Ν.

[ekptwtos]

Τα πλούσια μαλλιά της έχουν το χρώμα του φθινοπώρου,το καστανό χρώμα των φύλλων που πετούν για λίγο από ψηλά χαιρετώντας τα δέντρα,τον ουρανό,για να αφεθούν στην αγκαλιά της γής.
Έχουν το καφετί χρώμα της πεδιάδας που λούζεται απ΄το
ημίφως ενός βιαστικού δειλινού,λίγο ξανθό για να θυμίζει ένα τρελό
καλοκαίρι,κάποτε...
Τα λεπτά φρύδια της σε καλούν να ταξιδέψεις στις γραμμές
μακρινών οριζόντων κι από εκεί να διασχίσεις τις απέραντες θάλασσες των ματιών της,μέσα στη θλίψη,στη γοητεία,στην εύθραστη ομορφιά της...
Χαμηλώνει το βλέμμα και το πρόσωπό της γίνεται ηλιοβασίλεμα,ένα ηλιοβασίλεμα παγερό,με διάσπαρτα γκρίζα σύννεφα,τα χείλη της ριγούν,μοιάζει σαν κύκνος στην άκρη μιας λίμνης που κοιτάει τον χειμώνα να έρχεται με βλέμμα μελαγχολικό.

Παράξενη κοπέλα,παράξενες ζωές μέσα σε έρωτες κρυφούς,ανομολόγητους...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

Μας ταξιδευεις καθε φορα!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ ωραίο !!!!!!!!!!

[NO]

Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είσαι έκπτωτος από την συγγραφή και την ποίηση. Υπέροχος φίλε μου.