Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Προμηθέας

Χάθηκε η ανάσα μου-- στο βάθος των ματιών της
λιώνει ο χρόνος μυστικά-- στην άκρη των χειλιών της

Αιώνια ακίνητος-- στολίδι της δεμένο
στο τελευταίο της φιλί-- κάθε φορά πεθαίνω

λάβα με φως με σμίλεψαν --και δάκρυ με ποτίζει
το σύμπαν και χίλιες ζωές --το χάδι της αξίζει

πριν και μετά απ τη ζωή -- στο δόκανο, θα μάθω
τον κόσμο από τα μάτια της-- κάθε στιγμή να πλάθω

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 17:20 — 13 σχόλια

Τραγούδια και ποιήματα

Τραγούδια και ποιήματα

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Δεν τα θέλω τα τραγούδια μας

Ηρωικά και αισιόδοξα

Που εξυμνούν απλήρωτες θυσίες

Λουλούδια θερμοκηπίου,

ανάπηρα χωρίς αρώματα

Δεν τα θέλω τα τραγούδια μας

Σειρήνες εφησυχασμού

Ποταμόπλοια σε θερινά ποτάμια

Πυροφάνια σε ήρεμες θάλασσες

Φτάνει πια

Η αρμύρα διαβρώνει τις ζωές μας

Θέλω τα ποιήματά μας

Σκουριασμένα σίδερα στις προκυμαίες

Να δένουν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 14:47 — 13 σχόλια

Η ζαφειρενια κι ο κουρσαρος (παιδικο παραμυθι)

Ζουσαν καποτε σε χωρα μακρινη

μια μικρη κοπελα που εκλαιγε ζαφειρια,

κι ενας ομορφος και νεος πειρατης

που καρδιες κουρσευε σ΄ολα τα ταξιδια.

Οπως εβγαινε της πούλιας ο χορος

η κοπελα ξενυχτουσε στο λιβαδι,

τα ζαφειρια απ΄τα ματια της, σωρος

τρεμοπαιζαν και φωτιζαν στο σκοταδι.

Κι ετσι περναγαν τα χρονια στη σειρα

μα η πουλια τα ζαφειρια ειχε ζηλεψει,

και φιρμανι εστειλε στον πειρατη

τα δυο ματια της κοπελας να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 9:43 — 11 σχόλια

Αστόρια (ε )

Απόψε στην Αστόρια

σκορπά ο αγέρας βόρεια

την κάθε μας ελπίδα

σκορπάει την καρδούλα μας

σα νοσταλγ' ή ψυχούλα μας

την όμορφη πατρίδα

Ριζώσαμε στα όνειρα

και μέσα στα λασπόνερα

της άχαρης ζωής μας

Ριζώσαμε μες τη φωτιά

εδώ στη μαύρη ξενιτιά

στην πίκρα της ψυχής μας

Απόψε στην Αστόρια

σε bar σ'εστιατόρια

γράφουμε Ιστορία

Κρύβοντας το βαρύ καημό

κάτω απ'το γκρίζο ουρανό

στα χιόνια και στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 8:24 — 15 σχόλια

ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ Ο ΠΟΝΟΣ (Από την 12η συλλογή)

Κόκκινο δάκρυ κύλισε ,

απόψε , σαν το αίμα ,

αχ Θεέ μου να ‘ταν ψέμα ,

πως φεύγει την αυγή ,

το μάγουλο μου φίλησε ,

σαν τη φωτιά με καίει ,

με την καρδιά να κλαίει ,

στο ύστερο φιλί .

Ρεφ.

Πήρες αγάπη μου γλυκιά , της ξενιτιάς το δρόμο ,

μα πες μου σε ποιο νόμο , ν’ ακούσει η καρδιά ,

ποιος νόμος πες μου το μπορεί , τον πόνο μου να νοιώσει ,

το δάκρυ να στεγνώσει , ματιάς που αιμορραγεί .

Κόκκινο δάκρυ κύλισε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 19 Νοέμβριος 2009 στις 7:00 — 9 σχόλια

ζιου ζιτσου και καρατε

Ποια ειναι αυτη που με κοιταει

και με ποιο τροπο θα τη ριξω

τι ειναι αυτο που με κραταει

και δε μ’ αφηνει να ορμηξω;

Ζιου ζιτσου κανω χρονια

και στο καρατε μαυρη ζωνη

κι αδιαφορο αν ειναι μονη

ή καποιον εχει στα σεντονια.

Εγω θα παω, δεν θα διστασω

τοσα χρονια ζιου ζιτσου

καρατε τζουντο και νιτζιτσου

κι ας ειναι γκομενα του Μητσου

που ‘χει την οψη νταλικερη

και τα κιλα μου στο ‘να χερι.

Ποια ειναι αυτη που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 23:51 — 12 σχόλια

ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΑ;

Το σύννεφο σε πήρε και έγινες βροχή…

κι απέμειναν οι στάλες, να σκίζουν τη σιωπή!

Καράβι χτυπημένο στα βράχια η ψυχή…

κι εγώ να επιμένω, σε μια καινούργια αρχή!

Φευγάτα καλοκαίρια, χαμένη διαδρομή,

σπαθιά γίναν τα χέρια, φαρμάκι το φιλί…

του έρωτα νυχτέρια, εικόνα μακρινή…

κι οι πεθυμιές νυστέρια που σφάζουν το κορμί!

Μισάνοιχτη η γρίλια, στου νου μου το περβάζι…

Σκορπίσανε τα θέλω μα…ούτε που με νοιάζει!

Ποια νύχτα, ποιο φεγγάρι,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 22:15 — 8 σχόλια

ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΦΙΑ

ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΦΙΑ

Είχε μεγάλα κέφια,

όταν σ’ έφτιαχνε ο Πλάστης,

ή μάλλον ο μπαμπάς σου,

ήταν ζαχαροπλάστης.

Συμπάθα με που είμαι,

λιγάκι ανοιχτομάτης,

όμως δε το κρύβω,

ότι βαστώ χωριάτης.

Για χάρη σου να γίνω,

μπορώ και αστροναύτης,

βοήθα να μην είμαι,

φτωχός καντηλανάφτης.

Κι άμα καταλήξω,

μαζί σου ένας μπερμπάντης,

σ’ αυτό δε χρειαζόταν,

να ‘μαι κανένας μάντης.

+… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 14:35 — 17 σχόλια

ερωτικη επιστολη

Χαρα μου!!,

Μονακριβη μου θλιψη.!!

Τουτες οι λιγες λεξεις ερχονται να σ΄ανταμωσουν,

σαν τους αρμους της βαρκας μου που πλεει,

σ΄εναν αλλιωτικο ωκεανο αισθησεων.

Στη στερνη μου αναθυμια

παλι ξεπροβαλες.

Αγερωχη ως ησουν...

σαν που γενηθηκες, να σ΄εχω..

καθως, γεννιουνται τα ονειρα

στις κουνιες των νηπιων.

Σημερα φυσσαει ενας αλλιωτικος αερας.

θαρρεις της σκεψης ,γερνουνε

τα γιασεμια..,ολανθιστα,

και οι γαζιες.

Αποψε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 14:00 — 12 σχόλια

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΥΓΑ...

Βρε είσαι μια γυναίκα-γυναίκα του καυγά,

είσαι εσυ γυναίκα-γυναίκα του μπελά,

μπλέκεις πάντα-πάντα σε καυγάδες,

και με βά-βάζεις σε μπελάδες....

Τρέ-τρέχω και πληρώνω,

και τη τσέ-τσέπη μου ξηλώνω,

με το τί-τίποτα αρπάζεσε,

και μαλιό-μαλιόκουβαριαζεσαι.....

Κάθε μέρα με τη γειτο-γειτονιά τα βάζεις,

ύστερα μου λες κανέ-κανένα δεν πειράζεις,

τι θα γί- γίνω εγώ με σένα,

δεν ταιριά-ταιριάζεις με κανένα....

Κι όλο υπόσχεσε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 9:19 — 17 σχόλια

Για μας

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν και τολμούν...

Μη σε νοιάζει τώρα τι περνάμε

και μι’ αγάπη δύσκολα κρατάμε

θάρθουν άλλες μέρες όπου νάναι

με τραγούδια και χαρές.

Μη ακούς τριγύρω μας τι λένε

δεν μπορώ τα μάτια σου να κλαίνε

είμαι εγώ κοντά σου και θα κάνω ότι θες.

Ρ

Για μας, αυτή η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 9:00 — 10 σχόλια

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΜΟΥΣ Η ΚΑΡΔΙΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ 12η ΣΥΛΛΟΓΗ )

Από την πρώτη τη στιγμή ,

στης σχέσης την ευθεία ,

νόμοι και περιορισμοί ,

της άλλαξαν πορεία .

Ρεφ.

Γιατί στη σχέση , μάτια μου , οι νόμοι καταργούνται ,

όλα , στους δρόμους της καρδιάς , πορεύονται – κινούνται ,

σαν είν’ οι δρόμοι μας κοινοί , ψηλώνει και ανθίζει ,

μα σαν αλλάξεις την γραμμή , χάνεται και ξεφτίζει .

Τις ώρες που ‘μαστε μαζί ,

θέλεις να τις ορίζεις ,

ώρες στο χάδι , στο φιλί ,

θέτεις και μ’ εξοργίζεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 8:06 — 11 σχόλια

Στης μoναξιάς μου το κελί

Στης μoναξιάς μου το κελί

Χώρεσα τη σιωπή μου

Κι ένα κλεμμένο σου φιλί

Να σ’έχω κει μαζί μου

Νά’χω να oνειρεύομαι

Τις μέρες και τις νύχτες

Αγάπη σαν παιδεύομαι

Απ’τις δικές σου πίκρες

Και με τραγούδια θλιβερά

Θα σβήνω τον καημό μου

Μέχρι ν'ανοίξω τα φτερά

Και βρω τον εαυτό μου

Στης μoναξιάς μου το κελί

Χώρεσαν αναμνήσεις

Και της αγάπης τα γιατί

Που θέλουν να γυρίσεις

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Νοέμβριος 2009 στις 2:00 — 13 σχόλια

Οι Κερκόπορτες του νου

Οι Κερκόπορτες του νου

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Η Όραση και η ακοή αλώθηκαν.

Οι ήχοι, καβαλάρηδες κυμάτων,

Νύχτες μοναχικές κουρσεύουν

Στων κοριτσιών τα προσκεφάλια.

Οι εικόνες, καβαλάρηδες σημάτων

Πόθους αρχέγονους στρεβλώνουν

Στων αγοριών τα λευκά σεντόνια.

Κερκόπορτες τα αυτιά και τα μάτια

Στου μυαλού το κάστρο

Δούρειοι ίπποι της αλλοτρίωσης

Παραστρατημένες κορασίδες

Των καναλιών της παραπληροφόρησης

Όμως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Νοέμβριος 2009 στις 20:46 — 12 σχόλια

Απελπισίας πράξη

Απελπισίας πράξη ο έρωτας.
Με ρούχα διάφανα και βλέμματα γυμνά.
Ξεγλιστρά σαν απιστία,σαν αμαρτία.
Παλεύει με ψυχικές ισορροπίες.
Τρομάζει με τους αλαφιασμένους λογισμούς.
Ξορκίζει ότι ο νους αγγίζει.
Ικετεύει μιας σκιάς το άγγιγμα.
Το ανεξέλεγκτο,το απρόβλεπτο,
το ασχεδίαστο χάδι.
Με τις ανατριχίλες να σμίξει.
Χωρίς περιορισμούς και πλαίσια
να τις αναθρέψει.Μαζί τους να παίξει.
Και πάνω τους να γείρει.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 17 Νοέμβριος 2009 στις 11:17 — 19 σχόλια

ΜΟΝΑΞΙΑ

Γεύση πικρή στα χείλη μου αφήνει

ζωή γραμμένη σε κρυφά βιβλία ,

βουνό το κύμα , σε μικρή σχεδία ,

στης μοναξιάς μου πνίγομαι τη δίνη

σε σκοτεινές του αύριο στοές

κι οι φίλοι μου αχνές σκιές .

Ρεφ.

Λουλούδια μωβ της μοναξιάς ,

του κήπου μου γεμίζουν τις αλέες ,

φευγάτες τώρα οι παρέες

και συντροφιά τ’ αστέρια της νυχτιάς

κενό στα βάθη της καρδιάς

άδεια η σκέψη κι η ματιά μου

τις βλέψεις και τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 17 Νοέμβριος 2009 στις 10:37 — 11 σχόλια

Σαν το χταποδι

Αχ μη ρε Γιαγκο με πονας

αλλα μη σταματας

γιατι ειναι ωραιο.

Βαλτο μου ολο και μη λογας

ακομη και αν φωναζω κι’ αν κλαιω.

Κατσε ρε φροσω ολο μιλας

ολο κουνιεσαι και ξεγλιστρας

πως να τον βαλω;

Κατσε ακινητη μια στιγμη

να βρω του κορμιου σου τη ρωγμη

αλλιως θα στα ψαλω.

Ολο κουνιεσαι με ‘χεις κουρασει

σταματα να κανεις σαν το χταποδι

το στοχο ψαχνω που εχω χασει

την μια βρηκα γονατο την αλλη ποδι.

Μα τι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 23:00 — 12 σχόλια

Στην κούνια της ζωής

Τα όνειρα μας βάζαμε στην κούνια της αυλής

φτιαγμένη απο σανίδες κ'ενα παλιό σχοινί

νομίζαμε πως έφτανε ενα γερό κλαδί

τους πόθους να κρεμάσουμε ολάκερης ζωής

Οι Φωνές μας κελαηδήσματα της άνοιξης πουλιά

τα γέλια ανθοβόληζαν στου δέντρου τα κλαδιά

μ'αγιόκλημα ραντίζαμε τα φύλλα της καρδιάς

και τους καημούς αφήναμε στον κόρφο της γιαγιάς

Γοργά ο χρόνος πέρασε μαζί του κ'η αλήθεια

στης ανάγκης τον βυθό μείναν τα παραμύθια

τα όνειρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ιωαννα χανιωτακη στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 18:16 — 12 σχόλια

Υμνος στη σεληνη

Σεληνη μου ολογιομη
φεγγοβολας ακομα,
κι ολα ανθιζουν τα θαμπα..
μες της νυχτιας το δωμα.

Δεν ειναι, που ξορκιζονται
στο φως σου οι ερινυες,
κι οι τροβαδουροι αντρειεψαν,
υμνωντας τη φεγγια σου,

Ειναι ,που παν΄στη σκονη σου
μερευουν οι μανιες,
κι ερωτες μας λουζονται,
σαν κωμες,στη φωτια σου.

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 18:06 — 10 σχόλια

Σκέτη τρέλα ... και ψυχή

Έβαλα στη ζυγαριά

Την αλήθεια

Και τη λογική

Κι είδα

Πως ειχανε χάσει

Τα ζύγια τους

Η αλήθεια

Στην ασφαλή

Κι η λογική

Στην επικίνδυνη ζώνη.

Έκπωτες

Κι ενεργές

Ισορροπίες.

Χαμένες

Στο δικό μας

ξεκάθαρο όνειρο.

Που πουλάει τρέλα

Και ψυχή .

Σκέτη.

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 12:53 — 14 σχόλια