Πυρωμένο κύμα ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Το  κύμα  πυρωνόταν   απ`  το  φως  ,

στην  άγονη  γραμμή  του  παραδείσου ,

κι  αν  σε  φοβίζει  τουτη  η  νύχτα   κι  ο  αχός ,

από   το  μεσιανό  κατάρτι  μου  κρατήσου .

 

Φύκια  , που  `πλεξε   γάσα  ο  αφρός ,

τιάρα  θα  φορέσω  στα  μαλλιά  σου ,

και  με  κοράλλια  που   στολίζουν  τον  βυθό ,

ναό  θα  χτίσω   να  φυλάς  τα  όνειρά   σου .

 

Άρτεμη  , της  ψυχής  μου  ομορφιά ,

πάντα  παράλογα  θ`ακους  ότι  σου  λέω ,

αλλόκοτος   κι  αν  είναι  ο  καιρός ,

δεν  με  φοβίζει  , μεσοπέλαγα  σαν  πλέω  .

 

Πως  να  σου  δείξω  `κείνο  που  κρυφό  κρατώ ,

πως  να  μπορέσω  να  διαβάσω  τα  ονειρά   σου ,

ήθελα  μόνο  μ` ένα  βλέμμα  να  σου  πω ,

έκανα  πάλι  προσευχή  στο  όνομά  σου . 

 

Ήχους  που  μορφοποίησε  ο  νούς  ,

ψαλμούς  ουράνιους  και  ύμνους  ξεχασμένους ,

θέλει  η  ψυχή  από  το  σώμα  μου  να  βγεί ,

να  ταξιδέψει  σε  αιώνες  περασμένους .

 

Χωρίς  πιλότο  στο  ταξίδεμα  αυτό ,

με  φάλτσο  τσούρμο  και  αρχαίο  πορτολάνο ,

ψάχνω  τον  εαυτό  μου  για   να  βρώ ,

μα  σαν  τον  βρίσκω  , την  συνείδησή  μου  χάνω .

 

* * *

Σάββατο   30  Δεκεμβρίου  2006

κάπου  στον  κόσμο  ...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Kαλημερα Γιαννη με τα θαυμασια ποιηματα σου!!!

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Καλή  Ανά - σταση  και μιά θερμή  καλημέρα  σε  όλη  την  όμορφη  παρέα  μας !!!

[Ειρήνη]

Γιάννη θαυμάσιο!!! Πολύ-πολύ μου άρεσε!!!!

 

Καλή Ανάσταση εν πλω!!

[Liontas]

Εξαιρετικό, με πολύ ωραίες αλληγορίες και ροή λόγου.

 

Ιδιαίτερα το δεύτερο τετράστιχο, με την τιάρα από φύκια και τον ναό από κοράλλια, είναι ποιητικό γλύκισμα!