Στο συρτάρι τα μάτια μου χαιδεύουν

κιτρινισμένο κι άγραφο χαρτί

του μυαλού μονοπάτια ζωντανεύουν

να δώσουν θέλουν χρώμα και ζωή



πιάνω μια λέξη στον αέρα, μου ξεφεύγει

την κυνηγάω στο δρομάκι το στενό

βρίσκει τις φίλες της κρυμμένες και θαρρεύει

αρχίζουν μπρός μου παράξενο χορό



Ερχετε μία με χαιδεύει, με φιλάει

άλλη μου κλείνει το μάτι πονηρά

με χίλιες σκέψεις το νού μου έχουν πάρει

μα το χαρτί στη σιωπή του με… Συνέχεια

Το δάκρυ απόψε τ'ουρανού
ξέπλυνε την ψυχή μου
με καθάριο τώρα νού
βλέπω την ύπαρξη μου

Στο πρώτο αχνοφέγγισμα
τα μάτια μου ανθίσαν
πινέλο τα ματόκλαδα
στον ήλιο βουτηχτήκαν

Και πήραν χίλια χρώματα
με μαεστριά και χάρη
έβαψαν τα καμώματα
που 'χα στο μαξιλάρι


Της Ιριδας η πινελιά
στο Είναι μου σαν στάζει
ουράνιο τόξο αγκαλιά
και η ψυχή γιορτάζει..

Τα όνειρα μας βάζαμε στην κούνια της αυλής

φτιαγμένη απο σανίδες κ'ενα παλιό σχοινί

νομίζαμε πως έφτανε ενα γερό κλαδί

τους πόθους να κρεμάσουμε ολάκερης ζωής



Οι Φωνές μας κελαηδήσματα της άνοιξης πουλιά

τα γέλια ανθοβόληζαν στου δέντρου τα κλαδιά

μ'αγιόκλημα ραντίζαμε τα φύλλα της καρδιάς

και τους καημούς αφήναμε στον κόρφο της γιαγιάς



Γοργά ο χρόνος πέρασε μαζί του κ'η αλήθεια

στης ανάγκης τον βυθό μείναν τα παραμύθια

τα όνειρα… Συνέχεια

Στα όνειρα μου ακροβατώ
τη νύχτα μ' αστέρια τα κεντώ
τη μέρα έρμαια στο βοριά τ' αφήνω
με δειλία και δάκρυα τα ντύνω

Σαν πουλιά τρομαγμένα φεύγουν πετάνε
τη νύχτα θαρρεμένα σε μένα γυρνάνε
τρυφερά τα παίρνω στην αγκαλιά μου
και στολίδια τους πλέκω τα σωθικά μου