Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Ελήφθη? Όβερ.

Tόνα μάτι κοιτά δεξιά
κι ασπρόμαυρα
τάλλο αριστερά κι έχρωμα.
Μυωπία,πρεσβυωπία?
Τι φταίει?Τα πρώτα άντα
εστιάζουν στην όραση.
Φασκελοκουκούλοστα.
Θα συνεχίσω να κοιτώ
μόνο ότι αξίζει να δω.
Σου κλείνω το δεξί μάτι
και διώχνω τη μαυρίλα.
Ελήφθη? Όβερ.

Προστέθηκε από τον/την Χρυσαλίδα στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 18:11 — 11 σχόλια

Όνειρο θα βγεις αληθινό

Κάποτε θα’ρθεις ξανά αγάπη μου

Πνοή απ’την πνοή σου να μου δώσεις

Κι αν ήσουνα ως τώρα η απάτη μου

Στα σίγουρα θα ‘ρθεις για να με σώσεις

Τις μέρες θα γίνεις,η ασπίδα μου

Ο έρωτας που πάντα καρτερούσα

Τις νύχτες θα είσαι η ελπίδα μου

Με σένα στην καρδιά μου μόνο ζούσα

Όνειρο θα βγεις αληθινό

Ο ήλιος θα φωτίσει την ψυχή μου

Κι αν δύσεις κάποιο δειλινό

Φάρος εσύ στην άδεια τη ζωή μου

Κάποτε θα’ρθεις ξανά αγάπη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Οκτώβριος 2009 στις 11:30 — 9 σχόλια

Για την αγαπη σαν μιλω

Για την αγάπη σαν μιλώ

Το βλέμμα χαμηλώνει

Μέσα μου νιώθω να ριγώ

Ο πόνος με τελειώνει

Οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα

Υγραίνονται τα μάτια

Στέκι ο κόμπος στο λαιμό

Και η καρδιά κομμάτια

Οι σκέψεις δηλητήριο

Το σώμα μου τρυπούνε

Στης μοναξιάς ντελίριο

Μόνο οι τοίχοι ακούνε

Πολύ νωρίς σε πρόδωσα

Πανάκριβο στολίδι

Αντί να δω την ομορφιά

Έκοψα το λουλούδι

Θα κλαίω ασταμάτητα

Ψυχή μου στο κορμί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 26 Οκτώβριος 2009 στις 21:21 — 7 σχόλια

Μπάλος ( Στιχοπλάστη- Δημήτρη Χρόνια πολλά)

Με φόρεμα κυματιστό,

μπάλο, χορό αντικρυστό,

σ' ένα Κυκλαδονήσι,

τα δυο μας ονειρεύομαι

μια νύχτα να χορεύομε

μπροστά σ' ένα ξωκλήσι.

Ένα χορό ερωτικό

και το βιολί νησιώτικο,

γλυκούς σκοπούς να βγάζει,

στου ουρανού την οροφή,

όταν θα παίρνω τη στροφή,

φως μου να σ' ανεβάζει.

Εγώ τη μέση να κρατώ,

πάνω στη γη να μην πατώ

κι εσύ σαν το αγρίμι,

να με κοιτάς κατάματα

και η καρδιά να σταματά

σε κάθε σου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 26 Οκτώβριος 2009 στις 12:30 — 20 σχόλια

Μη μ' αγαπάς!

Μη μ αγαπάς! Η αγάπη αυτή πονάει...
Δεν 'εχει δρόμο εύκολο για 'μας,
Όπου περνά καταστροφή σκορπάει.
Ψυχή μου, εγω δεν θέλω να πονάς!

Μη μ' αγαπάς! Εγω θα σ' αγαπάω.
Κλεις' τη καρδιά σου, πέταξ' τα κλειδιά.
Να 'σαι κοντά, τίποτα παραπάνω!
Για να ραγίσει μονο μια καρδιά...

Αρκεί για δυό μας η αγάπη που έχω,
Και όταν φεύγεις πίσω μη κοιτάς.
Να δω να υποφέρεις δεν αντέχω!
Γιαυτό ψυχή μου μη με αγαπάς!

Προστέθηκε από τον/την Mar Tim Ar στις 25 Οκτώβριος 2009 στις 19:49 — 18 σχόλια

Αλήθεια πάλι έμπλεξες

Αλήθεια πάλι έμπλεξες

Σε λάθος μονοπάτια

Που μόνο ψέματα περνούν

Κρυμμένα μες τα μάτια

Τα λόγια τους μπερδεύουνε

Κουνούν το δάχτυλο τους

Ξεθωριασμένο χάρισμα

Κι αγέρας τ’όνειρό τους

Σαν λωποδύτες κρύβονται

Απ'τον εγωισμό τους

Από το χρόνο φθείρονται

Και πέφτουν στο κενό τους

Αλήθεια πάλι έμπλεξες

Σ’αμαρτωλά ταξίδια

Σε πίκραναν χωρίς ντροπή

Της μοναξιάς τα φίδια

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Οκτώβριος 2009 στις 17:11 — 16 σχόλια

Χαρά..., μού 'χεις φάει τον παρά...

Πέρασε η κόρη μου δασκάλα

χαρά μεγάλη στο ντουνιά !

Τσιμπούσια στήσαμε μεγάλα

γλέντησε κι όλη η γειτονιά..

Ήρθε η μάνα της από την πόλη

κι η άλλη πρώην μου η Μαριώ,

ρίχνει ο παππούς με το πιστόλι

κι η τρίτη πρώην μου απ' το χωριό !!

Έρε γλέντια που 'γίναν πάλι..,

έκλεισε όλων η φωνή !

Σπάστε τα όλα !! Βρε χαλάλι !!

Του πάππου πρώτη εγγονή !

Περάσαν τα γλέντια και οι μέρες

πάμε Αλεξανδρούπολη,

να ψάχνουμε για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Οκτώβριος 2009 στις 17:00 — 29 σχόλια

Δεν έχεις μάθει

Μουσική Άκης Δείξιμος

στίχοι Διαμαντής Παππάς

ερμηνεία Λάμπης Ελληναίος

Πόσο λίγο μ’ έχεις μάθει

κι έτσι μου μιλάς

κάθε λέξη σου κι αγκάθι

για να με πονάς,

η αγάπη σου για μένα

έχει όρια

και στον έρωτά μας βάζεις

περιθώρια.

Ρ

Δεν έχεις μάθει στη ζωή

να εκτιμάς αισθήματα

δεν έχεις δώσει στην καρδιά ποτέ αξία.

Στις φλέβες σου κυκλοφορεί

μια θάλασσα με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 25 Οκτώβριος 2009 στις 11:26 — 13 σχόλια

Ποιητικη γωνια

Στην ποιητικη γωνια
ποιητες και στιχουργοι
μια μικρουλα κοινωνια
μα μεγαλοι δημιουργοι.

Στην ποιητικη γωνια
εκει κολλησα και ‘γω
να διαιβαζω με μανια
μα και να δημιουργω.

Σαν διαιβαζω παει το αγχος
γινομαι ταξιδευτης.
Με τις σκεψεις μου μοναχος,
τι να λεει ο ποιητης.

Μεσ’ των στιχων τη λατρεια
χιλιοι δυό υπαρχουν λογοι
αδεια τα ψυχιατρεια
ανεργοι οι ψυχολογοι.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 24 Οκτώβριος 2009 στις 23:20 — 15 σχόλια

όταν ο ήλιος για μένα, δύση

τον ήλιο αντίκρισα στο πρώτο βλέμμα

θεέ μου αγάπησα δεν είναι ψέμα

αυτόν τον ήλιο θέλουν να σβήσουν

μες το σκοτάδι να με αφήσουν

όταν ο ήλιος για μένα, δύση

κανείς μην κλάψει να μην , δακρύσει

όποιους αγάπησα μ’ έχουν, πληγώσει

και έδινα αγάπη χρηστέ μου, τόση

λόγια μεγάλα πολλά μου είπαν

μα όταν πονούσα όλοι τους λείπαν

μιλούν για αγάπη μα με προδώσαν

όλα τα πήραν όμως δεν δώσαν

όταν ο ήλιος για μένα,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 24 Οκτώβριος 2009 στις 19:30 — 12 σχόλια

Αγέρας Ζαγορίτικος

Αγέρας Ζαγορίτικος
Μου έταξε τα άστρα
Καημός Ανατολίτικος
Μου γκρέμισε τα κάστρα

Ήρθες και’συ με τ’όνειρο
Να με αναστατώσεις
Να με κρατήσεις όμηρο
Τάχα για να με σώσεις

Στο κομπολόι μου ζωή
Του σ’αγαπώ μια χάντρα
Που θα πετάξω ‘να πρωί
Στου Βίκου την χαράδρα

Αγέρας Ζαγορίτικος
Άνοιξε τα φτερά μου
Μα έρωτας πολίτικος
Πόνεσε την καρδιά μου

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 24 Οκτώβριος 2009 στις 13:30 — 14 σχόλια

τσιγαρονοσταλγια

Ποσο μου λειπει η μυρωδια

τσιγαρο καπνισμενο,

αχ, δε μυριζει οπως παλια

σαν στη δουλεια πηγαινω.

Τωρα πια τα πρωϊνα

διχως την τσιγαριλα

ειναι τοσο βαρετα

σαν δεντρο διχως φυλλα.

Τοσα χρονια οπου πηγαινα

συνηθισε η μυτη

τσιγαρο να καιγεται αναβα,

ακομα και στο σπιτι.

Μα εγω ομως αντιστεκομαι

και χω καλα κρυμενη

μια γοπα στο ποροφολι μου

εχω φυλαγμενη.

Και καθε λιγο την εβγαζω

στα κρυφα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 21:48 — 15 σχόλια

Δωδεκα παρά

Το ειπαν οι γραφες το λενε κ’ οι παπαδες

πως ερχεται ο αντιχριστος, η συντελεια του κοσμου

το λενε και στη γειτωνια ολες οι γιαγιαδες

γι’ αυτο μην αντιστεκεσαι το φιλι σου δωσμου.

Δωσμου μικρη μου την χαρα

μην τη κρατας γλυκια μου

η ωρα δωδεκα παρα

πεσε στην αγκαλια μου.

Τι και αν ειναι πρωτο ραντεβου

και λενε πως δεν κανει

της κοινωνιας τα ταμπου

μας εχουνε τρελανει.

Κακο δεν ειναι να αγαπας

ουτε και ν’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 21:45 — 12 σχόλια

ο παππους των ονειρων

-Καλημέρα παππού...ουφ τι ώρα είναι?

-Καλημέρα γλυκιά μου, είναι μόλις 8 το πρωί και μέρα Κυριακή.

Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνια? Συνήθως τις Κυριακές ξεκουράζεσαι

Μέχρι της 11, και 12 μη πω. Είσαι καλά?

-Όχι και τόσο… να φτιάξω καφεδάκια θες παρέα?

-Το ρωτάς? Φέρε τα στην αυλή.

-Εφτασεεε 2 μέτριοι διπλοί, ορίστε παππού.

-Στην υγειά μας μικρή μου.

Λοιπόν τι έγινε είδες κανένα κακό όνειρο?

-Όχι όλα καλά, απλός αισθάνομαι λίγο… πώς να το πω,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 12:49 — 3 σχόλια

Φυλακισμένες ματαιότητες

Στην ιδια πάντα στάση ο χρόνος προσμένει.

Απομακρύνεται.Τελειώνει.Αργά και γρήγορα.

Πάντα σταθερά.Ανακατεμένος με μυστήρια.

Μυστήρια γεγονότα.Μυστήρια όνειρα.

Κοιτάζει μόνιμα πίσω.Τρέχει πάντα μπρος.

Χωρίς σταματημό.Μπερδεμένος στη συνήθεια.

Δεν υπάρχει στιγμή να χωρέσει.

Δεν μπορει να πάψει να ζητά.

Διχασμένος εξαφανίζει.Ανήμπορος εξατμίζεται.

Και καταιγίδα γινέται.Χωρίς νερό.Χωρίς κεραυνούς.

Ανελέητα πέφτει.Μαστιγώνοτας κατ' επανάληψη

τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 23 Οκτώβριος 2009 στις 11:36 — 12 σχόλια

Της ΔΕΗ διακοπή....

Ρεύματος έχουμε διακοπή

κι έτσι δεν έχω τι να κάνω,

χωρίς καθόλου ! να νιώσω ντροπή

φτιάχνω στο νού μου αυτό το πλάνο..

Στο φως των κεριών θα περιμένω

να έρθουν τα ρεύματα ξανά

στο σκότος γράφοντας δεν έχω φρένο

τρέχουν οι στίχοι μου σα ζωντανά !

Για να ξεφύγουμε από τα ίδια

που λέμε συνήθως, -κι είναι σωστά-,

θα σας μιλήσω για τα @ρχίδ@α

κι ας με βάλετε όλοι μπροστά !!

Είναι του άντρα τα στολίδια

μεγέθη διάφορα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 22:00 — 13 σχόλια

κομήτης

Άγαλμα άγριο μορφή της Κίρκης

το όνειρό μου μάτωσες

Στην άκρη χάθηκες της Βερενίκης

Φωτιά στη σκέψη άπλωσες

Να ρθω με φώναξες στ αστέρια

Μαλλιά λυτά χρυσός κομήτης

Με κάψανε τα δυο σου χέρια

θύμα είμαι εγώ και θύτης.

Μίλια χιλιάδες μακριά σου

Χαμόγελο μικρή κουκίδα

Χτυπάει ακόμη η καρδιά σου

Μες το μυαλό μου πικρή ακίδα

Στο σύμπαν μόνος χωρίς εξάντα

Κλείνω τα μάτια κοιτώ επάνω

Το ίχνος σου άφησες για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 21:28 — 13 σχόλια

Καρδιά πικραμένη...

Ήπιες καρδιά μου για άλλη μιά φορά
πικρό σφηνάκι, το είχαν προσφορά.
Τζάμπα στο δώσανε, πολύ φθηνά
κλαίς μόνη τώρα, τα δειλινά...

Πιές το καρδιά μου, πιές το ποτήρι
να μη χαλάσεις πάλι χατήρι,
μείνε στον πόνο να ψιθυρίζεις
αυτά καρδιά μου που εσύ γνωρίζεις...

Τι πόνους περνάς, καρδιά πικραμένη
τι άλλο ακόμα κακό σε προσμένει,
γίνε καρδιά μου γρανίτης σκληρός
να σπάσει ο πόνος, ο σιωπηρός...

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 20:20 — 15 σχόλια

Από κει ας φύγει

Λαχανιασμένες μνήμες

Προσπαθούν να εκσυγχρονιστούν

Για να δικαιολογήσουν

Την ύπαρξή τους.

Λέω να τις κηδέψω.

Τα παραλέω;

Δεν θέλω να τις κρατάω

Να τις πιπιλάω

Σαν βόμβα στο μυαλό

Και το στόμα.

Δεν έχω το χρόνο

Ούτε τη διάθεση

Να θυμάμαι τίποτα.

Θέλω να ξεχαστώ

Να αφαιρεθώ

Στην σημερινή

Προσωπική μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 11:54 — 11 σχόλια

comic story

……είχε νυχτώσει πια και εσύ δεν φαινόσουν πουθενά

Η ματιά μου έσκιζε το σκοτάδι βαθιά σε κάθε της κίνηση

Δεν κυκλοφορούσε ψυχή αυτό το βράδυ, άρχισα να ανησυχώ

Και αυτό δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα

Η υπομονή μου χτυπούσε αθόρυβα στον αριστερό μου καρπό

Μέσα στη μεταλλική της κάσα.

Η ώρα είχε περάσει

Την είδα πάνω σε ένα ποδήλατο να χάνετε στο βάθος του δρόμου.

Μια ομίχλη άρχιζε να ζωγραφίζετε στο σκηνικό

Και εγώ έμοιαζα να χάνομε μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 11:08 — 10 σχόλια