Δεν υπάρχουν τελειωμένα

όσα κι αν τραβήξεις χι,

τα 'χουν καταγεγραμμένα

το μυαλό και η ψυχή.

Λες πως ρίχνεις στον Καιάδα

της ζωής σου τις πληγές,

όμως νιώθεις την πικράδα

σε ανύποπτες στιγμές.

Ανυπόταχτος αντάρτης

το…

Μιά πρόθεση

σαπίζει

πάνω στη γλώσσα.

Σε λάθος σημείο

σ' επικίνδυνο σημείο.

Γίνεται σιγά σιγά άκαιρη,

στεγνώνει,

σκληραίνει,

κι αν παρασυρθεί

απο τα γλαφυρά χρώματα

μιάς διαλαλούμενης δειλίας,

θα σκωτώσει αθώες στιγμές.

Ανάλαφρο περπάτημα

σε πείσμα των καιρών,

της λεύκας κατευόδιο

σε πτώση των βροχών.

 …

1.

Η καπαρντίνα

δε φτάνει για νασκεπάσει

αυτή τη ξαπλωμένη φιγούρα,

αλλά σίγουρα,

απο κάτω της κοιμάται

άλλο ένα παιδί,

που ιριδίζουσες υποσχέσεις

το διαβεβαίωναν

πως όλοι οι δρόμοι του ανήκουν.

2.

Γόνιμες διαθέσεις,

περιμένουν

την πρώτη τους βροχή

απο ελπίδα.

3.

Τέλος οι τριγμοί του πατήματος.

Το έδαφος είναι εξαιρετικά γλιστερό,

γεμάτο πεσμένα…

Για την παγγαία

που χωρίστηκε στον παράδεισο,

λίγο πριν τα κομμάτια της

επωμιστούν απο μιά ζωή,

το κλειδί της επανένωσης

δόθηκε στα χείλη.

Οι προεξοχές του ενός ζευγαριού,

να ταιριάζουν απόλυτα

στις εσοχές του άλλου.

Τη βρίσκουμε στ` αστέρια…

Πάμε μαζί αλάθευτα

Στων στίχων τα φεγγάρια

Ολόγιομα όταν φτιάχνουμε

 Να ορίζουμε τη στράτα

Τη ροδαλή τη ρότα μας

Η αυγή να δυναμώνει

Κι ο χρόνος μ` αμεσότητα

Τα μάτια να μυρώνει

Μάτια που όταν κοιτάζονται

Αρχίζουν τα μεράκια

Τις αγκαλιές ζεσταίνουνε

Μ` αφάνταστα φιλάκια

Τον κόσμο να εκπαιδεύουνε

Ν` αφήνει τα…

-χαίρε μέγα σύντροφε !

-καλώς τον Οτσαλανοδότη μας !

-τι αχάριστος λαός πνεύμα οξύμωρο !

-πές το ψέματα

- μήπως μας λείπει τίποτα ?

-απολύτως τίποτα !

-μήπως πεινάνε τα παιδιά μας?

-όχι φυσικά !

-μήπως έχουμε άνεργους στην οικογένεια?

-όλοι έχουνε καλοβολευτεί !

-ε τότε γιατί ξεσηκώθηκαν?

Μαράκος

Φέρνω τη βόλτα μου αργά-

μια λέξη θα με πάρει-

χέρια στο πάτωμα βαριά

σαλτάρω στο φεγγάρι

μια ζωγραφιά είν η ζωή

και μένει τυπωμένη

στου άπειρου χρόνου τη ροή

το σάλτο μου θα…

Ποιός ξέρει

ποιές θα 'ναι

οι επιπτώσεις

απο τη ραδιενεργό ακτινοβολία

της αύρας σου...

Για την ώρα,

κρατά καλά η ακεραιότητα

που επενδύει

τη ψυχραιμία σου,

αν κι αρκεί

ένας οξύς σπασμός γεγονότος,

για να φτάσει στ' αυτιά

ο τριγμός της ψυχής,

εξαιτίας

ενός λυγμού

που βρισκόταν υπο πίεση.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω…

Αν κι επιλέχτηκε πρώτη

η αιτία,

γυμνή

και τρομερά καθορισμένη,

προορισμένη

για την καλύτερη θέση

στην προθήκη των αμετάκλητων πράξεων,

βρέθηκε πάλι τρόπος πνιγμού της.

Αυτή τη φορά,

απο τη γύρω της

αυθαίρετη δόμηση προφάσεων.

Αρσενικών και θηλυκών πώς πρέπει να 'ν' η σχέση

είν' ένα ζήτημα μεστό ψευδών στερεοτύπων,

στέφανος είν' ακάνθινος, που πρέπει να φορέσει

όποιος ακούσει την ηχώ γλυκών ερωτοχτύπων

Μελέτησα τον έρωτα που νιώθουν τα ζουλάπια

κι όσους το κόρτε παίζουνε στα δάχτυλα τα δέκα,

μα μήτε αυτοί με δίδαξαν μήτε και τα κιτάπια

πώς πρέπει να σχετίζονται ο άνδρας κι η γυναίκα

Ιδέα θέλοντας στο νου ν' ανάψει σα λυχνάρι

ερεύνησα…