……είχε νυχτώσει πια και εσύ δεν φαινόσουν πουθενά
Η ματιά μου έσκιζε το σκοτάδι βαθιά σε κάθε της κίνηση
Δεν κυκλοφορούσε ψυχή αυτό το βράδυ, άρχισα να ανησυχώ
Και αυτό δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα
Η υπομονή μου χτυπούσε αθόρυβα στον αριστερό μου καρπό
Μέσα στη μεταλλική της κάσα.

Η ώρα είχε περάσει
Την είδα πάνω σε ένα ποδήλατο να χάνετε στο βάθος του δρόμου.

Μια ομίχλη άρχιζε να ζωγραφίζετε στο σκηνικό
Και εγώ έμοιαζα να χάνομε μες τις σκιές της νύχτας
Έπρεπε να περιμένω εκεί ακίνητος, δεν ξέρω γιατί
Είχα ξεχάσει τι ρόλο έπαιζα σ’ αυτή την ιστορία

Άρχισε να βρέχει, αλλά ήμουν καλά προστατευμένος
Κάτω από το μακρύ αδιάβροχο και το καπέλο μου
Η βροχή άρχισε να ξεπλένει το χρώμα από τους τοίχους και τα πεζοδρόμια
Ένα μελανό ποτάμι γλιστρούσε στους υπονόμους
Και όλα άρχισαν να γίνονται διάφανα, μαζί μ’ αυτά κ’ εγώ

Μ’ ένα σάλτο βρέθηκα στο διπλανό σκίτσο, ουφ παραλίγο να εξαφανιστώ!

Και εδώ μόνος μου?! Δεν έβλεπα κανένα. (το σκιτσογραφο μου μέσα) σκέφτηκα
Περπάτησα για λίγο και αφού έστριψα σε μια γωνία βρέθηκα πάλι εκεί
Που περίμενα εσένα! Μα ποια ήσουν τέλος πάντων? Δεν μπορούσα να θυμηθώ.

Στήθηκα εκεί μην έχοντας κάτι άλλο να κάνω.
Ξαφνικά μου ηρθε η επιθυμία να καπνίσω
Κοίταξα στη μέσα τσέπη του αδιάβροχου, βρήκα ένα πούρο και σπίρτα.
Το άναψα, πήρα δυο τρεις βαθιές τζούρες και φύσηξα.
Η καύτρα λαμπίριζε κόκκινη στο σκοτάδι καθώς την έτριβα στον τοίχο
Να φύγει η στάχτη.
Με έκπληξη παρατηρούσα τον τοίχο να καίγεται σε εκείνο το σημείο
Και από κάτω έβλεπα την επόμενη σελίδα!
Αυτό κι αν είναι εξέλιξη, έχουμε και λέμε λοιπόν.

Με εργαλείο αυτό εδώ το πούρο πρέπει να φτάσω στο τελος
Πρέπει να μάθω πως βρέθηκα εδώ και πια είναι αυτή που περιμένω.
Μου φαίνεται πώς αυτή θα είναι μια ιστορία γεμάτη τρύπες…

Άρχισα σιγά σιγά να καίω τις σελίδες και να περνώ από μέσα
Που και που άκουγα βρισιές, ποιος ξέρει θα έκαψα κάποιον
Η έβριζε ο σκιτσογραφος αλλά δεν σταματούσα

Το πούρο τελείωνε και δεν ήξερα ακόμη πόσο είχα τρυπήσω
Μα πλησίαζα και να αυτή φαίνεται να είναι η τελευταία
Μα..
Το πούρο έσβησε και τα πάντα σκοτείνιασαν.

Η γραμματέας μπήκε στο γραφείο του διευθυντή
Τον βρήκε να κοιμάται με τα μούτρα πάνω στο γραφείο

Κύριε διευθυντά του φώναξε και τον σκούντησε..
Μμμμμ εε τι έγινε μουρμούρισε καθώς σηκωνόταν

Σας άφησα να διαβάσετε to καινούργιο comic
Μα τι κάνατε.. σας πήρε ο ύπνος

Κοίταξε στο γραφείο του
Το μισό είχε γίνει μούσκεμα από ένα ποτήρι χυμένο νερό
Και το άλλο μισό καμένο από το πούρο που κρατούσε ακόμη στο χέρι του

Γαμοτο αναστέναξε.. . και δεν έμαθα τι έγινε στο τέλος!?

Προβολές: 35

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 11:54
το σκιτσογράφο μου μέσα...

φοβερό!
Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 13:29
Απιθανο!!!
Σχόλιο από τον/την M alive s στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 15:30
Διψασμένη φαντασία
οδηγεί,ακολουθεί,δημιουργεί.
Σκιαγραφεί και σκιτσάρει ανάγκες.
Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:56

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:56

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:57

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:58

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:58

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 16:59

Ωραία κόμικ-ιστορία....
Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 22 Οκτώβριος 2009 στις 20:22
Πολύ καλό!

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services