Πάγωσε η ψυχή μου

[Aνδριάννα Θ.]

Κρύο βαρύ και ασήκωτο
κύκλωσε το κορμί μου
και ένας δυνατός βοριάς
πάγωσε την ψυχή μου.
Παράθυρα άφησα ανοιχτά
και της καρδιάς τις πόρτες
αλύπητα μπήκε η παγωνιά
τα σάρωσαν όλα οι μπόρες.

Έφυγες και μ΄άφησες
στο κρύο και το αγιάζι
τίποτα δεν λογάριασες
αν η καρδιά φωνάζει,
ότι για σένανε πονά
στο κρύο αυτή τρομάζει
να είσαι καλά μάτια μου γλυκά 
η καρδιά μου σου φωνάζει.

Ποτέ σου δεν μ΄αγάπησες
και η σκέψη μου θολώνει
με μιά απλή διαγραφή
η αλήθεια με σκοτώνει.
Βγήκα απ΄την ζωή σου
με πέταξες απ΄΄εξω
με έβγαλες και ας έλεγες,
δεν ήρθα για να παίξω.

Ποτέ μου δεν σε κράτησα
δίπλα μου με το ζόρι
είσαι ελευθερος εσύ
σαν άγριο ξεροβόρι,
πέτα καρδιά μου εσύ μακριά 
και βρες αραξοβόλι,
εγώ θα σε σκέφτομαι γλυκά
μες την ζωή μου όλη.

Ανδριάννα Θ.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραίο !!!!

[NO]

Εδώ κοντέψαμε να παγώσουμε εμείς με τόσους βοριάδες και ξεροβόρια. Κι εσύ βρε Ανδριάννα τα άφησες όλα ανοικτά, ας έκλεινες και καμιά πόρτα, κανένα παράθυρο, όλα ανοικτά, μα όλα; Παρ' όλη όμως την παγωνιά, το ξεροβόρι και το αγιάζει, κατάφερες να μας μεταφέρεις με τον καλύτερο τρόπο την παγωνιά της ψυχής σου και την άδολη αγάπη που τρέφεις στην καρδιά σου. Για άλλη μια φορά καταπληκτική. Μπράβο σου.