Ινδικός ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Άδολο  φως  ειρηνικά  παντού  σκορπά

το  λυκαυγές  την  πλάση  απαλύνει

κι  ο  κουρασμένος  ήλιος  που  τ` ακολουθεί

με  ξόρκια ιερά  τα  μάγια λύνει .

 

Τότε  ξεχύνεται  θάμπος σαν  αστραπή

και  η  ψυχή  τον  Πλάστη  της  δοξάζει ,

σαν  συντονίζεται  με  ουρανό  και  γη

και  μυρωδιές  που  φέρνει  το  αγιάζι .

 

Τα  σύννεφα  που  γέρνουν  στον  ορίζοντα

αθάνατες , αιώνιες  υπάρξεις ...

παιδιά  του  άνεμου, αλλάζουν  σχήματα

πρωτού  στο άπειρο  πάλι  τα  χάσεις .

 

Με  μίλια δώδεκα , δειλά  ...  αργόσυρτα

μέρες  τραβάει  τούτο  το ταξίδι ,

κάνοντας  έτσι  την  καρδιά  μου  να  χτυπά

πότε  ταχειά  και  πότε  σαν  βαρίδι .

 

Και  μέσα σ` όλα ένα  πλοίο  τόσο  δα

τον  Ινδικό  πασχίζει  να  κροσσάρει ,

ψυχές  τριάντα  μες  τα ξύλινα  κελιά

στη  Κίνα  προσπαθεί  να  αριβάρει .

                                                                             

Κι  εγώ  ο άσημος  όσο  κι  αν  έψαξα

δεν  μπόρεσα  ποτέ να  εννοήσω ,

της  φύσης  τα  κρυφά  και  τα μυστήρια

ούτε  ποιός  είμαι  να  κατανοήσω .

 

 

Σάββατο  4  Ιουλίου  2009  <>   Κάπου  στον  Ινδικό  προς  Κίνα

 

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Γειά  χαρά σε  όλη  την  παρέα  ...

[αισχυλος]

πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[αισχυλος]

μας ταξιδευεις...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Καλησπερα Γιαννη

[Ειρήνη]

κάνοντας  έτσι  την  καρδιά  μου  να  χτυπά

πότε  ταχειά  και  πότε  σαν  βαρίδι .

 

Ειδικά αυτοί οι στίχοι!!!!

[Liontas]

Ταξιδιωτικός, όπως πάντα!

Περισσότερο μου άρεσε το δεύτερο τετράστιχο, σε φυσικότητα και σε συνδυασμό λέξεων.

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Θαυμάσιο ........!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλό Απόγευμα !!!!!!!!!!!!!

[Παντελής]

Κι  εγώ  ο άσημος  όσο  κι  αν  έψαξα

δεν  μπόρεσα  ποτέ να  εννοήσω ,

της  φύσης  τα  κρυφά  και  τα μυστήρια

ούτε  ποιός  είμαι  να  κατανοήσω .

 

Συνταράζει το γράψιμο σου, όπως μας έχεις σνηθίσει.