κι ετούτη την Πρωτομαγιά η Άνοιξη θ αγγίξει

και τα λουλούδια στα κλαριά φιλιά θα τα γεμίσει

μια μαργαρίτα με χαρά θα κλέψω να σου δώσω,

να σου θυμίσω φανερά πως σ αγαπάω τόσο

μες τα λεπτά της πέταλα τη σκέψη μου θα μπλέξω

Μαγιού στεφάνι όμορφο μ αγάπη θα σου…

Σε μια Αστραπή ξεκούρασες

την Άκρη  απ’ το Κορμί σου,

σαν Πρόσφυγας που χάιδεψε…

Χαίρετε, άνθρωποι.

Μην απορείτε που σας απευθύνω τον λόγο.

Με γνωρίζετε. Πάντα με γνωρίζατε. Δεν με θυμάστε προς στιγμήν, αλλά θα καταλάβετε ποιος είμαι - αν συνεχίσετε την ανάγνωση. Λυπάμαι, αλλά φοβάμαι πως αν σας αποκαλύψω την ταυτότητά μου, δεν θα διαβάσετε αυτά που σας έχω γράψει. Βλέπετε, με μισείτε κι εσείς - κι ας μη σας πείραξα ποτέ. Με έχετε δει ελάχιστες φορές, αλλά με αποστρέφεστε. Παρ' όλο που είμαι δειλός και σας αποφεύγω. Και παρ' όλο που όσες…

Μικρός εγώ σαν ήμουνα

Και πήγαινα σχολείο

Η μαργαρίτα φώναζε,

Πως έπρεπε να κάθομαι

Στο πρώτο το θρανίο.

Μου μάθαιναν οι…

Όπως καθόμουν σκυθρωπός

Κι έτρωγα γαριδάκια

Σε αφίσα είδα τον πάγκακο

Να τρώει τα παιδάκια.

Τρελάθηκα και μου ‘στριψε

Η βίδα στο κεφάλι.

«Ρε όρνιο», του ‘πα,

«πως τολμάς να λοιδορείς την πείνα;

Ας έτρωγες τουλάχιστον

Λίγα κοντά σουβλάκια»

 …

ΕΙΠ’ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΙΑ ΝΥΧΤΙΑ

ΣΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΠΛΑΙ ΤΑ ΜΑΝΤΡΙΑ:

«ΕΓΩ, ΤΟ ΛΙΟΝΤΑ ΛΑΧΤΑΡΩ

ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΝΟΙΩΘΩ ΓΙΑ ΑΝΤΡΑ»

Ο ΠΑΝΟΣ ΠΑΡΑΦΥΛΑΓΕ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΧΙΣΜΑΔΑ

ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ Τ’ ΑΚΟΥΣΕ ΑΥΤΟ

ΤΟΝ ΕΠΙΑΣΕ ΖΑΛΑΔΑ.

«ΑΧΟΥ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΚΑΨΕΡΗ,

ΑΚΟΥ ΤΙ ΛΕΕΙ Η…

ΘΟΟ ΜΕ ΛΕΝΕ

ΚΙ ΟΧ’ ΖΟΡΜΠΑ

ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ,

ΡΑΓΔΑΙΟΣ.

ΣΑ ΤΗ ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΚΑΡΤΕΡΩ

ΕΔΩ, ΓΙΟΜΑΤΟΣ ΔΕΟΣ,

ΝΑ ΔΩ ΦΕΓΓΑΡ’ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ

ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟ,

ΛΙΜΑΡΙΚΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΩ

ΚΑΡΔΟΥΛΑΣ ΤΟ ΕΔΥΛΛΙΟ

ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ ΛΑΜΠΕΡΟΣ

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ.

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Το ωραιότερο βασίλειο,

Έχει στο ψηλό του θρόνο,

Το φεγγάρι και τον ήλιο,

Να λάμπουν κάθε μέρα μόνο.

Το ωραιότερο βασίλειο,

Χωρίς τύπους και κανόνες,

Και κρατάει στην υφήλιο,

Άφθαρτο μες τους αιώνες.

 …

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΓΩΝΙΤΣΑ,

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ EXEI ΕΔΩ ΠΟΛΟΥΣ

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΑ ΣΤΙΧΑΚΙΑ.

ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ,ΛΕΕΙ, ΚΑΙΡΟ

ΜΑ 'ΓΩ 'ΜΑΙ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ

ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΟΥΝΑ

ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ.

ΕΧΩ  ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΟ

ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΓΑΠΗ.

ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΑΓΑΠΩ

ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗ ΦΥΣΗ,

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΣΚΙΡΤΑΝΕ

ΣΤ' ΑΕΡΑ ΤΟ ΜΕΘΥΣΙ,

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ

ΚΑΙ ΠΙΟΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΥΜΑ.

ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ…

Το τρένο των πεντέμισι φτάνει σε λίγο

κι εμείς οι δυο στην αποβάθρα αντικριστοί,

κάν' ο λυγμός ν' ανέβει μα τον πνίγω

και η καρδιά έχει στις ράγες σκορπιστεί.

Το εισιτήριο στη χούφτα μου λιωμένο

στη θλιβερή μου του φευγιού αναμονή,

"λίγο ακόμα πες να μείνω κι εγώ μένω"

να σου ουρλιάζει της…

ΜΕ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙ

ΟΛΑ ΕΔΩ ΘΕ ΝΑ ΤΑ ΠΩ.

ΚΙ ΑΝ ΧΟΡΕΥΕΙ ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ

ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ.

ΕΙΜΑΙ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΡΙΜΑΣ

ΦΙΛΟΥΣ ΘΑ 'ΒΡΩ ΕΔΩ ΘΑΡΡΩ.

https://youtu.be/laqDyOjh6UI

Μουσικη-Χρηστος Γιαννοπουλος

Ερμηνεια -Αλεξανδρος Δρακος…

*

Όταν  θα  έρθει  η  στιγμή  να  παραδώσω

στην  ύλη  ... στη  φωτιά  ... στις  παραισθήσεις ,

τις  ξεχασμένες  μου  και  φαύλες  αναμνήσεις

το  σώμα  μου  γιά  λάφυρο  θα  δώσω .

Όταν  κλιθώ  κατάθεση  να  δώσω

τα  μονοπάτια  της  σιωπής  να  διανύσω ,

στις  ψυχικές  περιοχές  θα  παρεισφρύσω

χωρίς …

Συ γέροντα σεβάσμιε, χιονοστεφή χειμώνα,

που στις εικοσιμιά και δυό του κάθε Δεκεμβρίου

τον ερχομό σου προμηνεί, καθ' όλο τον αιώνα,

η έλευση του δεύτερου του ηλιοστασίου

Στον χρόνο σου τα έμψυχα, φυτά, ζώα κι ανθρώποι

στα μύχιά τους στρέφονται και μοιάζουν πως κοιμούνται...

Η παγωμένη σου  θωριά και οι ψυχροί σου…