες και τους κάνει τσιγάρα
Μαζί μ΄αλλους χρόνους είναι άτιμη φάρα
Πριν…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:26 —
9 σχόλια
Να ΄ταν τ΄ άστρα πιο κοντά να έπιανα ουρανό
Να ΄μουν Αστροσάλιαγκας(1) επάνω του να τρέχω
Άγγελος να ήμουν ορφανός από Θεό
Και κρύο το μεδούλι μου τη μοναξιά ν΄ αντέχω
Ο Βάσκο Πόπα να ΄μουνα στα λόγια των τρελών
Το αγρίμι που ΄χω μέσα μου να ήτανε Αγία
Το μαγαζί μου να ΄γραφε ΄΄Μάστορας Σκιών΄΄(2)
Και νηστικός να γύρευα του κόσμου τα αστεία
Να ήμουνα ο ύπνος μου να με ΄βλεπα και ΄γω
Να ήσασταν τα όνειρα τον ύπνο μου να καίτε
ωωωωωω…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 23:25 —
10 σχόλια
Τι ειναι αληθεια τελικα
και που το ψεμα αρχιζει;
Ζουμε τοσο φυσικα
σε μια μπαλα που γυριζει.
Για που γυριζει, ποιος σκοπος,
για που να ταξιδευει;
Τυχαιο ειναι γεγονος
ή κατι να γυρευει;
Και ‘γω τυχαιο γεγονος
ή πιονι σ’ ενα σκακι;
Ποιος ο προορισμος
και ποια γυρευω Ιθακη;
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 22:13 —
12 σχόλια
Θυμάσε τις νύχτες τις δικές μας με κεριά ?
Είμαστε τότε πολύ ειλικρινείς
φλογισμένα χείλη με άγγιγμα καφτό
αναστέναζαν ψυθιριστά
Άπειρα λεπτά, δυό ενωμένες καρδιές
μόνο το φεγγάρι μας κοίταζε
αντανακλούσε σε δυό χλωμά πρόσωπα
και πήρα το δικό σου δρόμο στον ουρανό
Θυμάσαι ? Είμαστε μακρυά από κόσμο
Δεν είχε δρόμο, φασαρία, ματαιοδοξία
Μόνο εγώ και συ στο μισοσκότεινο δωμάτιο
Πως λέγαμε λόγια τρυφερά
και κοιταζόμαστε…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 16:08 —
27 σχόλια
ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ
Αλλοίμονο δω που βρέθηκα,
τα ψέματα βαρέθηκα,
πάντοτε βρίσκω πρόφαση,
να μη πάρω μια απόφαση.
Για κείνο που βουβάθηκα,
είναι πως δε ζεστάθηκα,
με τόσα ωραία πράματα,
και περιμένω θάματα.
Αλλοίμονο που γεννήθηκα,
κάθε χαρά στερήθηκα,
γιατί κρατώ απόσταση,
με την αληθή μου υπόσταση.
Για κείνο που βουβάθηκα,
δεν είναι ότι χάθηκα,
μα είμαι απ’ τα πλάσματα,
π’ όλο βλέπουν…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 20 Οκτώβριος 2009 στις 12:00 —
15 σχόλια
Τα φτερά μου ανοίγω πετάω
Με του ήλιου το φως να λουστώ
Και αφήνω εκεί π’ αγαπάω
Ένα δάκρυ να στάξει καυτό
Τα φτερά μου ψηλά θα με πάνε
Σ’ άλλους κόσμους καινούργιους θεούς
Εκεί που με γέλιο και νέκταρ μεθάνε
θ’ αγκαλιάζω κρυφούς ουρανούς
Έχω ανοίξει γ’ αλλού τα φτερά μου
Με τ’ αγέρα το χάδι πετώ
Ν’ ανταμώσω εκεί την χαρά μου
Που δεν άφησαν εδώ να γευτώ
Αλυσίδες βαριές μένουν πίσω
Πετάω σ’ ουρανούς τα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 23:46 —
10 σχόλια
Μεταλαγμένοι πόθοι σέρνονται
γυμνοί στα θρύψαλα της αγάπης.
Ματώνουν.
Πεθαίνουν.
Αναγεννούνται.
Αποκαλύπτονται.
Σε άλλες μορφές.Σε άλλες αποχρώσεις.
Του βαθύ κόκκινου πάντα τον απόηχο
αποφασιστικά κινούνται.
Προσεκτικά κηλιδώνονται.
Απελπισμένα θυμούνται.
Ανεξέλεκτους ψιθύρους
σχεδιάζουν.
Ξυπόλητοι πάνε γυρεύντας
την έλλειψη να ανταμώσουν.
Στην έκλειψη να δικαιωθούν.
Στην απώλεια να θεριέψουν.
Να λάμψουν.Να…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 16:20 —
16 σχόλια
Σε προετοίμαζα καιρό μάτια μου
Χρόνια σου μιλούσα για την αλλαγή
Με άκουγες χαμογελώντας
Τα ένοιωθες σαν παραμύθι
Νόμιζες ότι θα κρατούσε για πάντα
Ο καιρός πέρασε γρήγορα
Και δεν κουράστηκες, ούτε κι εγώ
Η στιγμή όμως έφτασε για μένα
Η στιγμή για το μετά, για το αλλού
Μη φοβάσαι γλυκιά μου οι πύλες άνοιξαν
Έφτασε η ώρα, η ώρα της μαγείας
Όπου και αν πάω θυμήσου
Θα σου αφήσω σχοινί να με βρεις
Μην…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 14:30 —
11 σχόλια
Λες και σταμάτησε ο νους
Κι άλλες στροφές δεν παίρνει
Και η ζωή σε χαλεπούς
Πίσω καιρούς μας φέρνει
Λες και ο ήλιος έσβησε
Γύρω παντού σκοτάδια
Το όνειρό μας έδυσε
Και δεν γυρνά τα βράδια
Κανείς δεν μας αδίκησε
Μονάχα ο εαυτός μας
Κι αν ο καημός μας νίκησε
Φταίει ο εγωισμό μας
Λες και τ’αστέρια πέσανε
Κι η γη μας δεν γυρίζει
Τα όρια στενέψανε
Και το κακό αρχίζει
© Copyright, Νικολακάκος…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 13:30 —
12 σχόλια
Με αυτοσχεδιασμούς του τρόμου
Καταφέρνω και μπερδεύομαι
Με τους όμορφους καιρούς.
Κι εκεί πονάω,
Εκεί χαίρομαι,
Εκεί λυπάμαι,
Εκεί λυτρώνομαι.
Εκεί εκδικούμε τον εαυτό μου.
Εκεί χαραμίζω τους πόθους μου
Που σαν φοβισμένες φιγούρες
Προσπαθούν να σε συναντήσουν,
Κι ας ξέρουν πως
θα "φάνε πόρτα"
Και θα γίνουν λιώμα.
Ίσως αυτό να…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 12:18 —
14 σχόλια
Δεν λεει να περασει αυτη η εβδομαδα
σε υποχρεωσεις και δουλεια χανομαστε
δεν λεει να περασει αυτη η ριμαδα
και μονο πια μονο, τις κυριακες βρισκομαστε.
Ειναι η ζωη μας μια κυριακη
μα τι να κανει και αυτη
που ειναι τοσο λιγη.
Οταν βραδιαζει ο ουρανος
και ελαττωνεται το φως
με πιανει παλι ριγη.
Σ’ αυτον τον κοσμο τον τρελο
σ’ αυτον τον κοσμο τον σαχλο
πως καταντησαμε ετσι.
Και αναρωτιεμαι διαρκως
αν μας εφτιαξε ετσι…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 18 Οκτώβριος 2009 στις 21:19 —
14 σχόλια
Φυσαει στάχτες η βράδια
Κι αναπνοή μου σκέτη
Μου μειναν κάτω τα φτερά
Και 2 ντροπές στη τσέπη
Φυσαει στάχτες η βράδια
Και ΄γω ειμαι μια στάλα
Πολλές ανάσες μου ΄μειναν
Μα μονο 2 τσιγάρα
Φυσαει στάχτες η βράδια
Μα δεν φυσαει εμένα
Ξέμεινα παλι από θεό
Και παλι από σένα
Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 23:05 —
11 σχόλια
δεν σκύβω όταν κλαίω πια
σκύβω όταν γελαω
και ξεγελώ την τρελά μου
κάνοντας πως ποναω
δεν σκύβω όταν κλαίω πια
ουτε σαν περπαταω
σκυβω μοναχά για να δω
τους κάτω σαν πεταω
δεν σκύβω όταν κλαίω πια
σκύβω μονο για να ΄χω
το λογο που δεν θέλουμε
λαθραία να υπαρχω
δεν σκύβω όταν κλαίω πια
ουτε σαν περπαταω
σκύβουν οι αλλοι μη με δουν
ψηλα όταν πεταω
Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 23:01 —
11 σχόλια
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ
Τ’ αθώο σου χαμόγελο,
με βάζει σε υψόμετρο,
αγγελούδι μου όμορφο,
είσαι το πιο καλό όνειρο.
Μωράκι μου, μωράκι μου,
γέλα στο καμαράκι μου,
παίξε μες τα χεράκια σου,
πουλιά και αστεράκια σου.
Τ’ άρωμα σου υπέροχο,
κι εγώ κορμί αγέρωχο,
σε νανούρισμα κλέφτικο,
χωρίς τίποτα ψεύτικο.
Μωράκι μου, μωράκι μου,
το θεϊκό δωράκι μου,
θέλω απ’ τη ψυχούλα σου,
να πάρω μια ευχούλα…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 21:00 —
12 σχόλια
Όπως πολλοί άνθρωποι,έτσι κι εγώ,φαντάζομαι μια ζωή εντελώς διαφορετική.... Απο μικρό παιδί ονειρευόμουν ταξίδια μακρινά και αναπάντεχες περιπέτειες σε κάθε γωνιά της γής...
Θα μπορούσα λοιπόν να είμαι ναύτης σ ένα πλοίο εμπορικό και θα ταξιδεύω σε όλες τις θάλασσες του Κόσμου.Θα έχω για φίλο έναν Μαροκινό λοστρόμο με μια βαθιά ουλή στο πρόσωπο κι ένα δάχτυλο μισοκομμένο,θα μας αρέσουν πολυ τα παζάρια στο Κέιπ Τάουν και οι δίδυμοι φάροι στο…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 18:22 —
8 σχόλια
Την στριμωξε στην ρεματια εκει, διπλα στη βρυση
αυτη ειχε παει να πιει νερο, αυτος να κατουρησει.
Την επιασε πολυ σφιχτα την φιλησε στο στομα
μ’ αυτη τραβηχτηκε ελαφρα. ‘’Ειμαι παρθενα ακομα.’’
Μα αυτος δεν καταλαβαινε, της σκιζει το φουστανι
φιλια καυτα, φιλια υγρα και τον ‘’ηρωα’’ εξω βγανει.
Πανω στο χωμα την εριξε στα χορτα και στα βλητα.
‘’Αχ... τι κανεις Γιαγκο μου εκει δεν εχω τρυπα!!!.’’
‘’Λιγακι πιο αριστερα και λιγο…
Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 0:40 —
9 σχόλια