Καλλωπισμὸς ἀνδρὸς.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

καὶ ξυρίζοντας τὸ πουλί μου,
ἄρδην ἄλλαξεν ἡ ζωή μου.

Μ' ἀποτρίχωση, κάποιους πόντους, κοινῶς ἐκατοστὰ,
κερδίζεις - μὴν πῶ ποῦ, κύριοι, ντρέπομαι! - ἐκεῖ μπροστὰ;
Δὲν τὄξερα! Τρέχω κιόλας, νὰ ξυρίσω τὶς βρωμιάρες!
Κι' ἄν ὁ λεγάμενος δὲν θέλει, θὰ πέσουν σφαλιάρες

π' ὅλες θά 'ναι δικές του. Κι' ἀπαιτῶ νὰ συνετιστεῖ.
Θὰ τόνε κάνω, μόνος του, μιὰ μέρα νὰ ξυριστεῖ.
Χα! Εἶχε καὶ στὸ χωριό του, τάχα, ψωλομπαρμπέρη;
Γιὰ νὰ πάρει θᾶρρος, τὸν χαϊδεύω μὲ τὅνα χέρι·

μὲ τ' ἄλλο, μὴν κοπεῖ, προσεχτικὰ τόν ξυρίζω.
Στ' ἀρχίδια καὶ στὸν ποῦτσο μου κολώνιες θὰ μυρίζω.
- Δὲς τὶ κοῦκλο σ' ἔκανα! Νὰ, κοίταξε στὸν καθρέφτη!
(Καλὲ, πῶς σηκώθηκε ἀπὸ χαρὰ! Δὲς ποὺ δὲν πέφτει!)

Ἄς, γιὰ τοῦ λόγου τ' ἀληθὲς, πάρω καὶ τὴ μεζούρα:
καλ' ἀληθῶς, πῶς ψήλωσε!... Κάνει πιὰ γιὰ γαϊδούρα.
Φέρτε μου τώρα μιὰ νὰ τὴν βατέψω, δὲν κρατιέμαι·
ἄντε νὰ τὴν γαλακτολούσω... - γιατὶ κατουριέμαι!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πριν τον ξυρίσεις φίλε μου
βγάλε φωτογραφίες
μην τύχη και στο ξύρισμα
κόψεις τις αρτηρίες!!!

 

Και ύστερα με τάματα

στον Κύριο θα ζητήσεις

τον κούκλο σου με θαύματα

πάλι να αναστήσεις!!!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Κλινὸ κι' ἄν ἐγεννήθηκα,

σοφιστὴς θὲ νὰ πεθάνω·

τὸν κοῦκλο μου στ' ἀνήθικα

νά 'ν'  ἐπιδέξιος μανθάνω.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Πάνο Κασελάκη,  σ' εὐχαριστῶ γιὰ τὸ δῶρο.

Ἀλήθεια, μέχρι στιγμῆς, δὲν ἔχω καταλάβει τὶ συμβαίνει μὲ τὰ δῶρα.

Πάντως, ἡ πρόθεσή σου καὶ μόνον μοῦ ἀρκεῖ. Κι' εὐχαριστῶ.

Σχόλιο

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἄκουσον, ἄκουσον! Νὰ τὸν ξυρίσω!
Κι' ἀπ' τοὺς βοστρύχους του νὰ τὸν στερήσω!
Κάλλιο τὄχω 'γὼ τώρ' ἀμέσως θεαματικῶς νὰ πεθάνω
καὶ ποτὲ μὴ σώσω ν' ἀναστηθῶ·
ψεῖρες σὰν δὲν βρίσκω νὰ 'γδικηθῶ,
νὰ ξούριζα τὸ πουλί μου; νὰ καμάρωνα κι' ἀπὸ πάνω;

Τὴν τέτοιαν μου τὴν θέλω τελείως ἀνθηρὰν,
καθὼς ξεφύτρωσεν, σὲ τριχοπεριβόλι!
Δὲν πᾶ νὰ κωλοχτυπιέται κι' ἡ βρωμο-Λυρὰν!...
Νὰ μοῦ λείπουν ἔρωτες μὴ κεραυνοβόλοι.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Υ. Γ.

καλὲ, Αὐτὴ πῆρε τὸ πρότερον ποίημα τοῖς μετρητοῖς!
Λὲς κι' ἔτσι, στὰ καλὰ ποθούμενα, θὰ γίνω δωρητὴς!