Προσμενω μια βροχή

Να δικαιολογήσω

Την τόση μέσα λύπη μου.

Παντού Σιωπή αραδιάζει το Τίποτα,

Η Μνήμη κρατιέται συθέμελα απάνω της,

μην τυχόν και ξεφύγει ένδειξη Λύπης.

Ενταφιάζεται η Ελπίδα 

στον απέναντι τοίχο του Τραύματος

από την εχθρό της, 

την Τάξη Πραγμάτων.…

Μου ΄λειψες, μου λείπεις

τι αχρείαστο ξόδεμα λέξεων

για να δικαιολογήσεις κάτι ψεύτικο

που θα ήθελες να υπάρχει 

αλλά δεν υπάρχει.

Μου λείπεις, τα νέα σου μωρό μου.

Μαλακίες στο τετράγωνο,…

Δεινοπαθεί η χαρά στο άκουσμα

 ερχομού της μοναξιάς.

Eκατομμύρια σφαιρίδια

αόρατης πρόσκρουσης,

υποβάλλουν το σώμα μου

σε μια στενοχώρια,

 ένα σφίξιμο στην καρδιά.

Δύο δάκρυα αγκομαχούν να ριχτούν,

 να σωθούν από την εσώτερη πάλη

 των αδιευκρίνιστων ακόμα αιτιών,

 που συντέλεσαν απόψε

 στην καθολική ανυπαρξία.