Δεμένες ενοχές μες τα κατάρτια

υγρά ταξίδια που δεν ξέφυγαν απ' το χάρτη

θαμπές εικόνες έμειναν στο νου

να σου θυμίζουν κάτι , ξένο .

Λιμάνια απάνεμα , βουβά , να σε προσμένουν

τέρμινα ολάκερα και μόνα .

Ολόγυρα μες στη σκιά τους

παραπατούνε άγρυπνοι αχθοφόροι

που προσδοκούν να κουβαλήσουν τη σωρό σου .

Κι εσύ δεν κίναγες ποτέ , όχι γιατί φοβόσουν ,

μα δεν  περίσσευε μαντήλι να σ' αποχαιρετήσει .

Κι ίσως για δεν απόμεινε φωνή…

Μέχρι τώρα,

η εμβέλειά μου,

προσωρινή

ή όχι,

είναι συγκεκριμένη.

Ως εδώ,

που έχω εισχωρήσει

στην αποδοχή

των ριζικών αναθεωρήσεών μου.

Κι όπου κουράστηκα,

χάσματα,

με τοιχώματα αλλού λεπτά,

στο πάχος των εισαγωγικών,

κι αλλού συμπαγή

σ' εκείνο της τελείας.

Προθάλαμοι,

με υφή αντιστρόφως ανάλογη

εκείνης που είχε

το προσχέδιο ευστοχίας μου.

Προθάλαμοι…

-ντριιιιιιν..ντριιιιιν..ντριίν





-ποιός είναι Μόσιαλε ?





-απ την κομμαντατούρ υπέρτατε!





-μπρρρρρ..





αί λιλ αιλόλ λαλά,αί λίλ αι λόλ λαλά..…

Tholh h matia kai den mporei

na dei mia hliaxtida

Pou kruvetai mes'sth vroxh

san thn krufh elpida

Blemma xlwmo h anasa kommenh

tholh h skia sto aima vamenh

REFRAIN

Ma ti mou sumvainei h anasa kommenh

tis nuxtes vouliazw poso tromazw

Ma ti mou sumvainei pou einai krumenh

auth h skia sto aima vamenh

Sta oneira panta thn vlepw thlimenh

ma ti mou sumvainei,ma ti mou sumvainei

Tholo to mualo mou h…

-καλημέρα φώς ιλαρό !



-καλημέρα Μόσιαλε,αλλά προς τί αυτό το ύφος?



-έπεσε και πάλι το ΑΕΠ μας,τρισμέγιστε !



-ένα λεπτό,να το επιβεβαιώσουμε !



-με την ησυχία σας !



-Ανταααααααα !



-έλα καλέ μου?



-διαπίστωσες πεσμένο το ΑΕΠ μου τελευταία…

Στα αισθήματά μας

επικρατούσε καύσωνας.

Όταν τελείωσαν

τις διαδρομές τους,

τα χάδια μας,

είχαμε στεγνώσει.

Άκρως εύφλεκτοι.

Στο πρώτο "όχι",

ξεσπά πυρκαγιά.

Στο δεύτερο,

χάνεται

και η σύμπτωση.

Από εκεί και πέρα,

η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη,

καθώς τις φλόγες

τις βοηθούν

και οι μνήμες.

*

Άπ  την  ίδια  ουσία  πλασμένοι  

ο  γυαλός  , το  καράβι  κι  εγώ ,

πριν  χιλιάδες  αυγές  γεννημένο  

το  κοχύλι  που  ψάχνω  να  βρώ .

Το  κορμί  μου  πατρίδα  φευγάτη

ένας  μόλος  στην  άκρη  της  γης ,

μία  πόλη  που  έσβησε  ο  χρόνος

κάποιας  άλλης  παλιάς  εποχής .

Ξεχασμένη  σε  κάποιο  καρνάγιο

η  ψυχή  μου  αιώνες  μετρά ,     

ενωμένη  με  κείνο  το  πνεύμα  

που …

*

Σκυφτός  εργάζεσαι  κι  ώρες   ατέλειωτες 

κτυπάς  αμίλητος  το  ματσακόνι ,

όλος  ο  κόσμος  σου  άλμυ  και  σίδερο

ένα  μονόπρακτο  που  δεν  τελειώνει .

Όνειρα  που` χτιζες , κάστρα  που  ρήμαξαν ,   

χλωμά  φαντάσματα  του  χθες  οι  σκέψεις ,

κι  ήρθε  το  σήμερα , άλυκο  σάβανο ,  

μα  πως  το  όραμα  να  παραβλέψεις ;

Ψυχή  και  σώμα  μου , ματιά  μου  πύρινη ,

κάθε  σου  κίνηση …

Κάπου να μοιάσω...

Κάποιο δρόμο

που έτυχε ονοματοδοσίας

τιμής ένεκεν,

ν' ακολουθήσω...

Έτσι απλά να προχωρήσω

στο μετέωρο βήμα της απομίμησης.

Φθηνά,

πολύ φθηνά.

Γιατί,

αν σκαλίσω λίγο

το μερίδιό μου

μέσα στον κόσμο,

θ' αναδειχθεί μια δυνατότητα,

που περιμένει τη γονιμοποίησή της,

απο τη ψυχή μου,

για να γίνει ομοαίματο,

κι όχι δανεικό,

επίτευγμα.

Βάζουν τις σκέψεις μέσα σε πλυντήριο βιώνουμε σταγόνας το μαρτύριο

χρεώνουνε τον ήλιο στην ημέρα φορολογήσανε και τον αέρα

απ’την καρδιά τους στάζουν δηλητήριο στον έρωτα κόλλησαν εισιτήριο

παπάδες ψεύτικοι κλεμμένα ράσα τάμα γυρεύουνε για την ανάσα

ΑΝΘΡΩΠΟΙ  ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Στο δευτερόλεπτο πληγές ανοίγονται παιδιά πεθαίνουν με σφουγγάρι σβήνονται 

μας μαστουρώνουνε δόλιες  εικόνες εμπόδια βάζουνε  σκάρτους κανόνες

της τηλεόρασης τα…

Σαν αντικρίζω το σχολειό

λαμπρό στολίδι στο χωριό

τα χρόνια τα ανέμελα

περνούν από μπροστά μου

Και η…

*

Από  Σκορπιούς  και  Δράκους   γεννηθήκαμε

δεν  είμαστε  η  γενειά  του  μέσου  όρου,

ξυπόλητοι  στα  κάρβουνα  πατήσαμε

μας  βύζαξε  γοργόνα  του  Βοσπόρου.

Τίμια  τις  παλάμες  μας  ματώσαμε

τα  γόνατά  μας  `γδάραν  τα  χιλίκια,

μαζί  με  τις  τσουκνίδες  μεγαλώσαμε

παλέψαμε  με …

*

Tα  έβλεπα  στον  ουρανό  που  χάνονταν

ξένοιαστα  ... του  νοτιά  τα  χελιδόνια,

κουκίδες  μαύρες  ... σιωπηλά  μου  έγνεφαν

ταξίδεμα  στα  σχολικά  μου  χρόνια.

Μέσα  στο  σμήνος  τους  ενσωματώθηκα

κούρνιασα  λίγο  στα  ζεστά  φτερά  τους,

από  τη  γη  στον  ουρανό  υψώθηκα

άκουσα …

Μου  λείπει  τόσο  της  μαμάς  το  φαγητό  

και  της  της  παλιάς  μου  γειτονιάς  η  φασαρία,

οι  εκδρομές  μου  στο  παλιό  δημοτικό 

και  η  δασκάλα  … που  φωνάζαμε  « Κυρία » . 

Αναπολώ  τα  ατελείωτα  σκαλιά

το  κολατσιό  στο  διάλλειμα ... τη  μπλέ  ποδιά  μου,

τα  σκανταλιάρικα  και  τα  καλά  παιδιά

τον  μαυροπίνακα  και  τα  τετράδιά  μου.

Να  ξανακάτσω  στο  θρανίο  το…

-ντρίιιν !

-ποιός είναι Μόσιαλε?

-ο Ομπάμα  τρισμέγιστε !

-ώχ,θα μου μαυρίσει την ψυχή !

-χέλοου Τζέφρυ !

-χέλοου Μπάρακ ,πως πάνε…

Μακάρι,

να μην περισσεύουν

ανομολόγητες προθέσεις

και ανολοκλήρωτες πράξεις.

Ζωηρό ενδιαφέρον

να ξόδεψε τα πάντα.

Έτσι ώστε,

όποιος κι αν μείνει,

όποιος κι αν φύγει,

σε ώρες ισχνών διαισθήσεων

και ανεξιχνίαστων σιωπών,

να περπατήσει,

στα βαλτώδη νερά

των φαινομένων,

τουλάχιστον χωρίς απωθημένα

κι ενοχές.