Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Απόψε που σε χάνω

Αφιερωμένο στην Ειρήνη

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Αχ ο ήλιος έχει δύσει

και δεν βρήκαμε μια λύση

φεύγει η μέρα θα χαθείς κι εσύ.

Κόπηκαν τα γόνατα μου

σαν τρελή χτυπά η καρδιά μου

κάνε κάτι νάμαστε μαζί.

Ρ

Απόψε που σε χάνω

δεν ξέρω τι να κάνω

γκρεμίζονται μπροστά μου

όλα τα όνειρά μου.

Απόψε που σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 8:30 — 9 σχόλια

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (Από τη Συλλογή 7Δ)

Διψάς καρδιά κι η προσμονή ,

αιώνας μοιάζει , σαν πορεία της ερήμου ,

πονάς και λιγοστεύει η υπομονή ,

σ’ αστερισμούς ψάχνεις στης νύχτας τη σιγή ,

πυξίδα στου τοξότη – του διδύμου .

ρεφ.

Άνοιξη της καρδιάς ,

μακραίνεις μες τη δίψα της ψυχής μου ,

η όαση στα μάτια μου φευγάτη ,

άνοιξη της καρδιάς ,

άνθισε σαν τα ρόδα της αυλής μου ,

μη γίνεις φάντασμα κι οφθαλμαπάτη .

Στη ράχη μιας καμήλας περπατάς ,

κράζεις -… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 16 Νοέμβριος 2009 στις 7:23 — 10 σχόλια

ΑΝΔΡΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΝΔΡΟΠΡΕΠΕΙΑ

Τα θέλεις όλα τέλεια,
κάθε λάθος συντέλεια,
δείξε λίγη αμέλεια,
για τη κοινή ωφέλεια.

Σ’ αυτή τη περιπέτεια,
πολέμησε τα αίτια,
μη πέφτεις σε προπέτεια,
με φτηνά περικέτια.

Άλλο πράγμα συνέπεια,
κι άλλο ανδροπρέπεια,
κάθε σου επιρρέπεια,
μη καταντάς απρέπεια.

+ 15/11/09
Στο λατρεμένο πατέρα μου,
που ανέβηκε στους ουρανούς,
την 28/2/1998.
Παντελής Σ…
.

.

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 19:40 — 14 σχόλια

Ονείρατα θαλασσινά

Ονείρατα θαλασσινά

Απόψε με σαλπάρουν

Και σε λιμάνια αλαργινά

Μαζί σου θα με πάρουν

Με ταξιδεύουν στα βαθιά

Νερά του έρωτά σου

Του φεγγαριού τα δειλινά

Που έχουν τ’άρωμά σου

Και πλάι- πλάι τραγουδούν

Αδέσποτα δελφίνια

Που την αγάπη μας κρατούν

Στο κύμα της γαλήνια

Ονείρατα θαλασσινά

Κουρσεύουν το μυαλό μου

Και το ταξίδι αρχινά

Μ'αγέρα τον καημό μου

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 19:00 — 16 σχόλια

Ο βαρκάρης

Ο βαρκάρης

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Βαδίζοντας στο δρόμο της συνήθειας

και της αμεριμνησίας

Πάντα εμφανίζεται ο ξερακιανός

βαρκάρης

Ανεμίζοντας απόφαση εκτελεστέα

και αμετάκλητη

Πάντα με υπόκλιση, μας προσφέρει

ευγενικά

Της βάρκας την περίοπτη θέση,

την τιμητική

Και καβάλα σε ήχους υδάτινους

πορευόμαστε

με συνοδεία από ερωδιούς,

νερόκοτες, αγριόπαπιες

και άλλα υδρόβια πτηνά

της Αχερουσίας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 18:19 — 15 σχόλια

Τις νύχτες ένα όνειρο παλιό

Μάτια κλειστά , χαμόγελα σβηστά

και σιωπές νοήματα γεμάτες

στιγμές που δεν τολμήσανε να 'ρθουν

πρόσωπα λυπημένα κι αυταπάτες.

Τις νύχτες ένα όνειρο παλιό

στις μύτες των ποδιών του περπατάει

διώχνει όλες τις σκέψεις μακριά

και πάντα στο πλευρό μου ξενυχτάει.

Και έρχεται τη μια σιωπηλό

την άλλη ντροπαλό ή θυμωμένο

μα πάνε χρόνια που δεν του μιλώ

που τό 'χω απ' τη ζωή μου ξεγραμμένο.

Τις νύχτες ένα όνειρο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 0:37 — 19 σχόλια

το μακριτερο ταξιδι

Οποιο ταξιδι και να κανω στην ζωη μου

παντα σε κεινο κει ξαναγυρνω

σαν σταυροποδι στης Καλντερας τον γκρεμο

χαζευα τα πουλια στο δειλι

μεχρι που μαυρα πια αναγγελουν...

Το Φως εχαθει! ... το Σκοτος εθεαθει!

κι οσο τα σχηματα τριγυρω καμπυλωνουν

τοτε τραβω το προς τα μεσα μου ταξιδι

κι ουτε πια θαλασσα η γη να χαιρετα

οσα απο παιδι κρυμμενα εχω στην μνημη

τα προσπερνω με το κεφαλι χαμηλα

για να μην χασω τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 0:33 — 12 σχόλια

ο Αποσπερειτης

Παν΄στις σκεπες που ροδιζαν

στο λιογερμα, τα δειλια

Ενας μικρος Αποσπερειτης

τραγουδαει μοναχός.

Τι κι αν στη γειτονια

παρεα εχει αστρα, χιλια

Μοναχος...κι ως τη θαλασσα

δες, φτανει ο αχος

Θυμαμαι ακομα αμυδρα

σαν που΄λεγε η γιαγια μου,

τα βραδια για να κοιμηθω

τουτο το παραμυθι,

στ΄ Αποσπερειτη την αυλη

κρυβονται τα φιλια μου,

εκει που ζωντανευουνε

της νυχτας ολοι οι μυθοι.

Καθε που ερωτευεται

στον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 15 Νοέμβριος 2009 στις 0:18 — 15 σχόλια

Ε Ν Α Δ Α Κ Ρ Υ.!

Θα βασιλέψω το φεγγάρι

στον ουρανό να μην φανεί

για να μη δείχνει την σκιά μου

που περπατάει μοναχή..

Πάει καιρός που σε γυρεύω

εχεις χαθεί και νιώθω μόνη

Ανθρωποι γύρω μου πολλοί

και εγώ στον κάμπο Ανεμώνη..

Με τις σκέψεις μου παρέα

στην αφέγγαρη βραδιά

Λίγο την Αυρα σου να νιώσω

θα γαληνέψει η καρδιά.

Και θα φωνάξω τα φεγγάρια

να ρίξουν φως απ΄ακρη σ΄ακρη

Καθε γωνια του ουρανού

Θάχει Χαράς μου..… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nefeli riga στις 14 Νοέμβριος 2009 στις 23:54 — 29 σχόλια

ωδη στην ιουλιετα

<Του παρελθοντος μια γραφη

κι ενα αγιο γραπτο,

στον ηλιο λογια ανειπωτα

σκαλισε σαν γλυπτο.

Κι οπως οι Αγιοι σαλευαν

να πουν προσευχη τους,

των κοσμων μας τους ερωτες

τους περνανε μαζι τους.

Ακροστιχιες που κειτονταν

τα ΄στερια στο μπαλκονι,

τα λογια τα επουρανια

να κρυψουν στο σεντονι.

Ω!! σαν φαινοσουν ,στεναγμε

πιο ομορφη απ΄το καλλος,

θαρρεις πως καθε σου φορα

σε΄ ρωτευοταν κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 14 Νοέμβριος 2009 στις 11:34 — 9 σχόλια

Τις αμαρτίες

Τις αμαρτίες

Τις αμαρτίες της ψυχής μου

μέσα στο πάγο έχω κλείσει

και ένα δάκρυ αν τον σπάσει

όλες ελεύθερες θ΄ αφήσει

πόσες για εσένα έχω κάνει

τόσες αν βρω θα τις μετρήσω

αν μες τη ζάλη μου δε φτάνει

που άλλες τόσες να τις κρύψω

τις αμαρτίες μου ψυχή μου

μέσα στο πάγο έχω κλείσει

κι αν ένα δάκρυ μου κυλήσει

θα σπάσει ο πάγος

κι όλες ελεύθερες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 23:00 — 10 σχόλια

Νύχτωσε φεγγαράκι μου

Νύχτωσε φεγγαράκι μου

Κι απόψε στην καρδιά μου

Έφυγε η αγάπη μου

Κι ήρθε η μοναξιά μου

Το σπίτι είναι αδειανό

Γεμάτ' απ’τη σιωπή μου

Και τ’όνειρο τ’αλαργινό

Χτίζει τη φυλακή μου

Και δεν περνάει η βραδιά

Με του καημού το δάκρυ

Κι απ’του καιρού την απονιά

Άντε να βγάλεις άκρη

Νύχτωσε φεγγαράκι μου

Κερί σβηστό η ψυχή μου

Απ’το πολύ φαρμάκι μου

Θα σβήσει κι η ζωή μου

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 18:05 — 14 σχόλια

ΑΠΟΨΕ ΜΗΝ ΑΝΑΨΕΙΣ ΦΩΣ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ 7δ)

Λέξεις μη λες , δεν έχουν πια αξία,

αν η καρδιά βαθιά δεν τις πιστεύει ,

κατάλαβα πως έχει σημασία ,

ότι στη ζήση ο καθένας μας γυρεύει .

ρεφ.

Απόψε μην ανάψεις φως ,

κεράκι το φεγγάρι θα ανάψει ,

λέξεις μη πεις τα μάτια θα διαβάσω ,

απόψε μην ανάψεις φως ,

την τελευταία τη ζαριά μου κι ας με κάψει ,

θα παίξω ή θα κερδίσω ή θα χάσω.

Με ενοχές , δεν προχωράνε οι δεσμοί ,

με ψέμα η ζωή δεν νοστιμεύει ,

δεν χρησιμεύουν οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 16:15 — 13 σχόλια

Καταλαβαινόμαστε

Περισσότερο από ποτέ

Μακριά από φόρμες

Και καλούπια,

Περισσότερο από ποτέ

Μακριά από αποδείξεις

Κι εφαρμοσμένες αλήθειες,

Φτιάξαμε ένα μύθο για λίγους

Χωρίς να αμφισβητούμε

Τους μύθους των πολλών.

Ένα μύθο

Που δε χωράει αναλύσεις

Και προβληματισμούς.

Που μέσα στην αλλόκοτη

Ομορφιά της μοναξιάς του,

Καταλαβαινόμαστε .

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 13 Νοέμβριος 2009 στις 12:13 — 12 σχόλια

Οι μάσκες

Οι μάσκες

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Να βάλω σκέφτηκα για σε

Την πιο καλή μου μάσκα

Με το πλατύ χαμόγελο

Με το γραμμένο φρύδι

Με το μεταξωτό μαλλί

Το φιλντισένιο δέρμα

Αυτή που φεγγοβόλαγε

Με το αετίσιο βλέμμα

Ψάχνω μέσα μου βαθιά

Στα ράφια της καρδιά μου

Βρίσκω τις μάσκες στη σειρά

Σαρακοφαγωμένες

Με λυπημένα βλέμματα

Θολές, Ρυτιδιασμένες

Απ’ όνειρα ανεκπλήρωτα

Βαριά βαλαντωμένες

Θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 12 Νοέμβριος 2009 στις 23:46 — 13 σχόλια

Απόσταση να μην κρατάς

Απόσταση να μην κρατάς

Από αυτούς που αγαπάς

Το έχουνε ανάγκη

Η μοναξιά με νόημα

Παιχνίδια παίζ’ ανώνυμα

Πίσω από την πλάτη

Μονάχ’ απ’τον εγωισμό

Χωρίς κανένα ενδοιασμό

Κράτα τις αποστάσεις

Αν θες να βρεις προορισμό

Για το χαμένο σου σκοπό

Τ’όνειρο να προφτάσεις

Απόσταση να μην κρατάς

Και μόνος να μην περπατάς

Έστω και με προφάσεις

Τα μάτια γύρω του ντουνιά

Γεμίσανε με απονιά

Και τέτοιες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Νοέμβριος 2009 στις 7:30 — 13 σχόλια

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ (ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΎ ΜΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ 5η ΣΥΛΛΟΓΗ

Στον ουρανό υψώνω χέρια

κάθε βραδιά σαν προσευχή

πιάνω κουβέντα με τ’ αστέρια

συνομιλώ με τη βροχή.

/././././.

Και λέω τους σαν σ’ ανταμώσουν

πόσο μου λείπεις να σου πούν

γλυκό φιλί μου να σου δώσουν

κι αυτά που μένεις με ρωτούν.

./././././

Κι η θάλασσα γαληνεμένη

μου ψιθυρίζει στο γιαλό

είν’ η ψυχή του κουρσεμένη

δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.

/././././.

Της απαντώ εγώ θα λέω

στ’ αστέρια μα και στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 20:59 — 12 σχόλια

Ερωτικες συμβουλες

Δεν εσταυρωνε γυναικα

στον καλο του τρεχει φιλο.

-Αν μ’ ακουσεις θα 'χεις δεκα

και θα τρως παντα το μηλο.-

Και για να του τ’ αποδειξει

για κυνηγι σαν βραδιαζει

σιγουρος πως θα πηδηξει

μα κι αν οχι δεν πειραζει.

Πρωτο θυμα μεσ’ τον δρομο

εψαχνε ενα τσιγαρο

και χτυπωντας την στην στον ωμο.

-Αμαν θες εγω σ’ αναβω.-

Το πιστευετε ειτε οχι

μαζι φυγανε κι οι δυο

σαν το ψαρι στην αποχη

για φτηνο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 10:46 — 18 σχόλια

Ανακυκλωμένες αναλαμπές

Ανακυκλώνοντας αδυναμίες

να παραιτούμαι αισθάνομαι.

Ελαττωματικές διεξόδους ανακαλύπτω.

Με ντροπές,με φιμωμένες ορμές αντιδικώ.

Καταδικάζω και καταδικάζομαι.

Εκμεταλευόμενη την αλαζονεία τους,

τις στείρες συνήθειες τους, τις κόβω σε κομμάτια.

Ματώνουν και λερώνουν.

Αλλάζουν μορφή.

Χίμαιρες γίνονται.Κι απελπισίες.

Κουρελιασμένα της μνήμης γεννήματα.

Ικανά να στραγκαλίσουν θυμούς κι ανάσες.

Ικανά ν΄αναστηθούν και να συνεχίζουν

στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 10:23 — 17 σχόλια

ΦΕΥΓΩ ΣΗΚΩΝΩ ΤΑ ΠΑΝΙΑ (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΑΡΙΑ ΜΕΡΑΜΒΕΛΙΩΤΑΚΗ) (ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΗ 10η)

Αφού ζωή με αδικείς ,

δείχνεις να με περιφρονείς ,

καθόλου δεν μ’ αγγίζεις ,

στον ουρανό μου συννεφιά

και ούτε μια αστροφεγγιά

δεν μου τη χαλαλίζεις ,

ρεφ.

Φεύγω σηκώνω τα πανιά και σου γυρνώ τις πλάτες ,

εγώ και η ψυχή μου επιβάτες , γι’ άλλες στεριές ,

με ματωμένα τα φτερά , απ’ τις πληγές σου ,

δεν τις αντέχω πια τις συμφορές σου , μείνε στο χθες .

Το δίκιο σου χωρίς ψυχή ,

πιότερο μοιάζει με ευχή ,

παρά με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 7:30 — 10 σχόλια