Αν βρισκόταν ένας άνθρωπος στη γη,

Να μπορεί να ζωντανεύει αναμνήσεις,

Να γινότανε χαρές, οι συγκινήσεις

Κι ότι πεθαίνει , να μπορεί να ξαναζεί!..

Τις φωτογραφίες να κοιτάζω,

Κι όποιον ποθώ,, να αγκαλιάζω,

Όταν σε σκέφτομαι και σ έχω στο μυαλό,

Νάρχεσαι πλάι μου, γλυκά να σε φιλώ!..

Αν βρισκόταν ένας άνθρωπος στη γη ,

Το παρελθόν, στο τώρα να γυρίζει ,

Τις διαφορές ηλικιών να μηδενίζει,

Νέος να γίνω, όπως τώρα είσ'…

           Τα   ‘χω

Είμαι   τόσο   θυμωμένος

έτοιμος   να  εκραγώ

απ’ το  κράτος  προδομένος

τον  καημό  μου  που  να  πω

Τα ‘χω  με  τους  Ευρωπαίους

τους   εταίρους     πιστωτές 

παριστάνουν  τους   ωραίους

τοκογλύφοι     δανειστές

Τα ’χω   με  τους   τραπεζίτες  

τους   κηφήνες     βουλευτές

σπουδαγμένοι     λωποδύτες

τοκογλύφοι  και  …

Ματωμένες μέρες,

μέρες του φονιά,

έρμη Παλαιστίνη,

χρόνια στη…

''ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΝΟΥΧΟΣ''

stixoi jobak



Σε τύλιξε του σκοταδιού το ρούχο

κι έπεφτε πάλι αυτή η κίτρινη βροχή

μήτρα που γένναγε έναν καιρό ευνούχο

σ'ένα τραπέζι μ'άδειο πιάτο σε καλεί



...ελπίδα που τη βρίσκεις..που…

Ο Χρήστος βγήκε παγανιά με σύντεκνο παρέα

τάχα το παίζει κυνηγός, τώρα το παίζει Ράμπο

με στρίμωξε στις βατσινιές με ψάχνει με κεραία

από μοντέρνο gpς που έστησε στον κάμπο.  

Μα πονηρά του γλίστρησα, την γλίτωσα νομίζω

μ’ αν από κείνον ξέφυγα, που είναι ο κουμπάρος;

Από το κρύο το πολύ τα πόδια δεν ορίζω

τρέμω σαν ψάρι στο βουνό, ριγώ λες κι είμαι σπάρος

Τρεις μέρες ήταν άφαντος, τρεις μέρες τον ζητούσα

και…

Είναι ο χρόνος σαν κερί που εξαφανίζεται

λιώνει στη φλόγα πάλι πίσω δε γυρίζει

και  όσο η σκέψη βουβή θα στέκεται και βασανίζεται

σπόρος στο χώμα διώχνει το χθες και ξαναρχίζει

Δεν είναι ο θάνατος του κόσμου η συντέλεια

ζωή που χάνεται μια νέα ζωή θα αρχίσει

δίπλα στο δάκρυ είναι  το χαμόγελο μια νομοτέλεια

και αν μένεις στάσιμος ο χρόνος φεύγει θα συνεχίσει

Είναι η ψυχή σου του ονείρου πεταλούδα

και ας την…

-Αντωνάκη,Aντωνάκη, εγγονέ μου..

-ποιά είσαι σύ κυρά μου,που τολμάςς να με αποκαλείς “εγγονό” σου?

-Είμαι η γιαγιά σου Αντωνάκη..

-για να σε δώ απο κοντά..

-νάμαι δίπλα σου,τώρα με γνώρισες Αντωνάκη, ?…

O Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς , ένας λεβεντάνθρωπος, εβδομηντάρης -και βάλε- πια, γεννήθηκε και ζει, για να παίζει κλαρίνο.

Μοιρόγραφτος !

Μοναδικός !

Μάστορας λαϊκός και τρισμέγιστος δεξιοτέχνης !

Κοιτάς τα μάτια του, τα καλοσυνάτα, τα βαθιά και βλέπεις

τη σοφία 15 αιώνων, που στάλαξε -θαρρείς- εντός τους, ο βαλκάνιος θεός της πέτρας και του μισεμού,τραγούδι το τραγούδι,μέσα απ' τ' άγιο του κλαρίνο...

Ο Πέτρο-Λούκας ο Χαλκιάς,…

Δεν είμαι απ' αυτούς που γράφουν ποιήματα

μόνο για να παίρνουν like,

κι ούτε είμαι απ' αυτούς που θέλουν

να μπουν στου φόρουμ τα…

Τα πλούσια μαλλιά της έχουν το χρώμα του φθινοπώρου,το καστανό χρώμα των φύλλων που πετούν για λίγο από ψηλά χαιρετώντας τα δέντρα,τον ουρανό,για να αφεθούν στην αγκαλιά της γής.

Έχουν το καφετί χρώμα της πεδιάδας που λούζεται απ΄το

ημίφως ενός βιαστικού δειλινού,λίγο ξανθό για να θυμίζει ένα τρελό

καλοκαίρι,κάποτε...

Τα λεπτά φρύδια της σε καλούν να ταξιδέψεις στις γραμμές

μακρινών οριζόντων κι από εκεί να διασχίσεις τις απέραντες θάλασσες των ματιών της,μέσα στη…

Κρύο βαρύ και ασήκωτο

κύκλωσε το κορμί μου

και ένας δυνατός βοριάς

πάγωσε την ψυχή μου.

Παράθυρα άφησα ανοιχτά

και της καρδιάς τις πόρτες

αλύπητα μπήκε η παγωνιά

τα σάρωσαν όλα οι μπόρες.



Έφυγες και μ΄άφησες

στο κρύο και το αγιάζι

τίποτα δεν λογάριασες

αν η καρδιά…

Χθες το πρωί πρώτη φορά πήγα να κυνηγήσω

ντύθηκα σενιαρίστηκα και πήγα για τον κάμπο

είπα στα άγρια ένστικτα και εγώ να εντρυφήσω

φούμο στη μάπα έβαλα έγινα ίδιος ράμπο

Μαζί με τον κουμπάρο μου  χαράματα κινήσαμε

έτσι γιατί του το έταξα μια μέρα πως θα πάμε

τα γυναικόπαιδα και οι δυο πριν φύγουμε φιλήσαμε

τους δώσαμε υπόσχεση μπεκάτσα πως θα φάμε

Μαζί μας πήραμε σκυλιά πουλιά για να φερμάρουν

πήραμε και το gps…

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος

μα υπάρχουν ώρες που σε σκέφτομαι

Μπορεί να μην είμαι πια μόνος

μα όταν σε θυμηθώ τρελαίνομαι



Δεν σε ξεχνάω μάτια μου, δεν σε ξεχνάω

μακριά σου δύσκολες στιγμές περνάω

Καμιά δε βρίσκω, έστω και λίγο να σου μοιάζει

μήπως δε σε ξαναδώ, είν’ αυτό που με…

-επι τέλους φτάσαμε ψηλέα μου !

-για δές, ΜΑΤ και κλούβες !

-λές να μη μας αφήσουνε να μπούμε μέσα?

-δεν ξέρω,ας ρωτήσουμε εκείνο τον πάνχοντρο ΜΑΤατζή !

-ασε με εμένα που ξέρω απο ξεΜΑΤιάσματα !

-κύρ ΜΑΤατζή με το μπαρδόν,εδώ…

Η δεκαεφτά Νοέμβρη

στην Αθήνα θε να μ'εύρει

μ'ένα τσούρμο φοιτητές

κάτω οι κατακτητές

φώναζαν, ελευθερία

κάτω η δικτατορία



Και αρχίσαν οι ριπές

πόνου άκουγες κραυγές

στην Αθήνα μες την πόλη

λόγο είχαν οι διαβόλοι

ήταν βλέπεις εξουσία

κι είχαν δίψα για  θυσία



Η δεκαεφτά Νοέμβρη

βρήκε κόσμο να παλεύει

για τα δίκια του…

Kρεβάτι



Το λούλουδο βγάζει καρπό

και το γινάτι μάτι

και σώματα στον ουρανό

μονάχα το κρεβάτι.



Τα βγάζει με καυτό φιλί

τα βγάζει με το χάδι

τα βγάζει και με σάβανο

για να διαβούν στον Άδη.



Να 'χεις τα στήθια πέλαγο

να ρίχνει η αγάπη δίχτυα

να 'χεις και σώμα έτοιμο

να σου το πάρει η νύχτα.



Να ρίχνεις κι όνειρα…

Ξύπνημα πρωινό ,άγριο ,κατακαλόκαιρο –δροσιά ακριβοθώρητο το δώρο του χειμώνα

νιρβάνα ύπνου ακόμα αντηχεί

σκόρπια λεπτά θολώνουνε ,ανάμνησης ,σκέψης παλιάς

 κάστρα που φτιάχτηκαν και γιγαντώθηκαν τα περασμένα χρόνια

κει στο παράθυρο γωνιά χώρος ελεύθερος στο άδειο το περβάζι

ένας σπουργίτης έφηβος πάνω στην κάψα της ζωής

με τάσεις αυτοκτονικές εκεί που λίγο πριν φώλιαζαν τα  γατιά

τους ρίχνει βλέμμα αδιάφορο περί άλλων…