Ένας κόσμος σκοτεινός...

[Στιχοπλάστης]

Η 'άλλη πλευρά' μ' αποζητά απ' όταν είμουνα μωρό
πάντα με τριγυρίζανε πνεύματα και αγερικά,
για σκοτεινά παράδοξα μνήμες έχω σωρό
καλά γνωρίζω των νεκρών τα οδοιπορικά..

Τόπους ενεργειακούς, νεραϊδομονοπάτια
χωρίς να καταλάβω πως, νιώθω μές την ψυχή μου,
κοιτάζω κύμματα φωτός με σφαλισμένα μάτια
στοιχειώματα παρακαλούν να πάρουν την ευχή μου..

Έρχονται και με βρίσκουνε, συχνά μ' αποζητούνε
τα ασταθή κατάλοιπα όντων που έχουν ζήσει..
Με τη θλιμμένη αύρα τους θέλουν να συζητούνε
γι' αυτά που κάποτε εν ζωή, είχαν πολύ μισήσει..

Τα πιό πολλά ειναι αδύναμα χωρίς σκοπό και τάξη
που μόνο εγώ ο δύστυχος βλέπω να γυροφέρνουν,
καίρια τους στιγμάτισε μιά στρεσσογόνα πράξη
και τ' άθλια υπολείμματα σ' αυτό τον κόσμο σέρνουν..

Με μαγνητίζουν εχθρικοί τόποι και τα σκοτάδια
σπίτι μου νιώθω τα βουνά και τις σπηλιές γιατάκι,
περνώ νύχτες σε έρημα και σκοτεινά λαγκάδια
στο πλάϊ κάποιου χείμαρρου τ' ανώμαλο χαντάκι..

Και φυσικά, αντάμωσα όλα αυτά τα χρόνια
κάποια, ελάχιστα, στοιχειά με περισσή κακία
της πώρωσης ξεράσματα, αντίθρησκα δαιμόνια
να σου ρουφήξουν την ψυχή, μόνη τους προσδοκία..

Το πιό κακό από αυτά βρίσκεται στο Παγγαίο
το όρος με τον άργυρο και τους κρυμμένους μύθους,
εκεί μόνο τη συναντώ, ίσως νά 'ναι μοιραίο
βγαίνει από την κόλαση και από αρχαίους λίθους..

Ξάστερος είναι ο ουρανός, ήλιος κυριαρχεί
χύνεται σ' όλο το βουνό της φύσης η απλοχεριά..
Ξάφνου σηκώνεται άνεμος όμορφος στην αρχή
γρήγορα γίνεται υγρός, θολώνει η ξαστεριά..

Πυκνή ομίχλη έρχεται και με περικυκλώνει
στην πλάτη νιώθω μυρμηγκιά το σβέρκο μου μουδιάζει
ψιλή φωνή, δαιμονική, το αίμα μου παγώνει
ο σατανάς νά 'ρθε στη γη, το σκηνικό μου μοιάζει..

Πίσω μου ακούγεται, γελά, μες την ομίχλη σκούζει:
"Έλα κοντά μου να σου πω για τη μαμά σου κάτι.."
πρασινοκίτρινος καπνός που αργά τα μάτια τσούζει
απλώνεται από μπροστά, πνίγει το μονοπάτι...

Γνωρίζω ομως τα κόλπα της και δεν γυρνώ προς τη φωνή
απ' τον πατέρα μου η γιαγιά, μου τό 'χε πει οταν ζούσε..
Να πάω προς το μέρος του ο δαίμονας αδημονεί
αιώνια, αν τό 'κανα, θα με απομυζούσε..

"Έλα μπροστά μου να μου πείς ! βδέλυγμα της ερήμωσης
δεν θα σε δω κατάματα, δαιμόνιο μοχθηρό !.."
Αυτή ειναι η εκτόνωση της τρομερής αντάμωσης
μακρυά μου φεύγει το στοιχειό με γέλιο ζοφερό..

Φορές τρείς ανταμώσαμε μ' αυτή τη χθόνια μορφή
άλλο τη θύμηση αυτή δεν θέλω να σκαλίσω,
άρχισα να τη βλέπω πιά, απίστευτο !!, σαν αδερφή !
κ' ίσως στα μάτια κάποτε θελήσω ν' αντικρύσω....

[Στιχοπλάστης]

Φύλαξέ μου την ψυχή
Θέ' μου, κάνω προσευχή...

[Κατερίνα]

Ροή, εικόνες ,σενάριο...
συναρπαστικό κομμάτι!!!!!!
Γεια σου στιχοπλάστη!!!!!!

[αισχυλος]

i see dead people....

[Ειρήνη]

Λύσε μου σε παρακαλώ αν θες την απορία
αν όλα αυτά αληθινά είναι, ή φαντασία!!!

Είτε το ένα θα μου πεις, είτε μου πεις το άλλο
το Ποίημα Πραγματικά είναι πολύ ΜΕΓΑΛΟ!!!!!!

[Ειρήνη]

Αν στο βουνό μου αντάμωνα, αυτό το χθόνιο πνεύμα,
σε μένα, το ομολογώ, θα κόβονταν το αίμα.

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

[M alive s]

Της αλήθειας απόσταγμα.
Σε μαγείας λαβύρινθους
του σκοταδιού ήχοι και μύθοι
κουρνιάζουν,συναρπάζουν.

[Μίνα]

Mεγαλειώδες!!!!!!!!!!!!!
Την καλησπέρα μου